Autografy, rekopisy
325.
[KONWICKI Tadeusz]. Odręczny list Tadeusza Konwickiego do niewymienionego z nazwiska Pietro Marchesaniego (1942-2011), włoskiego polonisty i tłumacza wraz z przesłanym mu egzemplarzem "Rojstów" z odręczną dedykacją. List i dedykacja z 9 III 1983.
List jednostronny na ark. 21x14,8 cm. W nagłówku nadruk "Tadeusz Konwicki". Pisarz informuje, że spełnia obietnicę przesyłając egzemplarz "Rojstów" (War. 1956), dodając: "są [one] moim prawdziwym debiutem (pisanym w r. 1947). To już unikat, z trudem zdobyłem egzemplarz". Górna część arkusza uszkodzona (oderwany fragment górnego marginesu, przedarcie). Tekst listu bez uszczerbku. Książka w stanie dobrym (lekkie załamanie przedniej okł.), z wpisaną odręczną dedykacją na karcie przedtyt.
T. Konwicki (1926-2015) - prozaik, scenarzysta, reżyser.
T. Konwicki (1926-2015) - prozaik, scenarzysta, reżyser.
600.–
Sprzedano za: 800.–
Sprzedano za: 800.–
326.
[SZYMBORSKA Wisława]. Podpis i odręczny dopisek Wisławy Szymborskiej na karcie z podziękowaniami za gratulacje z okazji przyznania jaj Nagrody Nobla, dat. 5 XI 1996.
Karta form. pocztówkowego z nadrukiem: "Dziękuję bardzo serdecznie za przekazane mi gratulacje z okazji przyznania mi Nagrody Nobla". Poniżej poetka złożyła swój podpis i dopisała "Najlepsze myśli dołączam!". Zachowana oryg. koperta adresowana ręką poetki. Stan bardzo dobry.
W. Szymborska (1923-2012) - poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996, założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1989.
W. Szymborska (1923-2012) - poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996, założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1989.
600.–
Sprzedano za: 600.–
Sprzedano za: 600.–
327.
[SZYMBORSKA Wisława]. Wyklejanka z odręcznym dopiskiem Wisławy Szymborskiej z końca 1995.
Karta jasnożółtego sztywnego papieru form. 10,7x14,8 cm. Wycięty z pocztówki (?) kosz z kwiatami, obok życzenia: 15 godzin wiedzy, zdrowia, 26 mln dolarów, słodu monachijskiego, dziewanny i in. oraz odręczny dopisek: "życzy na r. 1996 W.S.". Zachowana oryg. koperta adresowana ręką poetki. Stan bardzo dobry.
W. Szymborska (1923-2012) - poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996, założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1989.
W. Szymborska (1923-2012) - poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996, założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1989.
800.–
Sprzedano za: 2.800.–
Sprzedano za: 2.800.–
328.
[TUROWICZ Jerzy, WOŹNIAKOWSKI Jacek]. Podpis J. Turowicza i J. Woźniakowskiego, redaktorów nacz. "Tygodnika Powszechnego" i "Znaku", pod maszynopisowym listem do nieznanego adresata, dat. 17 X 1960 w Krakowie.
Maszynopis jednostronny na ark. form. A4, papier korespondencyjny Społ. Instytutu Wydawniczego "Znak". List dotyczy planowanego na 6 XI spotkania przyjaciół i współpracowników "Tygodnika Powszechnego" i "Znaku", jego tematyki, organizacji, przebiegu. List kierowany jest do niewymienionego z nazwiska profesora, kończy się prośbą o rychłe potwierdzenie uczestnictwa. Ślady złożenia, załamania, poza tym stan dobry.
J. Turowicz (1912-1999) - dziennikarz, publicysta, redaktor naczelny "Tygodnika Powszechnego", działacz ruchu soborowego, sygnatariusz "Listu 34".
J. Woźniakowski (1920-2012) – historyk sztuki, pisarz, eseista, dziennikarz, wydawca, tłumacz literatury pięknej, prezydent Krakowa w l. 1990–1991, profesor KUL.
J. Turowicz (1912-1999) - dziennikarz, publicysta, redaktor naczelny "Tygodnika Powszechnego", działacz ruchu soborowego, sygnatariusz "Listu 34".
J. Woźniakowski (1920-2012) – historyk sztuki, pisarz, eseista, dziennikarz, wydawca, tłumacz literatury pięknej, prezydent Krakowa w l. 1990–1991, profesor KUL.
Dodaj do koszyka
100.–
329.
[WAŃKOWICZ Melchior]. Odręczny podpis Melchiora Wańkowicza pod reprodukcją jego fotograficznego portretu, zapewne lata 60.
Karta form. 19x12,1 cm. Na zdjęciu pisarz przy biurku. Poniżej odręczny podpis. Karta pochodzi zapewne z którejś z książek pisarza. Drobne zaplamienia, stan dobry.
M. Wańkowicz (1892-1974) - reporter, publicysta, założyciel Tow. Wyd. "Rój", w l. 1943-1945 korespondent wojenny, po zakończeniu wojny przebywał w USA, następnie wrócił do kraju.
M. Wańkowicz (1892-1974) - reporter, publicysta, założyciel Tow. Wyd. "Rój", w l. 1943-1945 korespondent wojenny, po zakończeniu wojny przebywał w USA, następnie wrócił do kraju.
Dodaj do koszyka
120.–
330.
[LASZCZKA Konstanty - listy, fotografie]. Zbiór materiałów dotyczących bezpośrednio Konstantego Laszczki, w tym 43 listy artysty, zdjęcia rodzinne, reprodukcje prac, rękopisy, wycinki prasowe.
Zbiór zawiera:
Listy i karty korespondencyjne artysty z lat 1950-1956 (miał wtedy 85-91 lat), pisane z Krakowa do Stanisławy Ciemniewskiej w Mławie oraz listy jego córki Jadwigi Wierzbiańskiej do tej samej adresatki. Pierwsze listy pisane ręką K. Laszczki, z czasem (w 1952) pismo staje się niewyraźne („ Jestem ślepy i pismo moje trudno odczytać” (8 V 1952)). Od 1953 listy pisane są początkowo przez sekretarza i córkę, artysta tylko je podpisywał, później córka relacjonowała poczynania ojca lub pisała w jego imieniu. Po śmierci rzeźbiarza córka kontynuowała wymianę korespondencji – w zbiorze zachowały się 3 jej listy. Laszczka w pierwszych listach informuje o swojej sytuacji rodzinnej, stanie zdrowia, wspomina czasy młodości i wspólnych znajomych. W jednym z późniejszych listów (17 III 1952) daje podsumowanie swoich dokonań artystycznych. Pisze tam: „Około 180 wierszy zginęło u wydawcy, którego zakład został doszczętnie zniszczony”. Kilka słów wspomnieniowych poświęca Lucjanowi Rydlowi, Leonowi Schillerowi, Leonowi Wyczółkowskiemu, Julianowi Fałatowi – „ale to wszystko już przeszło, minęło jak sen” (7 IV 1954). W korespondencji widoczne są zainteresowania autora światem duchów, chiromancją, grafologią i telepatią. W listach przytacza swoje wiersze: „Nad Osownicą”, „Czas”, „Rzeźbiarz”, „Lotem ducha”. Fragmenty listów: „Całem życiem mojem […] była praca dla bliźnich i tak to trwa po dziś dzień. Posuwam się po stromej drodze zasnutej głazami i cierniem, po omacku do wyznaczonej mi przez Boga mety” (24 XI 1951); „W mojej rodzinie wciąż chorują dzieci i starsi. Ja sam trzymam się jak ryba wyrzucona z wody na piasek – rzucam się we wszystkie strony, coraz wolniej dopóki nie zasnę” (10 I 1952); „Ja już nie mogę ani malować ani rzeźbić” (15 IV 1953); „Obrazków olejnych, ani akwarel czy pasteli nie mam, bo od lat 30 nie maluję, a co miałem to wszystko mi ludzie zabrali” (21 I 1954). Z listów córki: „Trzeba to sobie z bólem serca powiedzieć, że teraz każdy miesiąc odbija się ujemnie na Ojca siłach i zdrowiu – jest bardzo słaby, dużo śpi i mało interesuje się sprawami życia” (21 II 1956); po śmierci artysty: „Smutną pociechą jest świadomość, że Ojciec ostatnio wciąż mówił o śmierci i życzył jej sobie” (6 IV 1956). Jej obszerny sześciostronicowy list zawiera szczegółowy opis ostatnich godzin życia artysty (15 VI 1956).
Pozostałe obiekty stanowiły zapewne załączniki do opisanych powyżej listów.
Osiem tekstów K. Laszczki, w tym 7 wierszy (2 rękopiśmienne („Posejdon” i” Gdy słońce zachodzi”), 1 maszynopisowy („Wieś moja rodzinna”) z odręczną dedykacją z 1951, 4 maszynopisowe (m.in. „Morze”, „Polskim lotnikom” (w dwóch egz.)) i jeden fragment prozatorski („Powstanie lipy”) z odręczną dedykacją z 1952.
Pięć zdjęć form. pocztówkowego i mniejszych, z których dwa przedstawiają K. Laszczkę, jedna fotografia to zdjęcie rzeźbiarskiego autoportretu artysty (na wszystkich 3 dedykacje lub jego podpis), na pozostałych artysta z synem i córkami.
Siedem pocztówkowych reprodukcji rzeźb K. Laszczki.
Wycinki prasowe: teksty K. Laszczki z lat 20. i 30 (m.in. „Pogwary o sztuce i szkole”, „Słów parę o rzeźbie i jej rozwoju”), dwa wycinki dotyczące jubileuszu w 1955, 3 wycinki po śmierci artysty w 1956.
K. Laszczka (1865-1956) - rzeźbiarz, malarz, grafik, profesor i rektor ASP w Krakowie, współzałożyciel Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka.
Listy i karty korespondencyjne artysty z lat 1950-1956 (miał wtedy 85-91 lat), pisane z Krakowa do Stanisławy Ciemniewskiej w Mławie oraz listy jego córki Jadwigi Wierzbiańskiej do tej samej adresatki. Pierwsze listy pisane ręką K. Laszczki, z czasem (w 1952) pismo staje się niewyraźne („ Jestem ślepy i pismo moje trudno odczytać” (8 V 1952)). Od 1953 listy pisane są początkowo przez sekretarza i córkę, artysta tylko je podpisywał, później córka relacjonowała poczynania ojca lub pisała w jego imieniu. Po śmierci rzeźbiarza córka kontynuowała wymianę korespondencji – w zbiorze zachowały się 3 jej listy. Laszczka w pierwszych listach informuje o swojej sytuacji rodzinnej, stanie zdrowia, wspomina czasy młodości i wspólnych znajomych. W jednym z późniejszych listów (17 III 1952) daje podsumowanie swoich dokonań artystycznych. Pisze tam: „Około 180 wierszy zginęło u wydawcy, którego zakład został doszczętnie zniszczony”. Kilka słów wspomnieniowych poświęca Lucjanowi Rydlowi, Leonowi Schillerowi, Leonowi Wyczółkowskiemu, Julianowi Fałatowi – „ale to wszystko już przeszło, minęło jak sen” (7 IV 1954). W korespondencji widoczne są zainteresowania autora światem duchów, chiromancją, grafologią i telepatią. W listach przytacza swoje wiersze: „Nad Osownicą”, „Czas”, „Rzeźbiarz”, „Lotem ducha”. Fragmenty listów: „Całem życiem mojem […] była praca dla bliźnich i tak to trwa po dziś dzień. Posuwam się po stromej drodze zasnutej głazami i cierniem, po omacku do wyznaczonej mi przez Boga mety” (24 XI 1951); „W mojej rodzinie wciąż chorują dzieci i starsi. Ja sam trzymam się jak ryba wyrzucona z wody na piasek – rzucam się we wszystkie strony, coraz wolniej dopóki nie zasnę” (10 I 1952); „Ja już nie mogę ani malować ani rzeźbić” (15 IV 1953); „Obrazków olejnych, ani akwarel czy pasteli nie mam, bo od lat 30 nie maluję, a co miałem to wszystko mi ludzie zabrali” (21 I 1954). Z listów córki: „Trzeba to sobie z bólem serca powiedzieć, że teraz każdy miesiąc odbija się ujemnie na Ojca siłach i zdrowiu – jest bardzo słaby, dużo śpi i mało interesuje się sprawami życia” (21 II 1956); po śmierci artysty: „Smutną pociechą jest świadomość, że Ojciec ostatnio wciąż mówił o śmierci i życzył jej sobie” (6 IV 1956). Jej obszerny sześciostronicowy list zawiera szczegółowy opis ostatnich godzin życia artysty (15 VI 1956).
Pozostałe obiekty stanowiły zapewne załączniki do opisanych powyżej listów.
Osiem tekstów K. Laszczki, w tym 7 wierszy (2 rękopiśmienne („Posejdon” i” Gdy słońce zachodzi”), 1 maszynopisowy („Wieś moja rodzinna”) z odręczną dedykacją z 1951, 4 maszynopisowe (m.in. „Morze”, „Polskim lotnikom” (w dwóch egz.)) i jeden fragment prozatorski („Powstanie lipy”) z odręczną dedykacją z 1952.
Pięć zdjęć form. pocztówkowego i mniejszych, z których dwa przedstawiają K. Laszczkę, jedna fotografia to zdjęcie rzeźbiarskiego autoportretu artysty (na wszystkich 3 dedykacje lub jego podpis), na pozostałych artysta z synem i córkami.
Siedem pocztówkowych reprodukcji rzeźb K. Laszczki.
Wycinki prasowe: teksty K. Laszczki z lat 20. i 30 (m.in. „Pogwary o sztuce i szkole”, „Słów parę o rzeźbie i jej rozwoju”), dwa wycinki dotyczące jubileuszu w 1955, 3 wycinki po śmierci artysty w 1956.
K. Laszczka (1865-1956) - rzeźbiarz, malarz, grafik, profesor i rektor ASP w Krakowie, współzałożyciel Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka.
3.600.–
Sprzedano za: 3.600.–
Sprzedano za: 3.600.–
331.
[OCIEPKA Julia]. Odręczny list Julii (Julianny) Ociepki do nieznanej adresatki w Anglii, dat. 29 III 1984 w Bydgoszczy.
Rękopis dwustronny na ark. 29,6x19,6 cm. List pisany 6 lat po śmierci męża, Teofila. Autorka listu składa kondolencje z powodu tragicznej śmierci przyjaciela adresatki. Wspomina własny ból po starcie męża. Po upływie kilku lat powróciła do malowania w "temacie ociepkowskim". "Przychodzili redaktorzy żeby hallo do prasy dać. Niestety zmuszona jestem nadal pozostać w cieniu, gdyż jeszcze wciąż rodzina męża walczy o majątek, mimo że mąż pozostawił testament, że jedyną spadkobierczynią jestem ja". Informuje, że Desa nie zezwala na wywóz obrazów męża zagranicę. List kończy życzeniami wielkanocnymi. Ślady złożenia, stan dobry.
J. Ociepka (1891-1978 ) - z domu Ufnal. Żona Teofila Ociepki. Artystka tworząca rysunki i obrazy inspirowane twórczością męża.
J. Ociepka (1891-1978 ) - z domu Ufnal. Żona Teofila Ociepki. Artystka tworząca rysunki i obrazy inspirowane twórczością męża.
200.–
Sprzedano za: 340.–
Sprzedano za: 340.–
332.
[OCIEPKA Teofil]. Odręczny list Teofila Ociepki i odręczny list jego żony Julii (Julianny) do nieznanej adresatki w Anglii, dat. 19 V 1966 w Janowie.
Dwa rękopisy dwustronne na połączonych kartach papieru w kratkę, form. 29,5x20,8 cm. List artysty dotyczy zainteresowań okultyzmem obu stron prowadzonej korespondencji. Ociepka pisze: "Ja posiadam okultystyczną bibliotekę jedyną swego rodzaju w Polsce [...]. Moje zainteresowania są metafizyka i kabalistyka". Pyta: "Jakie ma Pani sny, czy jakieś wizje, czy przeczucia, czy widzi Pani naokoło siebie słońca atomistyczne w powietrzu?". Drugim tematem poruszanym w liście jest "obrazek" przygotowywany dla adresatki i sposób jego dostarczenia do Anglii.
Także żona artysty porusza sprawy pozazmysłowe w swoim liście: "mam dosłownie prorocze sny. Do dwóch dni naprzód mi się wyśni [...]. N.p. jeszcze nikomu nie było wiadome a ja byłam we śnie przy łożu śmierci Stalina". Pisze o pracy Teofila: "Mąż mówi, że czym większe głupstwo namaluje, tym bardziej się podoba". Jeden z obrazów Ociepki kupiła niedawno pewna doktorowa. "Bardzo się jej podobał i z wielką radością dużo zapłaciła". Ślady złożenia, niewielkie otarcia.
T. Ociepka (1891-1978) - malarz samouk (prymitywista) i teozof. Jeden z przywódców Janowskiej Gminy Okultystycznej.
Obok Nikifora najbardziej znany polski reprezentant prymitywizmu, jego twórczość osiągnęła światowe uznanie. (Wikipedia).
Także żona artysty porusza sprawy pozazmysłowe w swoim liście: "mam dosłownie prorocze sny. Do dwóch dni naprzód mi się wyśni [...]. N.p. jeszcze nikomu nie było wiadome a ja byłam we śnie przy łożu śmierci Stalina". Pisze o pracy Teofila: "Mąż mówi, że czym większe głupstwo namaluje, tym bardziej się podoba". Jeden z obrazów Ociepki kupiła niedawno pewna doktorowa. "Bardzo się jej podobał i z wielką radością dużo zapłaciła". Ślady złożenia, niewielkie otarcia.
T. Ociepka (1891-1978) - malarz samouk (prymitywista) i teozof. Jeden z przywódców Janowskiej Gminy Okultystycznej.
Obok Nikifora najbardziej znany polski reprezentant prymitywizmu, jego twórczość osiągnęła światowe uznanie. (Wikipedia).
600.–
Sprzedano za: 3.000.–
Sprzedano za: 3.000.–
333.
[POLAŃSKI Roman]. Odręczna dedykacja Romana Polańskiego na arkuszu sztywnego papieru, bez daty (być może późne lata 80.).
Arkusz form. 7,6x12,8 cm. Odręczna dedykacja niebieskim pisakiem: "To Andy RPolański". Stan bardzo dobry.
R. Polański (ur. 1933) - twórca filmowy, reżyser i scenarzysta, aktor oraz producent filmowy, wielokrotnie nagradzany. W swoim reżyserskim dorobku ma m.in. filmy: Nóż w wodzie, Wstręt, Matnia, Nieustraszeni pogromcy wampirów, Dziecko Rosemary, Chinatown, Pianista, Piraci, Oficer i szpieg.
R. Polański (ur. 1933) - twórca filmowy, reżyser i scenarzysta, aktor oraz producent filmowy, wielokrotnie nagradzany. W swoim reżyserskim dorobku ma m.in. filmy: Nóż w wodzie, Wstręt, Matnia, Nieustraszeni pogromcy wampirów, Dziecko Rosemary, Chinatown, Pianista, Piraci, Oficer i szpieg.
400.–
Sprzedano za: 400.–
Sprzedano za: 400.–
334.
[POLAŃSKI Roman]. Odręczna dedykacja Romana Polańskiego na fotografii, bez daty (zapewne późne lata 80.).
Zdjęcie form. 15x10 cm. Na dolnym marginesie odręczna dedykacja niebieskim pisakiem: "To Andy RPolański". Zdjęcie barwne, na papierze Kodaka (z nadrukiem informującym o sponsorowaniu igrzysk olimpijskich). Stan bardzo dobry.
R. Polański (ur. 1933) - twórca filmowy, reżyser i scenarzysta, aktor oraz producent filmowy, wielokrotnie nagradzany. W swoim reżyserskim dorobku ma m.in. filmy: Nóż w wodzie, Wstręt, Matnia, Nieustraszeni pogromcy wampirów, Dziecko Rosemary, Chinatown, Pianista, Piraci, Oficer i szpieg.
R. Polański (ur. 1933) - twórca filmowy, reżyser i scenarzysta, aktor oraz producent filmowy, wielokrotnie nagradzany. W swoim reżyserskim dorobku ma m.in. filmy: Nóż w wodzie, Wstręt, Matnia, Nieustraszeni pogromcy wampirów, Dziecko Rosemary, Chinatown, Pianista, Piraci, Oficer i szpieg.
480.–
Sprzedano za: 480.–
Sprzedano za: 480.–
335.
[POTWOROWSKI Piotr]. Krótki odręczny list bez daty kierowany do niewymienionej z nazwiska "panny Barbary".
Jednostronnie zapisany arkusz form. 9x13,6 cm. Artysta żałuje, że nie spotkał adresatki w Sopocie, gdzie dotarł w sobotę, ma nadzieję na spotkanie w przyszłości. Pod tekstem podpis pełnym imieniem i nazwiskiem. Niewielki ślad czerwonego długopisu, stan dobry.
P. Potworowski (1898-1962) - malarz i scenograf, studiował u J. Pankiewicza w krakowskiej ASP, później u F. Légera w Paryżu, związał się czasowo z grupą kapistów. Od wojny do 1958 przebywał w Wielkiej Brytanii, potem wrócił do kraju.
P. Potworowski (1898-1962) - malarz i scenograf, studiował u J. Pankiewicza w krakowskiej ASP, później u F. Légera w Paryżu, związał się czasowo z grupą kapistów. Od wojny do 1958 przebywał w Wielkiej Brytanii, potem wrócił do kraju.
160.–
Sprzedano za: 280.–
Sprzedano za: 280.–
336.
[SOPOĆKO Konstanty Maria]. Odręcznie wykonany karnet ze świątecznymi życzeniami i kolorowanym drzeworytem, dat. w XII 1987.
Karnet form. 15x11 cm (po złożeniu). Wewnątrz odręczne życzenia "Wesołych Świąt i Dosiego Roku 1988" podpisane "K. M. Sop.", obok drzeworyt przestawiający urywającego się z choinki kota (odbitka na cienkiej bibułce), kolor położono na karcie pod spodem. Stan bardzo dobry.
K. M. Sopoćko (1903-1992) - malarz i grafik.
K. M. Sopoćko (1903-1992) - malarz i grafik.
180.–
Sprzedano za: 280.–
Sprzedano za: 280.–
337.
[STAROWIEYSKI Franciszek]. Dedykacja Franciszka Starowieyskiego na zaproszeniu na wernisaż w galerii Piano Nobile dn. 12 XI 1999.
Czterostronicowe zaproszenie form. 20x14,7 cm. Na wewnętrznej stronie odręczna dedykacja artysty "Pawłowi F S [momogram wiązany]" i data 1699. Wystawa prezentowała cykl malarski F. Starowieyskiego "Obrazy nowojorskie (1979-1981)". Dołączono, na osobnej karcie, informację o promocji albumu z tekstem J. Madeyskiego o życiu i twórczości F. Starowieyskiego. Stan bardzo dobry.
F. Starowieyski (1930-2009) - grafik, malarz, rysownik i scenograf, twórca plakatów, kolekcjoner i znawca sztuki XVII w.
F. Starowieyski (1930-2009) - grafik, malarz, rysownik i scenograf, twórca plakatów, kolekcjoner i znawca sztuki XVII w.
120.–
Sprzedano za: 190.–
Sprzedano za: 190.–
338.
[WAJDA Andrzej]. Odręczna dedykacja Andrzeja Wajdy na zaproszeniu festiwalowym z 17 XI 1999.
Zaproszenie na dwustronnie zadrukowanej karcie form. 13,8x10,7 cm. Tekst angielski. Konsulat RP i FilmArt zapraszają na pokaz inauguracyjny Festiwalu Filmu Polskiego w Los Angeles ("Pan Tadeusz" w reż. A. Wajdy). Na lewym marginesie odręczna dedykacja czarnym pisakiem: "Dla Sary Andrzej Wajda". Dołączono dwa zaproszenia na spotkanie z reżyserem zorganizowane w Los Angeles 20 III 2000. Stan dobry.
A. Wajda (1926-2016) - reżyser filmowy i teatralny, współtwórca polskiej szkoły filmowej i kina moralnego niepokoju, uhonorowany Oscarem za całokształt twórczości.
A. Wajda (1926-2016) - reżyser filmowy i teatralny, współtwórca polskiej szkoły filmowej i kina moralnego niepokoju, uhonorowany Oscarem za całokształt twórczości.
160.–
Sprzedano za: 360.–
Sprzedano za: 360.–
339.
[LANGE Oskar Ryszard]. Odręczny dwustronicowy list Oskara Langego do niewymienionego z nazwiska profesora, dat. 18 I 1935 w Nowym Jorku.
Rękopis dwustronny ark. 26,5x18,4 cm. W nagłówku adres nadawcy (The Rockefeller Foundation w Nowym Jorku). Autor listu referuje sprawę objęcia przez Janusza W. Libickiego asystentury u prof. Adama Krzyżanowskiego i przedstawia swoje plany na najbliższą przyszłość (przyjazd do Polski w początkach IV 1935, planuje pobyt do VIII tego roku, po czym wraca na Harvard), pyta o możliwość zatrudnienia u prof. Krzyżanowskiego wiosną i latem. Poprzeczny ślad złożenia, stan dobry.
O. R. Lange (1904-1965) - ekonomista i polityk komunistyczny, członek Komitetu Centralnego PZPR, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek (1955–1957) i zastępca przewodniczącego (1957–1965) Rady Państwa. Agent wywiadu INU NKGB. Budowniczy Polski Ludowej. (Wikipedia).
O. R. Lange (1904-1965) - ekonomista i polityk komunistyczny, członek Komitetu Centralnego PZPR, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek (1955–1957) i zastępca przewodniczącego (1957–1965) Rady Państwa. Agent wywiadu INU NKGB. Budowniczy Polski Ludowej. (Wikipedia).
100.–
Sprzedano za: 140.–
Sprzedano za: 140.–
340.
[LANGE Oskar Ryszard]. Odręczny siedmiostronicowy list Oskara Langego do niewymienionego z nazwiska profesora, dat. 20 VIII 1933 w Berkeley.
Rękopis dwustronny na 4 kartach form. 17,6x13,3 cm. W nagłówku adres nadawcy (The Rockefeller Foundation w Nowym Jorku). Autor listu dziękuje za nadesłaną korespondencję. W kilku akapitach informuje o swoich ostatnich poczynaniach: "większą część dotychczasowego swego stypendjum spędziłem na Harvardzie", odwiedzając dwukrotnie Nowy Jork, także Chicago, Północną Dakotę, Wyoming ("spędziłem 3 dni w [...] maleńkiem cowboyskiem miasteczku"), park Yellowstone, by osiąść w Berlekey na lato. Na jesień planuje podróż do Minneapolis. Każdorazowo wymienia nazwiska amerykańskich uczonych, z którymi będzie współpracował. Będzie się starał o przedłużenie stypendium na kolejny rok. Wyraża chęć pomocy w umieszczeniu w prestiżowych czasopismach artykułu napisanego przez adresata. Sporą część listu poświęca Lange możliwości pracy w instytucie, którego kierownikiem jest adresat listu. Pisze o Januszu W. Libickim, Adamie Krzyżanowskim ("niema drugiego profesora, którego asystentem być jest tak miło"). Stan bardzo dobry.
O. R. Lange (1904-1965) - ekonomista i polityk komunistyczny, członek Komitetu Centralnego PZPR, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek (1955–1957) i zastępca przewodniczącego (1957–1965) Rady Państwa. Agent wywiadu INU NKGB. Budowniczy Polski Ludowej. (Wikipedia).
O. R. Lange (1904-1965) - ekonomista i polityk komunistyczny, członek Komitetu Centralnego PZPR, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek (1955–1957) i zastępca przewodniczącego (1957–1965) Rady Państwa. Agent wywiadu INU NKGB. Budowniczy Polski Ludowej. (Wikipedia).
120.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
341.
[PIŁSUDSKA Wanda, córka Marszałka]. Pocztówka z odręcznym listem Wandy Piłsudskiej (wówczas pięcioletniej dziewczynki) do Zofii Kadenacowej, siostry Józefa Piłsudskiego, dat. 26 XI 1923 w Warszawie.
Na stronie ilustracyjnej kocia rodzina podczas zabawy. Treść listu (pisanego niewprawną dziecięcą ręką): "Ciociu Zulu, przyjedź. Powiem ci jakich piosenek i wierszyków nauczyła Hanka. Całuję, Wańdzia". Poniżej skromny dopisek: "Serdeczne uściśnienia. Ola" ręką Aleksandry Piłsudskiej, żony Józefa, matki Wandy. Pocztówka kierowana była na adres Wilno, Belmont 34. Niewielkie otarcia krawędzi, poza tym stan dobry.
W. Piłsudska (1918-2001) - lekarka psychiatra, córka Aleksandry Szczerbińskiej i Józefa Piłsudskiego.
W. Piłsudska (1918-2001) - lekarka psychiatra, córka Aleksandry Szczerbińskiej i Józefa Piłsudskiego.
100.–
Sprzedano za: 500.–
Sprzedano za: 500.–
342.
[PIŁSUDSKI Józef, ROJA Bolesław, SOSNKOWSKI Kazimierz]. Pocztówka z odręcznymi podpisami trzech wysokich rangą dowódców legionowych, złożonymi 7 XI 1916 w Krakowie.
Pocztówka z reprodukcją kompozycji Kazimierza Stabrowskiego (dziewczyna całująca legionistę), wydana przez "Wydawnictwo Mapi [!] Polski, Medali pamiątkowych i Widokówek Drukarni Stanisława Tomaszewskiego" w Krakowie. Na odwrocie, z prawej strony swoje podpisy złożyli: Józef Piłsudski ("JPiłsudski"), Bolesław Roja ("Roja") i Kazimierz Sosnkowski ("KSosnkowski"). Na lewej części podpisał się dr Henryk Lewicki (?), powyżej napis "Kraków 7. XI. 1916". Stan dobry.
980.–
Sprzedano za: 3.600.–
Sprzedano za: 3.600.–
343.
[PUTEK Józef]. Podpis Józefa Putka jako ministra poczt i telegrafów na okolicznościowym karnecie filatelistycznym z XII 1946.
Złożony na pół karnet form. 11x15,1 cm, wydany przez Polską Pocztę, Telegraf i Telefon z okazji 50-lecia ruchu ludowego w Polsce. Wewnątrz nadrukowany okolicznościowy tekst podpisany odręcznie przez J. Putka i seria trzech znaczków z podobiznami S. Stojałowskiego, J. Bojki, J. Stapińskiego i W. Witosa (ta sama kompozycja powtórzona w kolorze zielonym, niebieskim i brązowym). Stan bardzo dobry.
J. Putek (1892-1974) - doktor praw, pisarz i polityk ruchu ludowego. Poseł na Sejm Ustawodawczy (1919–1922), na Sejm II RP I, II i V kadencji, do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy (1947–1952). W latach 1946–1948 minister poczt i telegrafów. (Wikipedia).
J. Putek (1892-1974) - doktor praw, pisarz i polityk ruchu ludowego. Poseł na Sejm Ustawodawczy (1919–1922), na Sejm II RP I, II i V kadencji, do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy (1947–1952). W latach 1946–1948 minister poczt i telegrafów. (Wikipedia).
80.–
Sprzedano za: 380.–
Sprzedano za: 380.–
344.
[ŁUKAWER Edward]. Odręczny jednostronicowy tekst Edwarda Łukawera dotyczący wydarzeń marcowych 1968.
Rękopis jednostronny na ark. 29,7x20,8 cm. Pisana w późniejszym czasie ocena wydarzeń marcowych i ich konsekwencji. Autor pisze: "Wydarzenia marcowe były gwałtownym uzewnętrznieniem narastających od dłuższego czasu w naszym Kraju głębokich sprzeczności [...]. Zdławienie odruchu buntu społeczeństwa w marcu miało wszechstronne i fatalne następstwa. Usunięto z szeregu uczelni tych pracowników nauki, którzy nie chcieli być 'grzeczni', zaczęto nadawać tytuły naukowe ludziom nie posiadającym odpowiednich stopni naukowych oraz zlikwidowano samorządność uczelni [...]. Jednym słowem, brutalnie zdławiono istniejące jeszcze resztki tych wielkich nadziei, które w październiku 1956 r. wywołały ogromny, patriotyczny entuzjazm całego narodu". Pod tekstem podpis autora. Ślady złożenia, stan dobry.
E. Łukawer (1920–2007) - ekonomista, do 1969 r. w PZPR, z której został wyrzucony za inspirowanie wystąpień studenckich. W III 1968 uczestnik wieców studenckich i protestów przeciwko zdjęciu ''Dziadów'' Adama Mickiewicza ze sceny Teatru Narodowego. W IX 1969 na wniosek rektora Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie zwolniony z pracy. Współpracownik KSS KOR, wykładowca TKN. Na wniosek NSZZ "Solidarność" w 1980 przywrócony do pracy w Akademii Ekonomicznej.
E. Łukawer (1920–2007) - ekonomista, do 1969 r. w PZPR, z której został wyrzucony za inspirowanie wystąpień studenckich. W III 1968 uczestnik wieców studenckich i protestów przeciwko zdjęciu ''Dziadów'' Adama Mickiewicza ze sceny Teatru Narodowego. W IX 1969 na wniosek rektora Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie zwolniony z pracy. Współpracownik KSS KOR, wykładowca TKN. Na wniosek NSZZ "Solidarność" w 1980 przywrócony do pracy w Akademii Ekonomicznej.
Dodaj do koszyka
100.–
345.
[PUZYNA Jan]. Podpis kardynała Jana Puzyny pod listem biskupim kierowanym do Piotra Marca w Jeleśni. Tamże podpis Władysława Bandurskiego. Dokument dat. 4 II 1903 w Krakowie.
Rękopis jednostronny na ark. 33,5x20,7 cm, druga karta czysta, papier korespondencyjny kardynała Puzyny. Tekst pisany ręką sekretarza, pod tekstem okrągła pieczęć kardynała i podpis jego i W. Bandurskiego. Ślady złożenia, stan dobry.
J. Puzyna (1842-1911) - duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lwowski w latach 1886–1895, biskup diecezjalny krakowski w latach 1895–1911, kardynał prezbiter od 1901. Wnuk generała Józefa Dwernickiego. (Wikipedia).
W. Bandurski (1865-1932) - biskup, kaznodzieja, działacz niepodległościowy. W 1887 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1894 sekretarz i kapelan biskupa krakowskiego J. Puzyny. Od 1895 kanclerz kurii biskupiej w Krakowie. Od 1903 kanonik kapituły krakowskiej. W 1906 został biskupem i sufraganem w archidiecezji lwowskiej. Prowadził działalność społeczną i pedagogiczną. Podczas 1. wojny św. jako opiekun uchodźców i jeńców polskich w Wiedniu współpracował z Naczelnym Komitetem Narodowym. Honorowy kapelan I Brygady Legionów Polskich, wygłaszał kazania na pierwszej linii frontu. W 1919 powrócił do Lwowa, gdzie podjął działalność duszpasterską wśród żołnierzy. Od 1920 w Wilnie biskup polowy wojsk Litwy Środkowej.
J. Puzyna (1842-1911) - duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lwowski w latach 1886–1895, biskup diecezjalny krakowski w latach 1895–1911, kardynał prezbiter od 1901. Wnuk generała Józefa Dwernickiego. (Wikipedia).
W. Bandurski (1865-1932) - biskup, kaznodzieja, działacz niepodległościowy. W 1887 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1894 sekretarz i kapelan biskupa krakowskiego J. Puzyny. Od 1895 kanclerz kurii biskupiej w Krakowie. Od 1903 kanonik kapituły krakowskiej. W 1906 został biskupem i sufraganem w archidiecezji lwowskiej. Prowadził działalność społeczną i pedagogiczną. Podczas 1. wojny św. jako opiekun uchodźców i jeńców polskich w Wiedniu współpracował z Naczelnym Komitetem Narodowym. Honorowy kapelan I Brygady Legionów Polskich, wygłaszał kazania na pierwszej linii frontu. W 1919 powrócił do Lwowa, gdzie podjął działalność duszpasterską wśród żołnierzy. Od 1920 w Wilnie biskup polowy wojsk Litwy Środkowej.
200.–
Sprzedano za: 220.–
Sprzedano za: 220.–
346.
[RADZIWIŁŁ Hieronim]. Dwie karty korespondencyjne z odręcznymi listami Heronima Radziwiłła z Balic do Jadwigi Ostoja-Pęcickiej i Ireny Krzyżanowskiej w Pruszkowie, dat. 10 i 23 IX 1944.
Karty z nadrukowanym znaczkiem z portretem Adolfa Hitlera. Adresatka pierwszego listu "Bogu dziękować, [...] z dziećmi z życiem wyszła" ze zrujnowanej Warszawy po powstaniu. Nadawca informuje, że jego brat Andrzej "nerwowo nie wytrzymał tych strasznych czasów" i znalazł się w szpitalu dla nerwowo chorych pod opieką dr. Horodyńskiego. Drugi list dotyczy tych samych spraw, autor wyraża nadzieję na rychły powrót brata do Balic. Pierwsza karta ze śladami złożenia, otarta w części adresowej, druga karta w stanie dobrym.
H. Radziwiłł (1885-, zm. 6 kwietnia 1945 w Alczewskojem) - polityk monarchistyczny, ziemianin i agronom, działacz ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Wywieziony do łagru w Alczewskojem koło Ługańska. Zmarł wkrótce po dotarciu na miejsce, gdzie został pochowany. (Wikipedia).
H. Radziwiłł (1885-, zm. 6 kwietnia 1945 w Alczewskojem) - polityk monarchistyczny, ziemianin i agronom, działacz ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Wywieziony do łagru w Alczewskojem koło Ługańska. Zmarł wkrótce po dotarciu na miejsce, gdzie został pochowany. (Wikipedia).
120.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
347.
[RADZIWIŁŁ Michał Piotr]. Odręczny list Michała P. Radziwiłła do nieznanego adresata, niedatowany, pisany z Nieborowa.
Rękopis na jednej stronie form. 15,6x9,9 cm, kolejne trzy strony czyste. Autor informuje, że "po wytłumaczeniu się P. Gruszeckiego z niektórych uczynionych mu [...] zarzutów" postanowił nie zwalniać go z posady. A. Gruszecki, o którym tu mowa, był rządcą radziwiłłowskich dóbr w Nieborowie. Drugą sprawą poruszaną w krótkim liście jest "dzierżawa po panu Sokołowskim", po śmierci którego wdowa "nie chce praw swoich zrzec się w tym roku". W nagłówku: "Czwartek. Nieborów". Ślady złożenia, stan dobry.
M. P. Radziwiłł (1853-1903) - arystokrata i filantrop.
M. P. Radziwiłł (1853-1903) - arystokrata i filantrop.
Dodaj do koszyka
800.–
348.
[SCHARF Rafael]. Dwa listy (wydruki komputerowe odręcznie podpisane) Rafaela Scharfa do niewymienionego z nazwiska Henryka Voglera, dat. 6 VII i 23 VIII 2000 w Londynie.
List jedno- i dwustronicowy na arkuszach form. A4. Oba listy dotyczą przekładu na angielski niewymienionej z tytułu książki H. Voglera "Wstęp do fizjologii strachu" - zbioru opowiadań wydanego w 1990. "Widzę, że książka ukazała się 10 lat temu - dlaczego tak długo na nią czekałem?" - pyta autor listu. I dodaje: "Mówię szczerze, że nie pamiętam kiedy byłem książką tak wstrząśnięty (może nigdy). Osądzam tę książkę jako jedną z najbardziej przejmujących wypowiedzi tego okresu grozy". Proponuje przetłumaczenie książki na angielski i wydanie jej we współredagowanej przez siebie serii "The Library of Holocaust Testimonies". Problemem jest znalezienie tłumacza; spośród dwóch, którzy pracują dla Scharfa, "żaden [...] nie dorósł do zadania by [...] książkę tłumaczyć. Twoja polszczyzna - pisze do Voglera - która mnie w tych opowiadaniach wprost onieśmiela, jest bardzo trudnym zadaniem, chciałbym jakby najmniej z tego uronić". Z treści drugiego listu można wnioskować, że kwestia znalezienia tłumacza została rozwiązana. Zadania podjął się Jacek Laskowski, który zobowiązał się dostarczyć tłumaczenie z końcem października. "Fakt żeśmy tak szybko - jeden list, jedna rozmowa telefoniczna - uzgodnili warunki wskazuje na to, że jeden z nas wie co robi!". Pod pierwszym listem Scharff dopisał odręcznie pozdrowienia, pod oboma podpisał się "Felek". Angielski przekład "Wstępu do fizjologii strachu" ukazał się w Londynie w 2001 pt. "Lessons in Fear" we wspomnianej powyżej serii. W pierwszym liście znaki diakrytyczne naniesiono odręcznie. Ślady złożenia, stan dobry.
R. Scharf "Felek" (1914-2003) - dziennikarz, tłumacz, działacz na rzecz dialogu polsko-żydowskiego, współzałożyciel „The Jewish Quarterly” oraz Instytutu Spraw Polsko-Żydowskich w Oxfordzie.
R. Scharf "Felek" (1914-2003) - dziennikarz, tłumacz, działacz na rzecz dialogu polsko-żydowskiego, współzałożyciel „The Jewish Quarterly” oraz Instytutu Spraw Polsko-Żydowskich w Oxfordzie.
Dodaj do koszyka
220.–