Fotografie

Przedstawia widok na ruiny i turystów. W prawym dolnym narożniku kompozycji wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Henryk Poddębski Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 526-39 Zbiór fotografji krajoznawczej. Miejscowość: "Lipowiec"  [wpisane atramentem] Określenie: "Zamek" [wpisane atramentem]", "Pologne" i inne. Stan bardzo dobry.
Zamek Lipowiec – ruiny zamku biskupów krakowskich leżącego na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, wybudowanego w systemie tzw. Orlich Gniazd, we wsi Wygiełzów w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim. Zamek jest zlokalizowany na wapiennym wzgórzu (362 m n.p.m.) o tej samej nazwie, będącym częścią Garbu Tenczyńskiego, na terenie rezerwatu przyrody „Lipowiec”, w sąsiedztwie wsi Wygiełzów i Babice. (Wikipedia).
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie pod zdjęciem nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Jan Mieczkowski Fotograf Róg Senatorskiej i Miodowej No 496 w Warszawie". Miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - fotograf warszawski. Jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Karolem Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847, od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.

Album form. ca 24x30 cm, kart 12, na licu wyzłoc. nadruk tytułowy: "Pamiątki historyczne Brzeżan", grzbiet przewiązany sznurkiem. Pamiątkowy album poświęcony rodzinie Sieniawskich. Zdjęcia naklejone na karty albumu, każde opisane wyzłoc. nadrukiem pod zdjęciem: Zamek Sieniawskich, Kaplica Sieniawskich, Główny ołtarz w kaplicy Sieniawskich, Grobowiec Adama Sieniawskiego, Grobowiec Anny Sieniawskiej, Sarkofag w lewej nawie kaplicy, Grobowce Sieniawskich, Grobowiec Jana Sieniawskiego, Lewa nawa kaplicy z grobowcami, Fresk w sklepieniu pod churem [!], Gipsatury w kopule prawej nawy, Herb Sieniawskich w kosciele OO. Bernardynów. Stan dobry.
Sieniawscy – polski ród magnacki herbu Leliwa, jedna z najważniejszych i najbogatszych rodzin magnackich w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Rodzina spokrewniona jest z takimi rodami jak: Lubomirscy, Potoccy, Radziwiłłowie, Czartoryscy czy Chodkiewiczowie. Rodzina posiadająca obszerne dobra w województwie ruskim. W 1530 założyli Brzeżany, a w 1554 zbudowali tam zamek. Jej przedstawiciele przez wiele pokoleń osiągali godności senatorskie w I Rzeczypospolitej. Rodzina wniosła rozległe dobra rodzinie Czartoryskich za sprawą małżeństwa Zofii Sieniawskiej z Augustem Aleksandrem Czartoryskim. Rodzina była właścicielem setek tysięcy hektarów ziemi oraz kilkudziesięciu zamków/pałaców, ponad to byli w posiadaniu kilku miast m.in. Brzeżan, czy Sieniawy. Sieniawscy władali Pałacem w Wilanowie – kupionym przez Elżbietę Helenę Sieniawską od rodziny Sobieskich. (Wikipedia).

Ujęcia portretowe grona nauczycielskiego i abiturientów ujęte w prostokątne ramki, każde z nich podpisane, w centrum ujęcie z budynkiem szkoły. Na górnym marginesie zdjęcia napis tytułowy. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Podkład lekko uszkodzony, poza tym stan dobry.

Przedstawia malowniczy widok na zabudowania z pasmem górskim w tle. W lewym dolnym narożniku prawego marginesu pod zdjęciem napis ołówkiem: "Widok ogólny Szczyrku". Na odwrocie piecz.: "Zakład Art. Fotograficzny Pejzaży, Portretów i Powiększeń K. Pietznera Następcy Tad. Kubisz i M. Święch Cieszyn, tel. 268/IV". Na prawym marginesie trzy oryginalne, wydawniczo przygotowane otwory ułatwiające zamontowanie w oprawę wydawniczą albumu fotograficznego. Papier lekko zażółcony, poza tym stan dobry.
T. Kubisz (1880-1964) - fotograf i wydawca pocztówek fotograficznych.  Uzyskał uprawnienia zawodowe w 1917. Od 1920 prowadził własne atelier aż do śmierci. W latach 1921-1931 wspólnie z Marianem Święchem prowadził w Cieszynie zakład fotograficzny, wspólnie też wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.
M. Święch - fotograf i wydawca działający w Pszczynie (od 1914) i Cieszynie, gdzie w latach 1921-1931 wspólnie z Tadeuszem Kubiszem prowadził zakład fotograficzny, gdzie też wspólnie wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.

Przedstawia malowniczy widok na południowe krańce Żywca w dolinie, Babią Górę z lewej strony kompozycji i masyw Pilska po prawej stronie na linii horyzontu. W prawym dolnym narożniku pod zdjęciem napis ołówkiem: "Widok ze Skrzycznego na Żywiec, Babią i Pilsko". Na odwrocie piecz.: "Zakład Art. Fotograficzny Pejzaży, Portretów i Powiększeń K. Pietznera Następcy Tad. Kubisz i M. Święch Cieszyn, tel. 268/IV". Na prawym marginesie trzy oryginalne, wydawniczo przygotowane otwory ułatwiające zamontowanie w oprawę wydawniczą albumu fotograficznego. Papier lekko zażółcony, poza tym stan dobry
T. Kubisz (1880-1964) - fotograf i wydawca pocztówek fotograficznych.  Uzyskał uprawnienia zawodowe w 1917. Od 1920 prowadził własne atelier aż do śmierci. W latach 1921-1931 wspólnie z Marianem Święchem prowadził w Cieszynie zakład fotograficzny, wspólnie też wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.
M. Święch - fotograf i wydawca działający w Pszczynie (od 1914) i Cieszynie, gdzie w latach 1921-1931 wspólnie z Tadeuszem Kubiszem prowadził zakład fotograficzny, gdzie też wspólnie wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.

Przedstawia malowniczy widok na góry. Na lewym dolnym narożniku pod zdjęciem napis ołówkiem: "Widok ze Skrzycznego na pasmo Magórki". Na odwrocie piecz.: "Zakład Art. Fotograficzny Pejzaży, Portretów i Powiększeń K. Pietznera Następcy Tad. Kubisz i M. Święch Cieszyn, tel. 268/IV". Na prawym marginesie trzy oryginalne, wydawniczo przygotowane otwory ułatwiające zamontowanie w oprawę wydawniczą albumu fotograficznego. Papier lekko zażółcony, zaplamienie lica, poza tym stan ogólny dobry.
T. Kubisz (1880-1964) - fotograf i wydawca pocztówek fotograficznych.  Uzyskał uprawnienia zawodowe w 1917. Od 1920 prowadził własne atelier aż do śmierci. W latach 1921-1931 wspólnie z Marianem Święchem prowadził w Cieszynie zakład fotograficzny, wspólnie też wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.
M. Święch - fotograf i wydawca działający w Pszczynie (od 1914) i Cieszynie, gdzie w latach 1921-1931 wspólnie z Tadeuszem Kubiszem prowadził zakład fotograficzny, gdzie też wspólnie wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.

Przedstawia malownicze pasmo górskie. Na dolnym marginesie pod zdjęciem napis ołówkiem: "Widok z Magórki na Skrzyczne i Klimczok". Na odwrocie piecz.: "Zakład Art. Fotograficzny Pejzaży, Portretów i Powiększeń K. Pietznera Następcy Tad. Kubisz i M. Święch Cieszyn, tel. 268/IV". Na prawym marginesie trzy oryginalne, wydawniczo przygotowane otwory ułatwiające zamontowanie w oprawę wydawniczą albumu fotograficznego. Papier lekko zażółcony, poza tym stan dobry.
T. Kubisz (1880-1964) - fotograf i wydawca pocztówek fotograficznych.  Uzyskał uprawnienia zawodowe w 1917. Od 1920 prowadził własne atelier aż do śmierci. W latach 1921-1931 wspólnie z Marianem Święchem prowadził w Cieszynie zakład fotograficzny, wspólnie też wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.
M. Święch - fotograf i wydawca działający w Pszczynie (od 1914) i Cieszynie, gdzie w latach 1921-1931 wspólnie z Tadeuszem Kubiszem prowadził zakład fotograficzny, gdzie też wspólnie wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.

Przedstawia owce oczekujące na lub po dojeniu. W tle rozciągający się masyw Beskidu Śląskiego. W lewym dolnym narożniku pod zdjęciem napis ołówkiem: "Dojenie owiec na hali podszczytowej Pilska". Na odwrocie piecz.: "Zakład Art. Fotograficzny Pejzaży, Portretów i Powiększeń K. Pietznera Następcy Tad. Kubisz i M. Święch Cieszyn, tel. 268/IV". Na prawym marginesie trzy oryginalne, wydawniczo przygotowane otwory ułatwiające zamontowanie w oprawę wydawniczą albumu fotograficznego. Papier lekko zażółcony, poza tym stan dobry.
T. Kubisz (1880-1964) - fotograf i wydawca pocztówek fotograficznych.  Uzyskał uprawnienia zawodowe w 1917. Od 1920 prowadził własne atelier aż do śmierci. W latach 1921-1931 wspólnie z Marianem Święchem prowadził w Cieszynie zakład fotograficzny, wspólnie też wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.
M. Święch - fotograf i wydawca działający w Pszczynie (od 1914) i Cieszynie, gdzie w latach 1921-1931 wspólnie z Tadeuszem Kubiszem prowadził zakład fotograficzny, gdzie też wspólnie wydawali pocztówki fotograficzne i fotografie artystyczne.

Na zdjęciach turyści w trakcie marszruty po stronie czeskiej, idący z Oszczadnicy, podczas odpoczynku, zabaw. Widoczny także budynek schroniska wybudowanego pod koniec XIX w. Na podkładzie odręczne napisy: "Łysa Góra 1916 r." [Łysa Góra - 1320 m n.p.m. w Beskidzie Śląsko-Morawskim na terenie Czeskiego Śląska]. Stan dobry.

Widok na budynek schroniska na Policy (na jasnej Górze), między Halą Krupową, a szczytem Policy, które działalność rozpoczęło 16 XII 1935. Na odwrocie piecz.: "Jan Jaroszyński Inżynier Technolog Warszawa, ul. Szopena 4, tel. 88580 [...], "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz maszynopisowy napis identyfikujący: "Schronisko P T T pod Policą". Stan bardzo dobry. Obszerne informacje na temat: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 182.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.

Widok na grupę turystów idących z zamiarem zdobycia szczytu Pop Iwan. Na odwrocie m.in. piecz.: "Jan Jaroszyński Inżynier Technolog Warszawa, ul. Szopena 4, tel. 88580 [...], "Pologne" oraz napis identyfikujący atramentem: "Czarnohora: Pop Iwan" i ołówkiem: "Pow. Kosociski woj. Stanisławowskie". Stan bardzo dobry.
Pop Iwan (ukr. Піп Іван, Pip Iwan) – trzeci co do wysokości (po Howerli i Brebeneskule) szczyt na południowo-wschodnim krańcu pasma Czarnohory – 2022 / 2019 m n.p.m. Od sąsiedniego Stogu, leżącego już w Górach Czywczyńskich oddzielony jest Przełęczą Szybeńską. (Wikipedia).
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.

Przedstawia wschodnią pierzeję placu Dietla z widokiem na zdrój Józefiny i Stefana. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym bramowaniem. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "A. Szubert w Krakowie i Szczawnicy". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "A.Szubert w Krakowie ulica Krupnicza 7  / Szczawnicy w Cursalonie" oraz napis ołówkiem: "Zdrój Józefiny i Stefana". Stan zachowania idealny.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.

Przedstawia widok na dolinę. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "St Bizański Kraków i Zakopane". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czarnym obramowaniem. Na dolnym marginesie kliszy napis identyfikacyjny". Stan dobry.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.

Zdjęcia naklejone obustronnie na kartę z albumu. Na dolnych marginesach pod zdjęciami napisy identyfikujące ołówkiem: "Tatry - Szczyt Swinnicy w r. 1900." i "Tatry - Solina Pańszczyca 1900 r.". Stan dobry.

Członkowie sekcji turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego w drodze na uroczystość odsłonięcia pomnika Mieczysława Karłowicza, który zginął tragicznie 8 II 1909, przysypany lawiną pod Małym Kościelcem w Tatrach, podczas samotnej wędrówki na nartach. Na odwrocie odręczne atramentowe napisy: "Sekcya Turystyczna idąca na odsłonięcie sp. Karłowicza", "--- Kordysa", "Józef Jaworski" [Roman Kordys (1886-1934) i Józef Jaworski  - fotografowie, wybitne postaci wspinania i narciarstwa]. Stan bardzo dobry. Rzadkie.

Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Dołączono kartę pocztową z delikatnie inaczej wykadrowanym ujęciem z nadrukiem na odwrocie: "Tatry - Kościelec. 2159 mtr. Fot. St. B.", "Wydawnictwo Artystycznych Reprodukcyi 'Podhale' w Zakopanem". Stan dobry. Rzadkie.
S. Barabasz (1857-1949) - malarz, architekt, pierwszy polski narciarz, fotograf-amator, pedagog, myśliwy, autor artykułów o tematyce łowieckiej. W latach 1901-1922 dyrektor Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W 1888 własnoręcznie wykonał narty i w 1894 wraz z Janem Fischerem odbył pierwszą wyprawę narciarską w góry - do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Od 1906 roku fotografował wyprawy górskie. Wraz z Antonim Święchem wykonał zdjęcia do teki "Sztuka ludowa na Podhalu". Przyczynił się również do powstania Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w 1909.

Widok na miasto ze skrzyżowania Krupówek i Kościeliskiej. Na odwrocie napis atramentem: "Zakopane Fot. Józef Jaworski" i ołówkiem: "pismo M. Orłowicza". Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan dobry.
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład z czerwonymi brzegami. Na odwrocie napis ołówkiem (ręką M. Orłowicza): "Goryczkowa Fot. J. Jaworski" i piecz.: "Dr. Mieczysław Orłowicz Lwów". Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan dobry.
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Widok na szałasy pasterskie na hali. Na odwrocie piecz.: "Największy Zbiór Fotografji Polski Współczesnej Fot. Henryka Poddębskiego. Warszawa, ul. Zajęcza 7 m. 10. Tel. 526-39. Miejscowość: "...". Określenie: "Na hali chochołowskiej" [wpisane ołówkiem]". Stan dobry.
Hala Kominy Tylkowe – dawna hala pomiędzy Doliną Kościeliską i Doliną Chochołowską, a ponad Doliną Lejową w Tatrach Zachodnich. Znajduje się na północnych stokach Kominiarskiego Wierchu, pomiędzy zboczami Stołów, Diablińca i Wielkiego Opalonego Wierchu. Należały do niej Wyżnia i Niżnia Polana Kominiarska, Przysłop Kominiarski oraz Kominiarska Rówień i Kominiarska Polanka. Według górali nazwa hali pochodzi od nazwiska jednego z pierwszych jej właścicieli (Tylka) oraz od występujących podobno w niej turni i dziur podobnych do kominów. Szałasy stały na Przysłopie Kominiarskim oraz na Niżniej Polanie Kominiarskiej. (Wikipedia).
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Widok na nieistniejący do dzisiaj budynek schroniska, zbudowanego w latach 1928-1929, prowadzonego przez Jędrzeja Bustryckiego-Kasprzaka wraz z żoną i z pomocą syna i córki. Na odwrocie odręczny napis identyfikujący: "'Hala Gąsienicowa'. Wycieczka - Izba Skarbowa we Lwowie zima 1938 r. / fot. E. Kucharski. Na odwrocie na górnym marginesie ślady po kleju, poza tym stan dobry. Obszerne informacje na temat: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 71.

Na ujęciach amazonka, dżokej i uczestnicy polowania na koniach. Lewy margines zdjęcia z dżokejem lekko przycięty (na odwrocie tej fotografii stemple pocztowe i atramentowa korespondencja). Stan ogólny dobry.

Zdjęcie bez podanej lokalizacji widocznego na nim punktu. Stan bardzo dobry.

Stan bardzo dobry. Na odwrocie piecz. fotografa. Kot w obiektywie Marka Piaseckiego (1935-2011) - jednego z najbardziej oryginalnych fotografów współczesnych.

Chłop w sukmanie i czapce na głowie ujęty w całej postaci, stoi oparty o chruściany płotek, w tle malowana dekoracja. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger w Krakowie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 1", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się". Miejscowe zaplamienia i otarcia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.

Widok na fragment Sukiennic i wieżę ratuszową jeszcze ze starym odwachem ratuszowym. W tle widoczny pałac Potockich "Pod Baranami". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym marginesie nadruk: "W. Maliszewski w Krakowie". Na odwrocie nadruk: "Fotografował W. Maliszewski w Krakowie" oraz ołówkowy napis: "przed 1880". Stan bardzo dobry. Nieczęste.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430 później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.

Przedstawia widok na wzgórze wawelskie otoczone fortyfikacjami. Widoczne wieże: Zygmuntowska, Zegarowa, Srebrnych Dzwonów, baszty: Złodziejska, Sandomierska. Na dolnym marginesie zdjęcia nadruk: "2. Widok Zamku Krakowskiego od strony Wisły"; na dolnym marginesie podkładu atramentowy napis identyfikujący po niemiecku. Podobne ujęcie reprod. w: J. Gellner "Kraków Kriegerów. Zbliżenia", str. 168. Podkład lekko zakurzony, poza tym stan bardzo dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.

Przedstawia widok na marmurowy klasycystyczny pomnik. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: "J. Krieger Kraków". Na odwrocie ołówkowe napisy identyfikujące. Stan bardzo dobry. Podobne ujęcie reprod. w: E. Gaczoł, T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger. Wybór fotografii i oprac.", Muz. Histor. m. Krakowa, Kraków 2017, str. 72 z opisem: "Marmurowy klasycystyczny pomnik hrabiego Włodzimierza Potockiego, pułkownika wojsk napoleońskich, zmarłego w 1812 roku, wykonany przez Bertela Thordvaldsena w latach 1820-1830. Pierwotnie ustawiony w południowym ramieniu ambitu, podczas restauracji katedry w roku1903 przeniesiony bez neogotyckiej oprawy do kaplicy Świętej Trójcy".
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.

Przedstawia widok z trenu Podgórza na nieistniejące do dzisiaj budynki przy ul. Krzemionki (polna dróżka) i Zamoyskiego na pierwszym planie kompozycji. Na drugim widoczne zabudowania wawelskie, kopuła kościoła św. Piotra i Pawła, wieże kościoła Mariackiego. Na dolnym marginesie nadruk: "5. Widok miasta Krakowa / I. J. Krieger w Krakowie". Ujęcie reprod. w: E. Gaczoł i T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger", str. 117 oraz w: J. Gellner "Kraków Kriegerów. Zbliżenia", str. 41. Stan bardzo dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.

Przedstawia widok na kopiec poświęcony Tadeuszowi Kościuszce, znajdujący się na Górze św. Bronisławy w zachodniej części Krakowa. Wokół widoczne zabudowania fortyfikacyjne. Na górnym marginesie podkładu nadruk: "Kraków", na dolnym, pod zdjęciem: "Fotogr. Stanisław Bizański w Krakowie" i w centrum dolnego marginesu podkładu wykaligrafowany napis: "Kościuszko-Hügel". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Lekkie uszkodzenie na prawym marginesie kompozycji, poza tym stan bardzo dobry.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.

Przedstawia ujęcie zewnętrzne zabudowań. Na górnym marginesie podkładu nadruk: "Kraków", na dolnym, pod zdjęciem: "Fotogr. Stanisław Bizański w Krakowie" i w centrum dolnego marginesu podkładu wykaligrafowany napis: "k.undk. Infant. Cad. Schule zu Łobzów". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Stan bardzo dobry.
Szkoła Kadetów Piechoty w Łobzowie (niem. Infanteriekadettenschule Lobzow bei Krakau) – korpus kadetów piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii. Szkoła zorganizowana została w 1875, w Łobzowie (dziś część Krakowa), w Pałacu Królewskim przy obecnej ulicy Podchorążych. W 1913 została przekształcona w Wojskową Wyższą Szkołę Realną (niem. Militär-Oberrealschulen). W 1860 C.K. Uprzywilejowana Krajowa Fabryka Maszyn Rolniczych i Narzędzi Ludwika Zieleniewskiego wyprodukowała pierwszy kocioł parowy dla korpusu kadetów. 30 października 1918 szkoła przejęta została przez Wojsko Polskie. Komendę nad szkołą objął najstarszy rangą oficer Polak, major Stanisław Hlawaty. 6 listopada 1918 ze szkoły odesłano kadetów narodowości niemieckiej. Na bazie austriackiej placówki oświatowej utworzony został Korpus Kadetów Nr 1, występujący początkowo pod nazwą „Szkoła Podchorążych”. 31 października szkołę odebrał w zarząd polski komendant Stanisław Hlawaty. 12 stycznia 1919 roku odbyło się poświęcenie budynku. Do szkoły przyjmowani byli chłopcy w wieku 14-17 lat po ukończeniu czterech lat wojskowej lub cywilnej szkoły średniej. Nauka trwała cztery lata. Absolwenci powołani do czynnej służby wojskowej otrzymywali stopień "Kadeta zastępcy oficera" (Kadett-Officiers-Stellvertreter). W wypadku braku wolnych etatów absolwenci otrzymywali stopnie "Kadetów tytularnych sierżantów" bądź kaprali (Kadett titular Feldwebel, Kadett titular Korporal). (Wikipedia)
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.

Przedstawia widok na gmach akademicki (wybudowany a latach 1879-1880 wg proj. Macieja Moraczewskiego), najstarszej polskiej uczelni plastycznej w Polsce, od 1900 Akademii Sztuk Pięknych. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na dolnym marginesie nadruk: "6850. Kraków.". Ujęcie to dołączane było do wydawanych przez firmę R. & J. D. [Rommler & Jonas Dresden] albumów z fotografiami miasta. Stan bardzo dobry. Dołączono koperty ochronne z atelier Józefa Sebalda.
W. Kleinberg (1865-1942) - fotograf. W l. 1895-1898 właściciel zakładu przy ul. Sławkowskiej 9 i filii w Hotelu "Pod Różą" przy ul. Floriańskiej. Posiadał także magazyn aparatów i przyborów fotograficznych przy ul. św. Marka, w 1893 wraz z Antonim Larischem. Powadził ciemnię dla amatorów. Od 1909 do końca l. 20. XX w. właściciel zakładu pod nazwą "Kamera" przy ul. św. Gertrudy 23 - "Jedynego przedsiębiorstwa artystycznej fotografii w Krakowie prowadzonego na wzór zagranicy, specjalista od zdjęć dzieci". Był autorem "Krótkiego podręcznika dla fotografów i amatorów" wydanego w 1894 w Krakowie. Nagrodzony złotym medalem na wystawie w Antwerpii w 1906. Rozstrzelany przez Niemców w 1942 z powodu żydowskiego pochodzenia.

Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis: "Luta w Krakowie w miniaturowym parku Cioci Potulickiej w Zofiówce na Kopernika Nr 30 robiona przez Artura w czerwcu 1902". Stan dobry.
Willa Zofiówka – zabytkowa willa znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy II Grzegórzki przy ul. M. Kopernika 30, na Wesołej.
Budynek, willa z gankiem, została zaprojektowana przez krakowskiego architekta Antoniego Łuszczkiewicza i wybudowana w 1872 roku jako jego dom własny. (Wikipedia).

Na odwrocie napis identyfikujący ołówkiem. W prawym dolnym narożniku nadruk: "Bracia Karaś Kraków". Stan dobry.
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).

Grupa osób z taczkami upozowana do pamiątkowej fotografii w trakcie prac związanych z sypaniem kopca dla uczczenia pamięci marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. Na odwrocie piecz.: "Budowa kopca I. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego na Sowińcu k. Krakowa w r. 1935". Stan dobry.

Mężczyzna, w berecie, w samochodzie. Na odwrocie odręczny atramentowy napis: "14 czerwca 1937 19 godzina na autostradzie od Krakowa do Wieliczki / auto P. Witalińskiego Witolda" [fotografa, autora zdjęć spektakli odbywających się w tajnym Podziemnym Teatrze Niezależnym Tadeusza Kantora, podczas okupacji]. Stan dobry.

Ojciec z synem upozowani do pamiątkowej fotografii podczas wycieczki do królewskiego miasta. Na odwrocie napis atramentem: "11 listopada 1938 na tle Wawelu". Miejscowe, niewielkie zaplamienia, poza tym stan dobry.

Przedstawiają widok na krakowski rynek w trakcie obalenia pomnika. W tle licznie zgromadzeni mieszkańcy. Na odwrocie dwóch zdjęć miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.

Ujęcia podczas spotkania zapewne w siedzibie Wydawnictwa Literackiego w Krakowie. Spotkanie prowadził Andrzej Kurz (ur. 1931 - wieloletni dyrektor wydawnictwa), obecni byli: Czesław Miłosz, krytycy literaccy: Jan Błoński (1931-2009 - przyjaciel noblisty), Jerzy Kwiatkowski (1927-1986 - poeta, kierownik działu literatury współczesnej w latach 1955-1958 w Wydawnictwie Literackim), Aleksander Fiut (ur. 1945 - badacz twórczości noblisty) i Katarzyna Krzemuska (1930-2014 - współtwórczyni Wydawnictwa Literackiego i jego naczelna redaktorka. Na stole widać egzemplarz świeżo wydanej "Doliny Issy". Całość spotkania została zarejestrowana  (widoczna dziennikarka z magnetofonem kasetowym na ramieniu i mikrofonem na wysięgniku). Stan dobry.
C. Miłosz (1911-2004) - polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz, laureat literackiej Nagrody Nobla za rok 1980. W l. 1951–1993 przebywał na emigracji we Francji i USA. Po wyjeździe, do 1980 był objęty zakazem druku w PRL.

Ujęcia w siedzibie Wydawnictwa Literackiego w Krakowie przy ul. Długiej 1 (w kamienicy pod Globusem). Wśród uczestników uroczystości widoczni m.in: Jerzy Buzek, Wisława Szymborska, Michał Rusinek, Czesław Miłosz, Jacek Zieliński, Sławomir Mrożek, Ludwik Jerzy Kern, Leszek Długosz, Anna Szałapak, Jacek Wójcicki, Alosza Awdiejew, Jan Błoński, Ewa Lipska, Jerzy Pilch, Joanna Szczepkowska, Teresa Walas, Marek Pacuła, Dorota Terakowska, Marta Wyka, Henryk Markiewicz, Jan Sepioł, Marek Oramus, Anna Burzyńska, Norman Davies, Maria Osterwa-Czekaj, Stanisław Szczur, Włodzimierz Jurasz.
Wydawnictwo Literackie – "jedna  z największych i najbardziej cenionych oficyn literackich w Polsce. Założone w 1953 roku, Wydawnictwo Literackie od ponad pół wieku swego istnienia inspiruje najciekawsze zjawiska literackie oraz publikuje najwybitniejszych twórców polskich i światowych: pisarzy, poetów, eseistów, historyków, badaczy kultury. Jesteśmy przede wszystkim wydawcami literatury, szczególnie pięknej polskiej i obcej, literatury faktu – w tym cenionych książek wspomnieniowych, historycznych, popularnonaukowych – oraz literatury dla młodzieży. Wśród autorów związanych z WL są zarówno polscy oraz zagraniczni nobliści, jak i znakomite, doceniane i nagradzane postaci kultury, literatury, sztuki. Nie bylibyśmy jednak uważani za jedną z najbardziej opiniotwórczych na rynku wydawniczym oficyn, gdybyśmy nie zapraszali do współpracy najciekawszych, najbardziej obiecujących młodych pisarzy, a także znakomitych twórców literatury popularnej. Z przyjemnością możemy pochwalić się rekordową ilością zdobytych nagród i nominacji dla Autorów i samego Wydawnictwa – wydajemy książki laureatów Nagrody Nobla, Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Kościelskich, Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza Zajdla, Nagrody K. Wyki, Nagrody Paszportów 'Polityki', Nagrody Angelusa, Nagrody 'Literatury na Świecie'' Nagrody Literackiej 'Gdynia' oraz wielu innych.". (ze strony www wydawnictwa).

Przedstawia widok na magnacką rezydencję położoną wśród lasów Grodzieńszczyzny (położony 30 kilometrów na północ od Nieświeża, 50 kilometrów na południowy wschód od Nowogródka, niecałe 100 kilometrów na południowy zachód Mińska). W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "La Pologne en images photogr. de J. Bułkak J. Bułhak. Art. Phot. Wilno, Orzeszkowej Copyright by J. Bułhak 1934 / No "2241. Nowogr. Zamek w Mirze (w r. 1915)" [wpisane ołówkiem]"; "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza". Stan dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Przedstawia fragment panoramy miasta w ujęciu z najwyższego, zabytkowego punktu wysokościowego Lublina. W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "La Pologne en images photogr. de J. Bułkak J. Bułhak. Art. Phot. Wilno, Orzeszkowej Copyright by J. Bułhak 1937 / No "5270. Lublin Widok na katedrę ś-go Jana i miasto z wieży Trynitarskiej" [wpisane ołówkiem]"; "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza". Stan bardzo dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "La Pologne en images photogr. de J. Bułkak J. Bułhak. Art. Phot. Wilno, Orzeszkowej Copyright by J. Bułhak 1937 / No "5259. Kościół Panien Wizytek (Brygidek) Szczyt kościoła i wieży" [wpisane ołówkiem]"; "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza". Piecz. na odwrocie wyblakłe.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Przedstawia widok na zamek od starówki. Na odwrocie piecz.: "Henryk Poddębski Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 526-39 Zbiór fotografji krajoznawczej. Miejscowość: "Lublin"  [wpisane ołówkiem] Określenie: "Zamek" [wpisane ołówkiem]" Nr. "3941" [wpisane ołówkiem]", "Frank Press Copenhagen". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Przedstawia widok na otynkowaną bramę z grupą osób przed. Na odwrocie piecz.: "Henryk Poddębski Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 756-39 Zbiór fotografji krajoznawczej. Miejscowość: "Lublin"  [wpisane ołówkiem] Określenie: "Brama Krakowska", "Porte de Cracovie" [wpisane ołówkiem]". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Widok na monumentalny gmach przy ul. Marszałkowskiej, od 1923 będący gmachem głównym Uniwersytetu Jana Kazimierza. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "E. Trzemeski Lwów Hotel Europejski". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z licznymi medalami nagrodowymi i  nadrukiem: "E. Trzemeski Fotograf we Lwowie Hotel Europejski". Stan dobry. Podobne ujęcie reprod. w I. Kotłobułatowa „Lwów na fotografii 1860-2006”. Lwów 2008, s. 110 z opisem: "Monumentalny gmach Sejmu wzniesiono w latach 1877-1881 według projektu arch. Juliusza Hochbergera na miejscu dawnego Kasyna Höchta. Centralny ryzalit fasady zdobią rzeźby dłuta Teodora Rygiera: na attyce - grupa 'Opiekuńczy duch Galicji', przedstawiająca personifikacje Galicji oraz rzek Wisły i Dniestru; przy wejściu - alegoryczne kompozycje 'Praca i Oświata'. Wnętrza gmachu i salę posiedzeń Sejmu dekorowali najlepsi ówcześni rzeźbiarze i malarze: Zygmunt Trębecki, Henryk Rodakowski, Jan Matejko, Henryk Siemiradzki, Kazimierz Pochwalski.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.

Widok na pojezuickie budynki przekazane na potrzeby uniwersytetu w połowie XIX w. Na prawym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "E. Trzemeski". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z licznymi medalami nagrodowymi i  nadrukiem: "E. Trzemeski Fotograf we Lwowie Hotel Europejski" i piecz.: "Papier- & Kunsthandlung Seyfarth & Dydyński Lemberg" oraz ołówkowy napis identyfikacyjny po polsku i niemiecku. Stan dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.

Widok na gmach od frontu jednej z najstarszych w Europie akademickich szkół technicznych. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Fotodruk E. Trzemeskiego / Gmach Politechniki. Polytechnikum Gebäude / Nakładem J. Bromilskiego". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Wielki wybór ram do obrazów / Skład Papieru, przyborów do pisania i rysowania i malowania / Jan Bromilski ul. Karola Ludwika No 11 Lwów / Wyłączny skład komisowy ksiąg rachunkowych i kopiowych". Na odwrocie ślad po taśmie na prawym marginesie i wzmocnienie płócienną taśmą na lewym, miejscowe zabrudzenia, poza tym stan dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.

Widok na fragment placu od 1871 nazywanego Mariackim (dawniej Ferdynanda), obecnie Mickiewicza. W części parterowej kamienic widoczne liczne modne sklepy. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Józef  Eder. Hotel Angielski Lwowie" oraz napis identyfikujący ołówkiem. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Józef Eder Zakład artystyczno Fotograficzny Hotel Angielski we Lwowie". Miejscowe niewielkie zaplamienia, stan ogólny dobry.
J. Eder (1831-1903) - fotograf lwowski, właściciel zakładu w Hotelu Angielskim w l. 1861-1888. Prowadził filie w Stanisławowie, Jassach, Kołomyi, Zakopanem.

Widok na fragment ulicy z ruchem ulicznym, na szczególną uwagę zasługują widoczne szyldy reklamowe, np."J. Neuhöfer Optyk i Mechanik". W części parterowej kamienic widoczne liczne modne sklepy. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Józef  Eder. Hotel Angielski Lwowie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Józef Eder Zakład artystyczno Fotograficzny Hotel Angielski we Lwowie" oraz naklejka: "Seyfarth&Dydyński we Lwowie". Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry. Reprod. w: I. Kotłobułatowa „Lwów na fotografii 1860-2006”. Lwów 2008, s. 64).
J. Eder (1831-1903) - fotograf lwowski, właściciel zakładu w Hotelu Angielskim w l. 1861-1888. Prowadził filie w Stanisławowie, Jassach, Kołomyi, Zakopanem.

Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Lwów / Artist Atelier M. Goldberg / Jagielońska 11. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Atelier Artistique Photographique de M. Goldberg Lwów Ul. Jagielońska No 11". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry. Dołączono oryg. bibułkę firmową z winietą reklamową (nieco załamaną i naddartą).
obecnie Aleja Wolności (ukr. Проспект Свободи, Prospekt Swobody; w okresie międzywojennym nieformalnie jako Wały Hetmańskie) – jedna z głównych promenad Lwowa przebiegająca od placu Mickiewicza do Opery Lwowskiej. W okresie międzywojennym składała się z dwóch ulic: Hetmańskiej (od wschodu, od strony starówki) i Legionów (od zachodu; przed 1925 ulica ta nosiła nazwę Karola Ludwika), rozdzielonych pasem zieleni - klombów, ozdobnych krzewów i drzew.
M. Goldberg - w latach 80. i 90. XIX w. właściciel zakładu fotograficznego we Lwowie przy ul. Jagiellońskiej 11 i od 1906 przy ul. 3 Maja 10. Wydawca albumików z widokami miasta.

Ujęcie fragmentu placu z widoczną dorożką na pierwszym planie kompozycji. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Lwów / Artist Atelier M. Goldberg / Jagielońska 11. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Atelier Artistique Photographique de M. Goldberg Lwów Ul. Jagielońska No 11". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry. Dołączono oryg. bibułkę firmową z winietą reklamową (nieco załamaną i naddartą).
obecnie plac Mickiewicza – wcześniej plac Ferdynanda, choć nazywany placem Mariackim już od 1862 kiedy stanęła na jego środku figura Najświętszej Panny Maryi. Oficjalna nazwa Plac Mariacki została nastała od 1871 uchwałą rady miejskiej przy porządkowaniu przestrzeni miejskiej. Wokół placu skupione zostały hotele, sklepy, kawiarnie, księgarnie, redakcje. Obecnie centralny punkt placu zajmuje pomnik Adama Mickiewicza, uważany za najpiękniejszy we Lwowie, odsłonięty w październiku 1904 roku.
M. Goldberg - w latach 80. i 90. XIX w. właściciel zakładu fotograficznego we Lwowie przy ul. Jagiellońskiej 11 i od 1906 przy ul. 3 Maja 10. Wydawca albumików z widokami miasta.

Ujęcie wykonane przy wyjściu z najstarszego parku miejskiego, z widoczną na wprost ulicą Trzeciego Maja, z odcinkiem ul. Słowackiego do Poczty Głównej w lewym fragmencie kompozycji. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Lwów / Artist Atelier M. Goldberg / Jagielońska 11. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Atelier Artistique Photographique de M. Goldberg Lwów Ul. Jagielońska No 11". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry. Dołączono oryg. bibułkę firmową z winietą reklamową (nieco załamaną i naddartą).
M. Goldberg - w latach 80. i 90. XIX w. właściciel zakładu fotograficznego we Lwowie przy ul. Jagiellońskiej 11 i od 1906 przy ul. 3 Maja 10. Wydawca albumików z widokami miasta.

Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Lwów / Artist Atelier M. Goldberg / Jagielońska 11. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Atelier Artistique Photographique de M. Goldberg Lwów Ul. Jagielońska No 11". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry. Dołączono oryg. bibułkę firmową z winietą reklamową (nieco załamaną i naddartą).
obecnie Park Iwana Franki (do roku 1779 Ogród Jezuicki, w latach 1779–1919 Ogród Pojezuicki, w latach 1919–1945 Park imienia Tadeusza Kościuszki) – najstarszy i jeden z centralnych parków Lwowa, położony przed gmachem głównym Uniwersytetu Lwowskiego (dawny Sejm Krajowy). Szacuje się, że jest najstarszym parkiem miejskim na Ukrainie. (Wikipedia).
M. Goldberg - w latach 80. i 90. XIX w. właściciel zakładu fotograficznego we Lwowie przy ul. Jagiellońskiej 11 i od 1906 przy ul. 3 Maja 10. Wydawca albumików z widokami miasta.

Fotografie naklejone na wspólny podkład. Pod nimi ołówkowe podpisy identyfikujące po niemiecku i polsku - Rynek, Ulica Karola Ludwika, Pomnik Sobieskiego, Teatr, Kościół Bernardynów. Niewielkie ślady po kleju, poza tym stan dobry.

Przedstawia barokowy ołtarz główny pochodzący z lat 1766-1771, z obrazem Matki Boskiej Łaskawej i czterema figurami świętych Ojców Kościoła: Augustyna, Grzegorza, Ambrożego i Hieronima dłuta Macieja Polejowskiego. Na odwrocie napisy identyfikujące atramentem i piecz. Narożniki nieco otarte, poza tym stan dobry.
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Na odwrocie napisy identyfikujące atramentem i piecz. Stan dobry.
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Na odwrocie napisy identyfikujące atramentem i piecz. Stan dobry.
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Przedstawia widok na pomnik honorowego obywatela miasta - Franciszka Smolki, według projektu Tadeusza Błotnickiego, odsłonięty 8 grudnia 1913 roku. Pomnik przedstawiał Smolkę w chwili przemówienia w parlamencie. Został usunięty w 1946 przez władze radzieckie. Na odwrocie piecz. oraz pasek papieru z identyfikującym tekstem po niemiecku informującym, że ujęcie wykonano 22 VI 1916 w rocznicę odzyskania Lwowa. Stan dobry.

Na pierwszym planie kompozycji robotnicy podczas prac montażowych pomnika. Na drugim planie widok na eklektyczny gmach teatru zaprojektowanego przez prof. Zygmunta Gorgolewskiego, którego otwarcie miało miejsce 4 X 1900. Obecnie teatr nosi nazwę Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej i stanowi dumę i ozdobę miasta. Lewy margines podkładu nieco uszkodzony, poza tym stan dobry.

Mężczyzna pozujący. Na odwrocie odręczne atramentowe informacje od portretowanego dla Agi. Stan dobry.

Licznie zgromadzeni sprzedający i kupujący. Na odwrocie napis identyfikujący atramentem: "Pińczów, Markttag". Miejscowe zaplamienie, lekkie uszkodzenie na lewym marginesie, mimo to stan ogólny dobry. Nieczęste.

Na odwrocie napis ołówkiem: "J. Jaworski Podhorce". Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan bardzo dobry.
Zamek Podhorecki albo zamek Koniecpolskich (ukr. Підгорецький замок) – posiadający cechy obronne pałac w Podhorcach na Ukrainie. Został wzniesiony w I połowie XVII wieku dla hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Zespół zamkowy w Podhorcach obejmuje pałac, kościół św. Józefa i Podwyższenia Krzyża Świętego oraz ogrody pałacowe, składające się z części tarasowej, krajobrazowej i ogrodu regularnego, położonego między pałacem a kościołem. (Wikipedia).
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Mężczyzna dmiący w trombitę. Na odwrocie piecz.: "[...] Photo-Plat Warszawa, Nowy-Świat 57 tel. 507-47 / Temat. 'Polesie' [wpisane ołówkiem]", pasek z maszynopisowym tekstem identyfikującym po francuski i napisem ołówkowym również po francusku. Stan dobry.
Photo-Plat - agencja i pracownia fotograficzna działająca w Warszawie w okresie międzywojennym. Założycielem firmy był Stefan Plater-Zyberk (1891-1943) - malarz i fotograf. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie specjalizujący się w fotografii. Fotografował nastrojowe pejzaże, podejmował próby nowatorskiego fotografowania architektury współczesnej, eksperymentował w fotografii małoobrazkowej.

Trzech mężczyzn z bronią i stangret w powozie zaprzężonym w cztery konie przed frontem okazałego pałacu. Fotografia naklejona na kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie podkładu nieczytelny atramentowy napis. Stan dobry.

Na odwrocie jednej z fotografii korespondencja i data: "18/6 923". Stan dobry.
Zamek w Przecławiu – zamek (przez niektórych historyków[jakich?] uważany za pałac) znajdujący się w mieście Przecław w województwie podkarpackim przy ulicy Podzamcze, pod numerem 8. Położony jest nad Wisłoką. Zbudowany przez Ligęzów około połowy XV wieku. W XVII wieku krótko w rękach Tarnowskich. Zniszczony przez Szwedów w czasie tzw. potopu szwedzkiego. Od 1658 roku własnością wojewody lubelskiego Władysława Reya (prawnuka Mikołaja Reya z Nagłowic i jego potomków. Przebudowany w XIX wieku w stylu neogotyckim. Po wojnie czerwonoarmiści spalili tutejszy liczący kilka wieków księgozbiór w dwu ogniskach. Spłonął w 1967 roku. Zachowały się detale architektury renesansowej i neogotyckiej, dwupiętrowa wieża i oficyny. Gruntownie wyremontowany w latach 1975-1988. W odbudowę zaangażowany był prof. Wiktor Zin oraz inni naukowcy. Koszty remontu pokryły m.in. Polskie Zakłady Lotnicze w Mielcu. W 2005 roku zamek został zakupiony przez Dorotę i Andrzeja Tyszkiewiczów, którzy przeprowadzili prace modernizacyjne. Użytkowany jako hotel i restauracja. (Wikipedia).

Album z okł. kartonowymi , form. 17,5x25 cm, kart 21, grzbiet przewiązany sznurkiem. Zdjęcia naklejone obustronnie na karty albumu. Pod zdjęciami przyklejone paski papieru z maszynopisowymi tekstami informacyjnymi, m.in.: "Huta 'Pokój'. Widok ogólny /powięk. nieco/", " Kościół św. Pawła w Nowym-Bytomiu", "Pomnik F. Meyera - jednego z dyrektorów /z robotników/ huty 'Pokój'", "Willa dyrektora", "Zakład badawczo-doświadczalny huty", "Stacja Nowy-Bytom", "Ogólny widok na kopalniu 'Pokój'", "Ogólny widok na oddział wielkopiecowy", "Wielki piec Nr. VI.... V=498m.", "Copwery i piece Nr. IV.V. i I. oraz ul. Niedurnego", "Spust surowca z wielkiego pieca", "Gazy z pieców koksowych", "Elektryczne spawanie form wiatrowych /przepalonych/", "Winda VI pieca", "Aparaty pomiarowe dla wielkich pieców", "Dół odlewniczy martinowni", "Piece martinowskie w pracy", "Młotownia. Kucie osi wagonowych", "Widok na starą koksownię kopalni 'Pokój'", "Elewator i kolejki napowietrzne koksowni huty", "Destylatory smoły", "Branie stali z mieszalnika stalowni", "Pomost rozdzielczy głównej elektrowni huty /6000 V./", "Przodek w kop. 'Pokój' /350m. pod ziem./", "Skale i lunety estensometru Martens'a". Dołączono 2 zdjęcia luzem w temacie. Opr. nieco nadkruszona, lekkie naddarcia podkładów przy wiązaniu, poza tym stan dobry.
Huta Pokój (niem. Friedenshütte) – huta żelaza znajdująca się w Nowym Bytomiu, dzielnicy Rudy Śląskiej, producent i dystrybutor wyrobów stalowych. (Wikipedia).

Album kartonowy, form. 13x18,5 cm, kart 12, grzbiet przewiązany sznurkiem. Na odwrocie przedniej okł. odręczna dedykacja: "Pannie Lali Oleksowiczównie na pamiątkę lat wspólnie przeżytych od wdzięcznego za Jej wielce wpływową pracę Witolda ? Makiejewskiego. Rzuców dn. 2/I/1924 r.". Ujęcia opisane ręką autora dedykacji: "Zarząd Dóbr i Zakładów Przemysłowych 'Rzuców'", "Stary Dwór w Rzucowie - obecnie oranżerja", "Oficyna przy dworze w Rzucowie, zwana 'Wikaryjka'", "Turecki pokój w dworze Rzucowskim", "Dom urzędniczy w Rzucowie zwany 'Gucin'", "'Gucin' - widok z szosy do Nadolnej", "Przedpokój w dworze Rzucowskim", "Koło ganku na 'Gucinie'", "Podwórze folwarku Rzucowskiego", "Magazyn odlewów w Rzucowie", "Matka półkrwi 'Basia'". Opr. lekko otarta, poza tym stan dobry.
Rzuców – obecnie wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Borkowice. Leży nad rzeką Jabłonicą, pośród lasów i wzgórz Garbu Gielniowskiego. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 727. Wieś ma status sołectwa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego. Około 1864 właścicielem Rzucowa został Adam Mokiejewski, który w 1905 wybudował istniejący do dziś modrzewiowy dwór. Majątek odziedziczył jego syn Witold, twórca kompleksu stawów rybnych, zwanych sadzawkami. Witold Mokiejewski zginął w 1940 w obozie koncentracyjnym w Dachau. Po jego śmierci majątkiem zarządzała żona Wanda. W 1948 dwór i ziemię upaństwowiono. W latach 1948–1995 we dworze miał siedzibę Państwowy Dom Dziecka. Fabryka w Rzucowie na przestrzeni lat wielokrotnie zmieniała nazwę, ale niezmiennie produkowała odlewy i maszyny rolnicze. Zawsze była głównym pracodawcą dla mieszkańców Rzucowa i okolicznych miejscowości, aż do 1994 kiedy postawiono ją w stan upadłości. Jej spadkobierczynią jest prywatna spółka o podobnym profilu produkcji, choć na mniejszą skalę. (Wikipedia).

Grupa uczniów przed budynkiem szkoły. Na odwrocie atramentowy napis: "Pamiątka ze szkolnej ławy 4 oddziału i własność Heleny Danielakównej D/8/III 1917 rok". Na odwrocie mocne zaplamienie. Więcej w temacie na: https://zsws.home.pl/gimnazjum/index.php/historia-szkoly.

Na marginesach podkładu napisy identyfikujące. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Zdjęcie nieco otarte, podkład zakurzony.

Widok gmach wystawiony w latach 1867-1871 przez warszawskiego bankiera i przemysłowca Leonarda Kronenberga. Pałac został spaleniu we wrześniu 1939, obecnie na jego miejscu stoi hotel Sofitel Victoria. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym marginesie podkładu naklejka z nadrukiem: "Widoki Warszawy". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Jana Mieczkowskiego w Warszawie" oraz atramentowy napis identyfikacyjny: "Le Palais de Kronenberg". Miejscowe otarcia i zaplamienia, poza tym stan dobry. Zdjęcie należy do rzadko dziś spotykanych ujęć stereoskopowych fotografa z cyklu: "Widoki Warszawy".
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.

Widok na plac z ratuszem z wysokim dachem i dobudowaną wieżą, ze skwerem założonym przed nim w 1881 roku. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "Portrety Albumowe Jan Mieczkowski. Fotogr. w Warszawie Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z brązowym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Jan Mieczkowski Fotograf Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496 w Warszawie" i napis identyfikujący po rosyjsku. Stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.

Na pierwszym planie kompozycji dwaj panowie oddający się rozmowie. W tle gmach hotelu, który był budowany w dwóch fazach: w latach 1855-1858 i następnie w latach 1876-1877. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis identyfikujący po francusku oraz piecz.: "Maurycy Robiczek w Warszawie / Skład Obrazów / Krak. Przedm. No 41". Niewielki ubytek lewego górnego narożnika, poza tym stan dobry.
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").

Widok na klasycystyczny, z elementami renesansowymi gmach synagogi wzniesiony w 1878 roku. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis identyfikujący po francusku" "Synagogue at Warsaw 28 Aug 1883" oraz piecz.: "Maurycy Robiczek w Warszawie / Skład Obrazów / Krak. Przedm. No 41". Niewielkie ubytki prawych narożników, poza tym stan dobry. Ujęcie reprod. w: D. Jackiewicz "Fotografowie Warszawy Konrad Brandel 1838-1920", str. 92 z opisem: "Świątynia, która powstała z inicjatywy Ludwika Natansowa, a według projektu Leandra Marconiego, była symbolem judaizmu reformowanego w Warszawie. Wysadzona 16 maja 1943 na rozkaz generała SS Jürgena Stroopa, dowódcy sił tłumiących powstanie w getcie. Po wojnie synagogi nie odbudowano. W tym miejscu stoi obecnie błękitny wieżowiec".
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").

Widok na elewację i taras południowy Pałacu na Wodzie w wyjątkowej kompozycji z lustrzanym odbiciem fragmentu bryły budynku; od strony stawu. Widoczni m.in. panowie w łódce i fotograf przygotowany do pracy. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: "Brandel". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Niewielkie miejscowe zaplamiania, głównie na odwrocie, poza tym stan dobry. Ujęcie reprod. w: D. Jackiewicz "Fotografowie Warszawy Konrad Brandel 1838-1920", str. 89 z opisem: "Przed pałacem fotograf stojący obok aparatu ustawionego na statywie. Zdjęcie zostało opublikowane w 'Tygodniku Ilustrowanym' z 22 września 1888 [T.12, nr 299, s. 180]".
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").

Przedstawia klasycystyczną wieżę ciśnień, zaprojektowaną przez Marconiego i wzorowaną na świątyni Westy w Tivoli pod Rzymem. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: "Brandel". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Miejscowe zaplamiania, głównie na podkładzie, poza tym stan dobry.
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").

Na pierwszym ujęciu widok na gmach Banku Polskiego z ruchem ulicznym przed nim, na drugim plac i pałac Saski również z widocznym ruchem ulicznym przed nim. Zdjęcia naklejone obustronnie na kartę z albumu z ozdobnymi litografowanymi obramowaniami. Na górnych marginesach nadruk: "Varsovie", na dolnych "Banque" oraz "Palais et place de Saxe". W dolnych narożnikach klisz: "photogr. E. Troczewski et Co". Karta albumu z miejscowymi zaplamieniami, lekko uszkodzony lewy dolny narożnik ujęcia pl. Bankowego, poza tym stan dobry.
E. Troczewski (zm. 1910) - malarz i fotograf, działający w Warszawie w pałacu Tarnowskich przy ul. Krakowskie Przedmieście 42 w latach 1892-1893 wspólnie z Aleksandrem Karoli, a w latach 1894-1897 samodzielnie. Później odsprzedał zakład Jadwidze Golcz. Oprócz fotografii portretowej  wykonywał również zdjęcia reporterskie i widokowe, które publikował w pismach "Tygodnik Ilustrowany", "Biesiada Literacka", "Wędrowiec" i innych.

Widok na gmach Banku Polskiego z ruchem ulicznym przed nim. Na uwagę zasługuje widok tramwaju konnego uruchomionego w 1881 roku. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na odwrocie naklejka z nadrukiem: "Pusch Varsovie". Stan dobry.
M. Pusch (1828-1901) - uczeń i kontynuator prac J. Giwartowskiego, pierwszego fotografa warszawskiego. Ok. 1882 wspólnie z Aleksandrem Karoli założyli zakład pod firmą "Karoli i Pusch - fotografia teatrów rządowych". Firma istniała 10 lat. Od 1892 prowadził zakład samodzielnie przy ul. Miodowej. Wykonał wtedy wiele zdjęć, obrazujących życie miasta, które obecnie są dokumentem, pokazującym Warszawę i życie jej mieszkańców sprzed 120 lat.

Na odwrocie przyklejony pasek papieru z maszynopisowym tekstem objaśniającym po niemiecku: "No. 15682. Die erste feierliche Sitzung des polnisch. Staats-rates im Palast Krassinsky zu Warschau. [...]". Stan bardzo dobry.

Na odwrocie przyklejony pasek papieru z maszynopisowym tekstem objaśniającym po niemiecku: "Eine historische Austellung in Warschau. No. 9433. Blick über die Ausstellungssäle der z. Z. statt-findenden Warschauer Bational-Austellung zum Andenken an den letzten poln. Aufstand geg. Russland im Jahre 1831. [...]". Stan bardzo dobry.

Przedstawia panoramę miasta Wilna ujętą z góry. W centrum widoczna piękna sylwetka kościoła św. Kazimierza, w oddali cerkiew i kościół Bernardynów, z kaplicą św. Anny. Zdjęcie naklejone na oryg. wydawniczy karton. W prawych dolnych narożnikach (zdjęcia i podkładu) wyciski: "J. Bułhak Wilno" i "Jan Bułhak. Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. Na odwrocie piecz.: "Polska w obrazach fotogr. J.Bułhaka. Wilno. Widok ogólny. J. Bułhak. Art. Fot. Wilno, Orzeszkowej 3. 6000 obrazów fot. z całej Polski. Wszelkie prawa zastrzeżone". Stan bardzo dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Przedstawia nawę główną kościoła. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Fotografował Henryk Poddębski Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 156-39 Zastrzega się prawa autorskie Ze zbiorów H. Poddębskiego", "Archiwum fotograficzne Wydziału Turystyki Ministerstwa Komunikacji Nr 338 [wpisane ołówkiem]" oraz napisy atramentem: "Poland - Wilno. The Church on the Antokol", "phot. H. Poddębski". Narożniki lekko otarte, poza tym stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Ujęcie nocne na najstarszy most w mieście łączący dwa brzegi Wilii, zwany Zielonym. W tle fasada kościoła św. Rafała. Na dolnym marginesie podkładu odręczny napis identyfikujący. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Stan dobry.

Urokliwe ujęcie podczas zimowej zadymki. Na dolnym marginesie podkładu odręczny napis identyfikujący. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Stan dobry.

Przedstawia widok na licznie zgromadzonych uczestników religijnej uroczystości składających się z przedstawicieli towarzystw śpiewaczych (widoczne transparenty z napisami, m.in.: "Chór Syrena Lwów", "Chór KPW Mołodeczno", "'Akord' Wilno", "Chór Nauczycielski", "'Echo 'Wilno"), przed murowaną kaplicą z obrazem Matki Boskiej - najważniejszego sanktuarium maryjnego Litwy, od strony ulicy Ostrobramskiej. Stan bardzo dobry.

Przedstawia widok zewnętrzny. Na odwrocie piecz.: "Henryk Poddębski Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 756-39 Zbiór fotografji krajoznawczej. Miejscowość: "Zamość"  [wpisane ołówkiem] Określenie: "Zamek", "le chateau" [wpisane ołówkiem]". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Fotografia naklejona na kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis: "Żegiestów". Zdjęcie nieco zaplamione i otarte.

Fotografia naklejona na kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis: "Żegiestów". Zdjęcie nieco zaplamione i otarte, lewy dolny narożnik nieco załamany.

Fotografia reprod. w: J. L. Englert, G. Nowik "Józef Piłsudski [...]", Londyn 1991. str. 30 z opisem: "Zakopane - 20 VIII 1913. Wkroczenie kompanii ćwiczebnej szkoły oficerskiej do nieformalnej stolicy Podhala. Na czele kompanii Komendant Józef Piłsudski i szef - Kazimierz Sosnkowski, za nimi Mieczysław Ryś-Trojanowski, w głębi dowódca plutonu Michał Karaszewicz-Tokarzewski. Za nimi, z głową zwróconą do tyłu, Leopold Lis-Kula". Niewielki ubytek prawego, dolnego narożnika, miejscowe zaplamienia i załamania. Dołączono wsp. odbitkę fotograficzną.

Na odwrocie opis ołówkowy: "Okopy pod 'Polską Górą' Stach, Jurek, Bohdan, Stefan mjr Berbecki, Bończa". Miejscowe załamania i zabrudzenia. Dołączono wsp. odbitkę fotograficzną.

Załoga upozowana do pamiątkowej fotografii. Na odwrocie piecz.: "Fotograf M. Frejkes, Pińsk" oraz ołówkowy napis identyfikacyjny. Miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej (do 17 października 1931: Flotylla Pińska) - polska flotylla rzeczna wchodząca w skład Marynarki Wojennej w okresie międzywojennym, stacjonująca w Pińsku na rzece Pinie. Flotylla operowała na tzw. morzu pińskim – w dorzeczu Prypeci z głównymi rzekami: Prypeć, Pina, Strumień. Powstała 19 IV 1919 biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Po likwidacji 1 X 1925 Flotylli Wiślanej Flotylla Pińska przejęła większość jej jednostek i stała się jedyną flotyllą rzeczną w Polsce. Jej bazą główną został Pińsk, w którym cumowało ponad 100 jednostek bojowych i transportowych.

Trzech żołnierzy na koniach upozowanych do pamiątkowej fotografii na tle budynku. Niewielkie zaplamienia na odwrocie, poza tym stan dobry.

Żołnierze upozowani do pamiątkowej fotografii. W centrum pierwszego rzędu widoczna tablica z tekstem: "7. Pułk Art. Ciężkiej Pluton Gospod. Rocznik 1913". Na odwrocie ołówkowe napisy: "Poznań" i "1936". Przycięte narożniki, poza tym stan dobry.
7 Pułk Artylerii Ciężkiej (7 pac) - oddział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego II RP. Pułk stacjonował w Poznaniu. Sformowany w 1921 z połączenia 14. i 17. Dywizjonu Artylerii Ciężkiej. Był jednostką mobilizującą.

Na jednym z ujęć generał ujęty w półpostaci, z profilu, na drugim podczas uroczystości. Na odwrocie podpisy własn. Dołączono ulotkę okolicznościową: "Na pamiątkę 10-tej rocznicy śmierci Generała Władysława Sikorskiego w dniu poświęcenia ku Jego czci Tablicy Pamiątkowej 58, Rue Jacob, Paryż. Jego wierni żołnierze. Paryż, dn. 12. lipca 1953". Krawędzie lekko naddarte, jeden z narożników podklejony, miejscowe zaplamienia na odwrocie, mimo to stan ogólny dobry.
W. Sikorski (1881-1943) - polski dowódca wojskowy i Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych, mąż stanu, polityk, minister spraw wojskowych w l. 1924-1925. W l. 1939-1943 premier polskiego rządu na Uchodźstwie.

Oddział kawalerii w mundurach polowych, na ćwiczeniach w pobliżu granicy z Prusami Wsch. sfotografowany 27 sierpnia 1939 roku. Na odwrocie piecz. oraz paski papieru z maszynopisowym tekstem identyfikującym po angielsku. Stan dobry.

Fotografie anonimowe, form. od 4,6x3,4 cm do 8,8x13,8 cm. Zbiór zaw.:
1. zdjęcie legitymacyjne C. Żelaznego w mundurze, zapewne z połowy lat 30.
2. dwa zdjęcia z lat 1936-1937 przedstawiające C. Żelaznego w mundurze podhalańczyka, indywidualnie i w grupie
3. trzy zdjęcia dat. 23 XII 1939 w oflagu XI A Osterode - jedno indywidualne, dwa grupowe
4. cztery fotografie (jedna w 2 egz.) wykonane w V 1940 w oflagu XI A Osterode, jedna wysłana jako pocztówka do rodziny w Warszawie
5. zdjęcie portretowe w mundurze, wykonane 23 IX 1942 w oflagu II E w Neubrandenburgu
6. zdjęcie grupowe z lekarką datowane 21 V 1945, wykonane w domu wypoczynkowym PCK w Przegorzałach
7. zdjęcie legitymacyjne w cywilu przedstawiająca C. Żelaznego prawdopodobnie w latach 60.
Stan dobry.

W skład zestawu wchodzą:
1. 2 fotografie form. 12,7x8,9 cm i 7,6x10,7 cm - dwaj naczelni wodzowie Polskich Sił Zbrojnych, najwybitniejsi polscy generałowie i przywódcy emigracji niepodległościowej pozują wraz z osobami towarzyszącymi podczas swojego ostatniego spotkania, które odbyło się 25 sierpnia 1967 w kanadyjskiej siedzibie gen. Sosnkowskiego w Arundel w Kanadzie. Na odwrocie ołówkowe napisy identyfikujące, m.in.: "Gen. K. Sosnkowski Gen. W. Anders Pani J. Sosnkowska Babiński"
2. 1 fotografia form. 8,8x14 cm - ujęcie gen. Władysława Andersa na widowni. Na odwrocie piecz.: "Stanley King, Artistic Photography [...]"
3. 1 późniejsza odbitka form. 8,7x13 cm z przedstawieniem J. Piłsudskiego w mundurze, odpoczywającego na trawie nad brzegiem Niemna w Druskiennikach oraz
4. 2 późniejsze odbitki form. 14,7x10,2 cm i 13x8,2 cm z ujęciami portretowymi Aleksandry Piłsudskiej.
Stan bardzo dobry.

Józef Piłsudski na Kasztance w Sulejówku w 1924. Pierwotną fotografię wykonał Jan Ryś. Na odwrocie napisy identyfikacyjne długopisem, m.in.: "9 X 1987". Stan dobry.
J. Ryś (1889-1941) - zawodowy fotograf i fotoreporter pracujący głównie dla prasy (Kurier Warszawski, Świat, Tygodnik Ilustrowany). Od 1930 fotoreporter Polskiej Agencji Telegraficznej. Od 1926 w Warszawie prowadził zakład fotograficzny przy ul. Nowogrodzkiej 6, a następnie przy Nowowiejskiej 24.