Grafika, rysunek
37.
ATELIER Girs-Barcz – [Polska lotnicza - 6 akwafort].
Sześć akwafort na ark. 30,5x24,5 cm, cztery akwaforty barwne. Wszystkie prace podpisane ołówkiem "Girs Barcz" oraz na płytach "Atelier Girs-Barcz, Warszawa, 1936". Akwaforty przesłonięte bibułkami z logo Głównej Księgarni Wojskowej. Tablice pochodzą z luksusowego wariantu wydawniczego książki "Polska lotnicza" z 1937, wyposażonego w oryginalne odbitki akwafort Atelier Girs-Barcz (Grońska 65). Załamania i naddarcia krawędzi bibułek, tablice w stanie bardzo dobrym.
38.
BATOWSKI Stanisław Kaczor (1866-1946) – Bitwa pod Wiedniem.
Rysunek tuszem na ark. 27,3x35,2 cm. Scena batalistyczna z udziałem husarii. Praca sygnowana odręcznie w lewym dolnym narożniku "S. Batowski". Na dolnym marginesie autorska notatka: "Pro memoria: Prawo reprodukcji tylko do poematu Henryka Zbierzchowskiego, w IKC wrzesień 1933". W rzeczy samej: reprodukcja pracy ukazała się na pierwszej stronie "Ilustrowanego Kuriera Codziennego" z dn. 13 IX 1933 (nr 254), jako ilustracja wiersza H. Zbierzchowskeigo "Bitwa pod Wiedniem". Stan dobry.
S. Batowski Kaczor (1866-1946) - malarz-batalista. Ojciec profesora historii Henryka Batowskiego.
S. Batowski Kaczor (1866-1946) - malarz-batalista. Ojciec profesora historii Henryka Batowskiego.
39.
CIEŚLEWICZ Roman (1930-1996) – Inicjał E z cyklu "Alphabet Mysterieux".
Kolaż na tekturze form. 9x5,3 cm zamontowanej na papierowym podkładzie form. 25,3x18 cm. Praca sygnowana przez artystę ołówkiem na podkładzie "R. Cieślewicz" oraz na odwrocie "Guide de la France Mystérieuse 1964". Kolaż wykorzystujący dawną rycinę drzeworytową powstał na potrzeby książki "Guide de la France Mystérieuse" wydanej w 1964. Był reprodukowany w książce Margo Rouard-Snowman "Roman Cieslewicz: Master of Graphic Design" (Paryż 1993). Kolaż w passe-partout, za szkłem, w metalowej ramie (napis na odwrocie widoczny w wyciętym okienku). Stan bardzo dobry.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
40.
CIEŚLEWICZ Roman (1930-1996) – Inicjał U z cyklu "Alphabet Mysterieux".
Kolaż na tekturze form. 12,5x6,3 w kartonowym passe-partout. Praca sygnowana przez artystę ołówkiem na odwrocie "R. Cieślewicz". Kolaż wykorzystujący dawną rycinę drzeworytową powstał na potrzeby książki "Guide de la France Mystérieuse" wydanej w 1964, lecz nie został w niej wykorzystany. Kolaż w passe-partout, za szkłem, w metalowej ramie (podpis na odwrocie widoczny w wyciętym okienku). Stan bardzo dobry.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
41.
CIEŚLEWICZ Roman (1930-1996) – [Projekt plakatu 1]. Vystavka Polskej Knihy a ilustrace. Praha V 1961.
Kolaż, tusz, gwasz na ark. 23,7x16,2 cm. Stylizowana sylwetka mężczyzny niosącego stos książek. Praca niesygnowana, na odwrocie wpisane (obcą reką?) nazwisko "Cieślewicz". Projekt nie został zrealizowany. Stan dobry.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
42.
CIEŚLEWICZ Roman (1930-1996) – [Projekt plakatu 2]. Vystavka Polskej Knihy a ilustrace. Praha 1961.
Tusz, gwasz na ark. 24,6x17,3 cm. Stylizowana sylwetka barwnego ptaka z biało-czerwoną flagą. Praca niesygnowana, na odwrocie wpisane (obcą reką?) nazwisko "Cieślewicz". Projekt nie został zrealizowany. Stan dobry.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
R. Cieślewicz (1930-1996) - artysta grafik, czołowy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu.
UWAGA: opłata droit de suite.
43.
GETZ Leon (1896-1971) – Chleba daj nam.
Rysunek tuszem na ołówkowym podrysie na ark. 29,8x39,2 cm. Starzec z bochnem chleba i otaczający go tłum wyciągający dłonie po chleb. Tytuł zapisany ołówkiem ręką autora w lewym dolnym narożniku. Praca niesygnowana. Stan dobry.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
44.
GETZ Leon (1896-1971) – Jesienne dary.
Rysunek tuszem na podrysie ołówkowym, lekko podkolorowany kredkami, na ark. 33x40 cm. Scena baśniowa: kobiety z dfarami składanymi młodej dziewczynie siedzącej na podwyższeniu. W prawym dolnym narożniku odręczna napis ręką autora: "Bielany, 4. VII. 1970". Stan dobry.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
45.
GETZ Leon (1896-1971) – Kameduli.
Rysunek ołówkiem, lekko podkolorowany kredkami, na ark. 33x40 cm. Grupa 6 zakonników przy stole, w tle widoczna klasztorna wieża. W prawym dolnym narożniku odręczna napis ręką autora: "5. VII 970. Bielany". Nieznaczny ubytek dolnego narożnika (poza kompozycją), poza tym stan dobry.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
46.
GETZ Leon (1896-1971) – Kobiety we wnętrzu (?).
Rysunek kredką na ołówkowym podrysie, gwasz na ark. 35,4x40,8 cm. Cztery siedzące kobiety, piąta w negliżu wygląda przez okno. Praca niesygnowana. Stan dobry.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
47.
GETZ Leon (1896-1971) – Ku przyszłości.
Rysunek ołówkiem, podkolorowany sangwiną, form. 46,5x39,2 na ark. 49x70 cm. W prawym dolnym narożniku odręczna sygnatura "L. Getz", przy lewej krawędzi data 1921. Trzy młode kobiety z czwórką dzieci i trzema białymi gołębiami. Na odwrocie niewielka naklejka z nazwiskiem autora. Powierzchnia arkusza nieco zakurzona, drobne zaplamienia.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
48.
GETZ Leon (1896-1971) – Przedpokój malarza.
Rysunek tuszem i kredkami na ark. 43,8x33 cm. Rysunek przedstawia niewielkie wnętrze z przesłoniętymi drzwiami wejściowymi do mieszkania, staromodnym kredensem, obrazami wiszącymi na ścianach. W prawym dolnym narożniku odręczna sygnatura "Leon Getz, 1966" i tytuł pracy. Stan dobry.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
49.
GLIWA Stanisław (1910-1986) – Finis. (dwie odbitki).
Linoryt form. 9,6x7,9 cm. Jedna odbitka na jedwabiu naklejonym na arkusz sztywnego papieru, druga na papierze. Obie sygnowane i datowane ołówkiem pod kompozycją. Linoryt przedstawia pośmiertny profil Marszałka Józefa Piłsudskiego na tle Orła w koronie. Niewielkie załamanie odbitki na jedwabiu, poza tym stan dobry.
S. Gliwa (1910-1986) - artysta-drukarz, grafik, ilustrator, twórca i właściciel "Officina Typographica". Uczeń H. Uziembły i S. Szukalskiego, członek Szczepu Rogate Serce; w czasie wojny więzień sowieckich łagrów, później żołnierz Armii Andersa. Opracował graficznie 1. i 3. tom dzieła M. Wańkowicza "Monte Cassino" (1945-1947), zaprojektował godło Instytutu Literackiego (kolumna jońska). W latach 50. stworzył w Wielkiej Brytanii własną drukarnię i introligatornię, wydawał często ilustrowane przez siebie niskonakładowe druki o charakterze bibliofilskim.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
S. Gliwa (1910-1986) - artysta-drukarz, grafik, ilustrator, twórca i właściciel "Officina Typographica". Uczeń H. Uziembły i S. Szukalskiego, członek Szczepu Rogate Serce; w czasie wojny więzień sowieckich łagrów, później żołnierz Armii Andersa. Opracował graficznie 1. i 3. tom dzieła M. Wańkowicza "Monte Cassino" (1945-1947), zaprojektował godło Instytutu Literackiego (kolumna jońska). W latach 50. stworzył w Wielkiej Brytanii własną drukarnię i introligatornię, wydawał często ilustrowane przez siebie niskonakładowe druki o charakterze bibliofilskim.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
50.
GUMOWSKI Jan (1883-1946) – Widoki Krakowa. Kraków 1926. Muz. Narodowe. folio, tabl. 12. oryg. teka kart.
Grońska 227. Teka lekko pożółkła, poza tym stan bardzo dobry. Spis tablic (po polsku i francusku) na tylnej okładce teki. Zaw.: Barbakan, Brama Florjańska i baszta pasamoników, Baszta stolarska, Ulica Florjańska, Szczyty Sukiennic, Wnętrze Kościoła Marjackiego, Bibljoteka Jagiellońska, Katedra na Wawelu, Dziedziniec Zamku królewskiego na Wawelu, Fragment krużganku Zamku król., Stara synagoga na Kazimierzu, Widok ogólny Krakowa od południa.
J. Gumowski (1883-1946) - malarz, grafik i rysownik.
J. Gumowski (1883-1946) - malarz, grafik i rysownik.
51.
HOFMAN Wlastimil (1881-1971) – Portret mężczyzny (Józefa Germaka).
Rysunek tuszem na ark. 31,5x23,5 cm. Pod kompozycją z prawej sygnatura artysty "Wlastimil Hofman, 1929". Portret przedstawia Józefa Germaka (1895-1971), redaktora i kierownika archiwum IKC. Stan dobry.
W. Hofman (1881-1971) - malarz, przedstawiciel symbolizmu.
UWAGA: opłata droit de suite.
W. Hofman (1881-1971) - malarz, przedstawiciel symbolizmu.
UWAGA: opłata droit de suite.
52.
JAKUBOWSKI Stanisław (1885-1964) – [Światowid] i [Perun?].
Dwa drzeworyty barwne (brązowo-czarne) form. 16,3x8 cm każdy, naklejone na wspólnym papierowym podkładzie form. 30,5x37,5 cm. Pod każdym drzeworytem ołówkowa sygnatura artysty, prace sygnowane także znakiem własnym na klockach. Drzeworyty pochodzą zapewne z teki S. Jakubowskiego "Słowiańszczyzna. 10 drzeworytów" (Kraków 1923/1924). Arkusz w drewnianej ramie, za szkłem. Stan dobry.
S. Jakubowski (1888-1964) - malarz, grafik, profesor ASP, artysta książki.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
S. Jakubowski (1888-1964) - malarz, grafik, profesor ASP, artysta książki.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
53.
KOSSAK Juliusz (1824-1899) – Książę Józef Poniatowski zwiedza stadninę Mohorta - reprodukcja.
Światłodruk kolorowy form. 35x88,5 cm (w świetle passe-partout). Rycina wykonana przez J. Löwy'ego w Wiedniu. Premia Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie za rok 1912. Tablica zamknięta w kartonowym głębokim passe-partout. Zasłonięte napisy umieszczone na marginesach. Drobne zaplamienia.
J. Kossak (1824-1899) - piewca tradycji i szlacheckiego obyczaju, malował tę scenę dwukrotnie. Przez 50 lat powstały liczne reprodukcje w różnych technikach graficznych. Obraz przedstawia scenę z poematu Wincentego Pola - historii Szymona Mohorta, kresowego rycerza, obrońcy ojczyzny i wiary.
J. Kossak (1824-1899) - piewca tradycji i szlacheckiego obyczaju, malował tę scenę dwukrotnie. Przez 50 lat powstały liczne reprodukcje w różnych technikach graficznych. Obraz przedstawia scenę z poematu Wincentego Pola - historii Szymona Mohorta, kresowego rycerza, obrońcy ojczyzny i wiary.
54.
KOWALSKI Leon (1870-1937) – La Halle aux draps. Sukiennice w Krakowie.
Litografia na ark. 27,8x40,1 cm, kolorowana kredką. Kompozycja sygnowana przez artystę ołówkiem i na kamieniu. Plansza zamontowana na papierowym podkładzie, na dolnym marginesie którego umieszczono odręcznie tytuł pracy po francusku i polsku. Grafika pochodzi z teki "Malowniczy Kraków" wydanej w Krakowie w 1924. Załamanie górnego narożnika.
L. Kowalski (1870-1937) - malarz i grafik, uczeń W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego w krakowskiej ASP, studiował także w Monachium i Paryżu, współzałożyciel Grupy Zero, Sztuki Rodzimej i Krakowskiego Koła Grafików.
L. Kowalski (1870-1937) - malarz i grafik, uczeń W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego w krakowskiej ASP, studiował także w Monachium i Paryżu, współzałożyciel Grupy Zero, Sztuki Rodzimej i Krakowskiego Koła Grafików.
55.
KRASNODĘBSKA-GARDOWSKA Bogna (1900-1966) – Podhale.
Drzeworyt barwny form. 14,8x10,1 na ark. 21x14 cm. Pod kompozycją ołówkowe sygnatury: "1928 Podhale" i "B. Krasnodębska". Praca w drewnianej ramce, za szkłem. Stan dobry.
B. Krasnodębska-Gardowska (1900-1986) - artystka plastyczka specjalizująca się w grafice warsztatowej (zwłaszcza drzeworycie) oraz rysunku.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
B. Krasnodębska-Gardowska (1900-1986) - artystka plastyczka specjalizująca się w grafice warsztatowej (zwłaszcza drzeworycie) oraz rysunku.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
56.
KRAŻOWSKA-KNOTOWA Helena (1911-1992) – Krakow.
Drzeworyt na ark. 34,4x49,5 cm, na drugiej połączonej karcie tych samych wymiarów niewielki drzeworytowy herb Krakowa tej samej autorki. Całość w formie karnetu. Pod kompozycją odręczna ołówkowa sygnatura artystki. Praca z późnych lat 50.? Niewielkie załamanie dolnego marginesu, stan dobry.
H. Krażowska-Knotowa (1911-1992) - graficzka i malarka.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
H. Krażowska-Knotowa (1911-1992) - graficzka i malarka.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
57.
KUCZBORSKI Stanisław (1881-1911) – Taniec wokół chochoła w "Weselu" S. Wyspiańskiego.
Litografia barwna na ark. 28x39,4 cm. Dzieci tańczące w kręgu wokół słomianego chochoła grającego na skrzypcach. Grafika z "Teki Melpomeny" - zbioru litografowanych karykatur popularnych krakowskich aktorów przełomu wieków, wydanego w Krakowie w 1904. Nieznaczny ubytek dolnej krawędzi, niewielkie załamanie górnego narożnika, poza tym stan dobry.
S. Kuczborski (1881-1911) - malarz, rysownik, autor karykatur i plakatów, artysta kabaretowy. Jego matka, Klotylda z Gierymskich Kuczborska, była rodzoną siostrą dwóch słynnych malarzy – Aleksandra i Maksymiliana Gierymskich. (Wikipedia).
S. Kuczborski (1881-1911) - malarz, rysownik, autor karykatur i plakatów, artysta kabaretowy. Jego matka, Klotylda z Gierymskich Kuczborska, była rodzoną siostrą dwóch słynnych malarzy – Aleksandra i Maksymiliana Gierymskich. (Wikipedia).
58.
LASZENKO L. (?) – Cerkiewka.
Akwaforta form. 16,5x21,5 cm. Drewniana cerkiew i trzy drzewa. Pod kompozycją ołówkowe sygnatury: "cerkiewka" i "L. Laszenko [Laszenkow?] 1938". Papier zabrązowiony (zakwaszony). Praca w drewnianej ramie i papierowym passe-partout, za szkłem.
59.
ŁOTOCKI Kazimierz (1882-1942) – Arsenał Królewski we Lwowie.
Akwaforta form. 8,5x11,3 cm. Praca niesygnowana, pochodzi bezpośrednio ze spuścizny po artyście. Stan bardzo dobry.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
60.
ŁOTOCKI Kazimierz (1882-1942) – Baszta Prochowa i kopuła Ossolineum.
Akwaforta form. 16,3x10,9 cm, odbita na jedwabiu. Praca niesygnowana, pochodzi bezpośrednio ze spuścizny po artyście. Wyraźne dwukrotne załamania dolnego narożnika, poza tym stan dobry.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
61.
ŁOTOCKI Kazimierz (1882-1942) – Kościół OO. Dominikanów.
Akwaforta form. 10,2x6,5 cm. Praca sygnowana ołówkiem pod kompozycją, pochodzi bezpośrednio ze spuścizny po artyście. Papier zakwaszony, drobne miejscowe zabrązowienia arkusza.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
62.
ŁOTOCKI Kazimierz (1882-1942) – Pomnik Jana III Sobieskiego i Opera we Lwowie.
Mezzotinta, gwasz na ark. 22,3x15,3 cm. Arkusz naklejony na bibułę. Scena nocna: pomnik króla, w tle rozświetlony gmach lwowskiej Opery. Praca niesygnowana, pochodzi bezpośrednio ze spuścizny po artyście. Na prawym marginesie ołówkowa notatka "mała różnica". Dołączono program Kongresu Pedagogicznego zorganizowanego we Lwowie w VI 1933. Na okładce programu zreprodukowano podobny rysunek K. Łotockiego. Podklejony ubytek narożnika bibułowego podkładu, podklejony górny margines podkładu, niewielkie otarcia wewnątrz kompozycji.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
63.
ŁOTOCKI Kazimierz (1882-1942) – Rynek lwowski nocą.
Akwaforta form. 11,3x7,9 cm. Praca niesygnowana, pochodzi bezpośrednio ze spuścizny po artyście. Stan dobry.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
64.
ŁOTOCKI Kazimierz (1882-1942) – Uliczka w Lublinie.
Akwarela na ark. 31,9x23 cm. Praca sygnowana przez artystę lewym dolnym narożniku, pochodzi bezpośrednio ze spuścizny po artyście. Nad dachami staromiejskich kamienic widoczne zwieńczenie Bramy Krakowskiej. Stan dobry.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
65.
ŁOTOCKI Kazimierz (1882-1942) – Wieża Bernardynów we Lwowie widziana z ul. Łyczakowskiej.
Akwatinta 22,8x13,5 cm. Praca niesygnowana, pochodzi bezpośrednio ze spuścizny po artyście. Niewielki ubytek dolnego marginesu, poza tym stan dobry.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
K. Łotocki (1882-1942) – malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.
66.
MALCZEWSKI Jacek (1854-1929) – Portret mężczyzny. Portret kobiety [karta ze szkicownika?].
Rysunek ołówkiem na ark. 21,5x25 cm. W prawym dolnym narożniku ołówkowy napis obcą ręką (zapewne Marii Malczewskiej, żony artysty): "Rys. Ś. P. Jacka Malczewskiego z r. około 1878". Stan dobry.
J. Malczewski (1854-1929) - malarz, jedna z najwybitniejszych postaci życia artystycznego okresu Młodej Polski.
J. Malczewski (1854-1929) - malarz, jedna z najwybitniejszych postaci życia artystycznego okresu Młodej Polski.
67.
MALCZEWSKI Jacek (1854-1929) – Walczący wojownicy [karta ze szkicownika?].
Rysunek tuszem, podmalowany akwarelą, na ark. 11,5x33 cm. Dwaj antyczni wojownicy walczący oszczepem i krótkim mieczem. Nad dolną krawędzią z prawej ołówkowa sygnatura "JMalczewski". Na odwrocie trzy szkice tuszem: scena zbiorowa i dwa portrety męskie (jeden obcięty) oraz okrągła piecz. "Ze zbiorów Marji Malczewskiej" i dwa numery: 178 (przekreślony) i 188. Praca oprawiona w drewnianą ramę, pomiędzy dwie szyby. Stan dobry.
J. Malczewski (1854-1929) - malarz, jedna z najwybitniejszych postaci życia artystycznego okresu Młodej Polski.
J. Malczewski (1854-1929) - malarz, jedna z najwybitniejszych postaci życia artystycznego okresu Młodej Polski.
68.
MLECZKO Andrzej (ur. 1949) – Dni Podgórza 76'.
Rysunek tuszem, kolorowany gwaszem, na ark. 20,5x20,5 cm, sygnowany. Ucieczka z klatki. Niewielkie atramentowe zaplamienia, ślad zawilgocenia w górnym narożniku. Praca w drewnianej ramce, za szkłem.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
69.
MLECZKO Andrzej (ur. 1949) – [Kapelusz].
Rysunek tuszem na ark. 34,8x24,3 cm, sygnowany. Kapelusz unoszący się nad siedzącym mężczyzną. Na odwrocie piecz. artysty i piecz. cenzury. Rysunek przeznaczony do publikacji w prasie (o czym świadczą podane wymiary finalnej reprodukcji). Stan dobry.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
70.
MLECZKO Andrzej (ur. 1949) – [Pragnienie].
Rysunek tuszem na ark. 30x22,8 cm, sygnowany. Przykuty łańcuchem mężczyzna usiłujący dosięgnąć wbitej w piach łopaty. Na odwrocie piecz. artysty i piecz. cenzury. Rysunek przeznaczony do publikacji w prasie (o czym świadczą podane wymiary finalnej reprodukcji). Niewielkie zaplamienie.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
71.
MLECZKO Andrzej (ur. 1949) – [Ring].
Rysunek tuszem na ark. 35,1x24,5 cm, sygnowany. Ring bokserski na dachu bloku mieszkalnego. Na odwrocie piecz. artysty i piecz. cenzury. Rysunek przeznaczony do publikacji w prasie (o czym świadczą podane wymiary finalnej reprodukcji). Stan dobry.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
72.
MLECZKO Andrzej (ur. 1949) – Tu piszą, że ilość nie przeszkadza jakości, Stefan.
Rysunek tuszem na ark. 34,8x23,9 cm, sygnowany. Ilustracja sytuacji, gdy ilość nie przeszłą w jakość. Na odwrocie piecz. artysty i piecz. cenzury. Rysunek przeznaczony do publikacji w prasie (o czym świadczą podane wymiary finalnej reprodukcji). Stan dobry.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
73.
MLECZKO Andrzej (ur. 1949) – [Wywiad].
Rysunek tuszem na ark. 34,8x23,8 cm, sygnowany. Reporter pastwiący się nad swym rozmówcą. Na odwrocie piecz. artysty i piecz. cenzury. Rysunek przeznaczony do publikacji w prasie (o czym świadczą podane wymiary finalnej reprodukcji). Stan dobry.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
74.
MLECZKO Andrzej (ur. 1949) – Żeby przynajmniej kierunek dobry...
Rysunek tuszem na ark. 35x24,1 cm, sygnowany. Dwa ślimaki w marszu. Na odwrocie piecz. artysty i piecz. cenzury. Rysunek przeznaczony do publikacji w prasie (o czym świadczą podane wymiary finalnej reprodukcji). Stan dobry.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
A. Mleczko (ur. 1949) - rysownik, satyryk, ilustrator.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
75.
MONDRAL Karol (1880-1957) – Portret młodej kobiety.
Drzeworyt na ark. 13,3x9,2 cm. Praca sygnowana na klocku monogramem M.K. wkomponowanym w datę roczną 1917. Stan bardzo dobry.
K. Mondral (1880-1957) - malarz i grafik, członek ZPAP, wykładowca.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
K. Mondral (1880-1957) - malarz i grafik, członek ZPAP, wykładowca.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
76.
NIKIFOR Krynicki (1895-1968) – Krenica wies pane seło.
Rysunek kredkami na ark. 17,7x11,8 cm (w świetle passe-partout). Praca pochodzi z lat 60., została zakupiona bezpośrednio od artysty, pozostawała własnością jednej rodziny. Rysunek w kartonowym passe-partout, w drewnianej ramce, za szkłem. Stan dobry.
Nikifor Krynicki (1895-1968) - malarz łemkowski pracujący w Krynicy, najbardziej ceniony polski prymitywista, którego obrazy wystawiały muzea i galerie w Amsterdamie, Brukseli, Hajfie, Frankfurcie n. Menem i Hanowerze.
UWAGA: opłata droit de suite.
Nikifor Krynicki (1895-1968) - malarz łemkowski pracujący w Krynicy, najbardziej ceniony polski prymitywista, którego obrazy wystawiały muzea i galerie w Amsterdamie, Brukseli, Hajfie, Frankfurcie n. Menem i Hanowerze.
UWAGA: opłata droit de suite.
77.
OCIEPKA Teofil (1891-1978) – Scena fantastyczna we wnętrzu.
Olej na tekturze, form. 23,5x33,5 cm (w świetle passe-partout). W prawym dolnym narożniku sygnatura "T. Ociepka. 1966 r.". Praca w kartonowym passe-partout, drewnianej ramie, za szkłem. Oprawa wykonana przez zakład konserwatorski i ramiarski w Birmingham (piecz. na odwrocie). Stan bardzo dobry.
T. Ociepka (1891-1978) - malarz samouk (prymitywista) i teozof. Jeden z przywódców Janowskiej Gminy Okultystycznej. Obok Nikifora najbardziej znany polski reprezentant prymitywizmu, jego twórczość osiągnęła światowe uznanie. (Wikipedia).
UWAGA: opłata droit de suite.
T. Ociepka (1891-1978) - malarz samouk (prymitywista) i teozof. Jeden z przywódców Janowskiej Gminy Okultystycznej. Obok Nikifora najbardziej znany polski reprezentant prymitywizmu, jego twórczość osiągnęła światowe uznanie. (Wikipedia).
UWAGA: opłata droit de suite.
78.
PIRANESI Giovanni Battista (1720-1778) – Vedute di Roma disegnate ed incise da Giambattista Piranesi architetto Venetiano.
Akwaforta form. 39,8x54,2 cm. Karta tytułowa monumentalnego albumu Piranesiego złożonego z widoków Rzymu z jego najwspanialszymi zabytkami. Były publikowane cyklicznie od 1748 do śmierci artysty w 1778. Napis tytułowy umieszczono na kamiennej tablicy zwieńczonej ozdobnym fryzem, na pierwszym planie strzaskana kolumna i bogato zdobiony kamienny wazon. Na dolnym marginesie z prawej rytowana sygnatura "Piranesi inu. Scol." i inskrypcja "Presso l'Autore a Strada Felice nel Palazo Tomati [...]". Plansza w drewnianej ramie, passe-partout, za szkłem. Rozprasowane pionowe centralne załamanie arkusza, poza tym stan bardzo dobry.
79.
PŁOŃSKI Michał (1778-1812) – [Portret Rembrandta].
Akwaforta w owalu form. 10,5x8,8 na ark. 20x20 cm. Pod wizerunkiem rytowany napis: "Recueil de dix neuf Etudes Gravées à l'eau forte par m. Plonski", będący tytułem teki 19 akwafort tego artysty wydanej w Amsterdamie po 1802. Rycina we wsp. drewnianej ramie. Lekkie zażółcenia arkusza.
M. Płoński (1778-1812) - rysownik, grafik i malarz.
M. Płoński (1778-1812) - rysownik, grafik i malarz.
80.
RACZYŃSKI Stanisław (1903-1982) – Kraków. 6 drzeworytów ... [Kraków, 1939?]. 4, tabl. 6. oryg. teka kart.
Grońska 464. Grzbiet teki lekko otarty, poza tym stan dobry. Na przedniej okładce, w prawym dolnym narożniku obca dedykacja. Ryciny w oryg. papierowych passe-partout. Wszystkie drzeworyty sygnowane ołówkiem przez artystę i przez niego opisane tytułowo pod kompozycją. Teka zaw. plansze: Dziedziniec wawelski, Wawel "Kurza Stopka", Collegium Maius, Barbakan, Ołtarz Wita Stwosza, Kościół św. Idziego. Na tece dodatkowa kompozycja ukazująca wieże katedry wawelskiej.
S. Raczyński (1903-1982) - malarz, grafik, scenograf działający w Krakowie i Poznaniu. Pracował głównie w technice drzeworytu, pozostając pod wpływem W. Skoczylasa. Uprawiał grafikę reklamową i ilustrację książkową.
S. Raczyński (1903-1982) - malarz, grafik, scenograf działający w Krakowie i Poznaniu. Pracował głównie w technice drzeworytu, pozostając pod wpływem W. Skoczylasa. Uprawiał grafikę reklamową i ilustrację książkową.
81.
RACZYŃSKI Stanisław (1903-1982) – Kraków. 6 drzeworytów ... [Kraków, 1939?]. 4, tabl. 6. oryg. teka kart.
Grońska 464. Teka otarta, grzbiet podklejony od spodu, poza tym stan dobry. Ryciny w oryg. papierowych passe-partout. Wszystkie drzeworyty sygnowane ołówkiem przez artystę i przez niego opisane tytułowo pod kompozycją. Teka zaw. plansze: Wieże katedry, Wawel - "Kurza Stopka", Dziedziniec Biblioteki Jagiellońskiej, Barbakan, Ołtarz Wita Stwosza, Kościół św. Idziego. Na tece dodatkowa kompozycja ukazująca wieże katedry wawelskiej. Zawartość teki nieco różna od prezentowanej powyżej.
S. Raczyński (1903-1982) - malarz, grafik, scenograf działający w Krakowie i Poznaniu. Pracował głównie w technice drzeworytu, pozostając pod wpływem W. Skoczylasa. Uprawiał grafikę reklamową i ilustrację książkową.
S. Raczyński (1903-1982) - malarz, grafik, scenograf działający w Krakowie i Poznaniu. Pracował głównie w technice drzeworytu, pozostając pod wpływem W. Skoczylasa. Uprawiał grafikę reklamową i ilustrację książkową.
82.
RACZYŃSKI Stanisław (1903-1982) – Kraków. 10 drzeworytów ... [Kraków, ca 1950]. 4, k. folio, k. [3], tabl. 10. oryg. teka kart.
Jedna karta (spis plansz) miejscami zabrązowiona, poza tym stan dobry. Zaw. kartę tyt., spis plansz, kartę z drzeworytowym ekslibrisem. Ryciny form. ca 20x14,5 odbito na żółtej tincie 21,5x16, na kartach form. 33,3x27,8 cm. Wszystkie odbitki numerowane kolejno i sygnowane ołówkiem przez artystę. Teka zaw.: Kościół Mariacki - ul. Floriańska, Barbakan - Brama Floriańska, Wawel - wieże katedry, Wawel - Kaplica Zygmuntowska, Wawel - dziedziniec zamkowy, Kościół św. Idziego - Wawel, Dziedziniec Collegium Maius, Ołtarz Wita Stwosza, Portal z XVIII w. ul. św. Jana 20, Kościół św. Barbary "Ogrójec". Na przedniej okł. kompozycja ze smokiem wawelskim, na karcie tyt. niewielki drzeworyt z widokiem Wawelu.
S. Raczyński (1903-1982) - malarz, grafik, scenograf działający w Krakowie i Poznaniu. Pracował głównie w technice drzeworytu, pozostając pod wpływem W. Skoczylasa. Uprawiał grafikę reklamową i ilustrację książkową.
S. Raczyński (1903-1982) - malarz, grafik, scenograf działający w Krakowie i Poznaniu. Pracował głównie w technice drzeworytu, pozostając pod wpływem W. Skoczylasa. Uprawiał grafikę reklamową i ilustrację książkową.
83.
SETKOWICZ Adam (1876-1945) – Scena przy studni.
Akwarela na ark. 15x30 cm. W lewym dolnym narożniku sygn. "A. Setkowicz". Praca w drewnianej ramie, za szkłem. Niewielkie zarysowania ramy, stan dobry.
A. Setkowicz (1875-1945) - artysta malarz - popularny pejzażysta i akwarelista. Najbardziej znany z licznych reprodukcji w czasopismach ilustrowanych oraz kart pocztowych. W latach 1897–1898 kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Teodora Axentowicza. (Wikipedia).
A. Setkowicz (1875-1945) - artysta malarz - popularny pejzażysta i akwarelista. Najbardziej znany z licznych reprodukcji w czasopismach ilustrowanych oraz kart pocztowych. W latach 1897–1898 kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Teodora Axentowicza. (Wikipedia).
84.
STRENT Rafał (ur. 1943) – Skorpion.
Akwaforta z akwatintą na ark. 10,8x8,8 cm. Bezpośrednio pod kompozycją ołówkowe sygnatury: "Skorpion", "odb. próbna", "Strent '82". Na dolnym marginesie ołówkowa dedykacja ręką artysty: "W związku z Gwiazdką '82 - Rafał". Stan dobry.
R. Strent (ur. 1942) - malarz i grafik, absolwent krakowskiej ASP (malarstwo u A. Kobzdeja, grafika u H. Chrostowskiej), profesor tej uczelni, działacz opozycji demokratycznej w PRL.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
R. Strent (ur. 1942) - malarz i grafik, absolwent krakowskiej ASP (malarstwo u A. Kobzdeja, grafika u H. Chrostowskiej), profesor tej uczelni, działacz opozycji demokratycznej w PRL.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
85.
STRYJEŃSKA Zofia (1891-1976) – [Tańce polskie]. Nierozcięta plansza z 4 tańcami.
Arkusz form. 69,5x49,5 cm. Na tablicy cztery tańce: Mazur, Góralski, Oberek i Zbójnicki. Ilustracje przygotowano zapewne do drugiego wydania teki z 1938. Ślady złożenia, niewielkie załamania marginesu.
Z. Stryjeńska z domu Lubańska (1891-1976) – malarka, graficzka, ilustratorka, scenografka, przedstawicielka art déco, jedna z najbardziej znanych polskich artystek plastyczek dwudziestolecia międzywojennego.
Z. Stryjeńska z domu Lubańska (1891-1976) – malarka, graficzka, ilustratorka, scenografka, przedstawicielka art déco, jedna z najbardziej znanych polskich artystek plastyczek dwudziestolecia międzywojennego.
86.
SZANCER Jan Marcin (1902-1973) – Młoda kobieta w stroju historycznym.
Akwarela na ark. 57,3x41,3 cm. Praca niesygnowana. Na odwrocie notatki edytorskie podające wymiary reprodukcji do druku. Stan dobry.
J. M. Szancer (1902 -1973) - malarz, rysownik, absolwent krakowskiej ASP i jej paryskiej filii. Wystawiał od lat 30. XX w. Po wojnie zajmował się głównie ilustracją książkową, zwykle dla dzieci, scenografią teatralną, filmową i telewizyjną. Uprawiał także grafikę użytkową. Jest jednym z najbardziej rozpoznawanych i powszechnie lubianych artystów książki.
UWAGA: opłata droit de suite.
J. M. Szancer (1902 -1973) - malarz, rysownik, absolwent krakowskiej ASP i jej paryskiej filii. Wystawiał od lat 30. XX w. Po wojnie zajmował się głównie ilustracją książkową, zwykle dla dzieci, scenografią teatralną, filmową i telewizyjną. Uprawiał także grafikę użytkową. Jest jednym z najbardziej rozpoznawanych i powszechnie lubianych artystów książki.
UWAGA: opłata droit de suite.
87.
WEISS Wojciech (1875-1950) – Kopy zboża.
Drzeworyt form. 10x14,8 na ark. 18,3x23,2 cm. Artysta przed sztalugami, pomiędzy dwiema kopami zboża. Praca niesygnowana. Odbitka na papierze żeberkowym. Ta sama praca dołączana była do miesięcznika "Sztuki Piękne" i posiadała nadruki na dolnym marginesie - tu ich brak. Arkusz zamontowany na arkuszu czarnego papieru. Stan dobry.
W. Weiss (1875-1950) - malarz i pedagog, rektor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
W. Weiss (1875-1950) - malarz i pedagog, rektor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
88.
WISZNIEWSKI Kazimierz (1894-1960) – Ruiny Zamku w Liwie.
Drzeworyt form. 12x15,7 na ark. 14,4x21,8 cm. Na dolnym marginesie odręczna ołówkowa sygnatura artysty. Dodatkowo, na marginesach autor umieścił dopiski: "oryg. drzeworyt 1934 r.", "odbity ręcznie 1958", "Liw nad rzeką Liwcem koło Węgrowa Podlaskiego". Stan bardzo dobry.
K. Wiszniewski (1894-1960) - grafik-drzeworytnik, uczeń W. Skoczylasa, autor licznych prac ukazujących architekturę polskich miast, twórca ekslibrisów.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
K. Wiszniewski (1894-1960) - grafik-drzeworytnik, uczeń W. Skoczylasa, autor licznych prac ukazujących architekturę polskich miast, twórca ekslibrisów.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.
Portrety
89.
[GIERLIKOWSKI Jan]. Ioannes Gierlikovzki, S.C.Rq.M. Equitum Polonorum Collonell.
Miedzioryt form. 7x5,5 cm, wykonany w poł. XVII w. Nazwisko sportretowanego na dolnym marginesie, tamże sygnatura rytownika "M. V. Sommer F." i numer 87. Grafika obcięta do ramki, zamontowana na papierowym podkładzie.
90.
[JABŁONOWSKI Stanisław Jan]. Stanislavs Ioannes Iabłonowski Svpremvs Exercitvum Regni Poloniae Dux.
Portr. BN 1604. Litografia form. 11,4x17,7 cm, nieznanego autorstwa. Portret w owalnej ramie, napis tytułowy na jej obwodzie. Wokół panoplia, w oddali pejzaż z obozem wojskowym. Na dolnym marginesie tytuł alternatywny: "Stanisław Jan Jabłonowski Woiewoda Ruski Kasztelan Krakows. Hetman W. Kor.". Tablica pochodzi z czasopisma "Lwowianin" (r. 1840/1841, zesz. 3). Niewielkie zaplamienia i załamania, ślad zawilgocenia - wymaga konserwacji.
S. J. Jabłonowski (1634-1702) - kasztelan krakowski, hetman wielki koronny, hetman polny koronny, wojewoda ruski w latach 1664-1692, itd. Dziadek króla Polski Stanisława Leszczyńskiego.
S. J. Jabłonowski (1634-1702) - kasztelan krakowski, hetman wielki koronny, hetman polny koronny, wojewoda ruski w latach 1664-1692, itd. Dziadek króla Polski Stanisława Leszczyńskiego.
91.
[MICKIEWICZ Adam]. Mickiewicz [faksymile podpisu].
Portrety BN 3460. Staloryt w kole średn. 8,3 cm na ark. 24,5x18 cm. Profil poety, zwrócony w prawo. Portret na podstawie obrazu Walentego Wańkowicza. Pod kompozycją faksymile podpisu Mickiewicza. Autorstwo stalorytu nieustalone, odbitka z I poł. XIX w. Niewielkie zaplamienia.
92.
[OPITZ Martin von Boberfeld]. Martinvs Opitivs a Boberfeld, Consil. Liegnic. Regis Polon. Secret. et Historiographus. nat. d. 23. Dec. 1597. den. d. 20. Aug. 1639.
Mezzotinta form. 21,4x14,3 cm. Nazwisko sportretowanego pod kompozycją, nad dolną krawędzią sygnatura "Ioh. Iac. Haid excud. Aug. Vind.". W prawym górnym narożniku nr 38. Grafikę wykonano w Augsburgu w poł. XVIII w. Stan dobry.
M. Opitz (ur. 23 grudnia 1597 w Bolesławcu, zm. 20 sierpnia 1639 w Gdańsku) - niemiecki poeta, teoretyk literatury, tłumacz, purysta językowy. (Wikipedia).
M. Opitz (ur. 23 grudnia 1597 w Bolesławcu, zm. 20 sierpnia 1639 w Gdańsku) - niemiecki poeta, teoretyk literatury, tłumacz, purysta językowy. (Wikipedia).
93.
[PONIATOWSKI Józef - aktor w roli]. Ferdinand rôle de Poniatouski, dans Stanislas Lesczinski.
Miedzioryt kolorowany form. 16,7x9,7 cm. Francuski aktor Ferdinand w roli księcia Józefa Poniatowskiego w sztuce wystawianej w paryskim Theatre de la Gaité. Wewnątrz kompozycji w prawym dolnym narożniku kryptonim rytownika "G. del". Na dolnym marginesie cytat: "J'ai rempli mon devoir; je ne crains pas la mort. Acte I. Scene XX". Na grnym marginesie nr 281. Rycina odbita w Paryżu w firmie Martinet, Libraire w 1811. Niewielki ubytek górnej krawędzi, dwa dodatkowe niewielkie ubytki - ślady działalności kornika, drobne zaplamienia.
* * *