Fotografie portretowe
557.
[ARYSTOKRACJA - Adam i Jadwiga Sapiehowie z Krasiczyna - fotografia portretowa - ujęcie w dużym formacie]. [l. 80. XIX w.]. Fotografia form. 19,8x13,2 cm na oryg. podkładzie form. 21,5x13,3 cm, wykonana w atelier [Moritza Ludwiga] Wintera w Wiedniu.
Para małżeńska ujęta w 3/4 postaci. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Winter Wien". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Winter, Wien, III. Reisnerstrasse No 11 A" oraz odręczny napis identyfikujący: "X-stwo Adamowie Sapiehowie z Krasiczyna (Jadwiga z domu Sanguszkówna). Rodzice Marii za Stanisławem Żółtowskim z Niechanowa. Władysława z Krasiczyna, Jana, Leona, Pawła i Adama, Stefana (późniejszego arcybiskupa krakowskiego". Ubytek prawego dolnego narożnika podkładu, małe zarysowanie na górnym marginesie, krawędzie nieco otarte, poza tym stan dobry.
Adam Stanisław Sapieha (1828-1903) - syn Leona (1803-1878) i Jadwigi z Zamoyskich (1806-1890).
Jadwiga Klementyna Sapieżyna (1830-1918) - z domu Sanguszkówna. Zamężna z Adamem Stanisławem Sapiehą od 1852 roku. Mieli pięciu synów: (Władysława Leona (1853-1920), Leona Pawła (1856-1893), Pawła Jana (1860-1934), Jana Piotra i Adama Stefana (1867-1951 - arcybiskupa metropolitę krakowskiego, kardynała) i dwie córki: Marię Jadwigę (1855-1929) żonę Stanisława Żółtowskiego i Helenę Marię (1857-1947) żonę Edwarda Stadnickiego.
M. L. Winter (1824-1899) - w latach 1859-1899 prowadził w Pradze zakład fotograficzny przy ulicy Graben 35. Jego zakład miał dwie filie: w Karlowych Warach (w latach 1865-1875) i w Wiedniu (w latach 1877-1899).
Adam Stanisław Sapieha (1828-1903) - syn Leona (1803-1878) i Jadwigi z Zamoyskich (1806-1890).
Jadwiga Klementyna Sapieżyna (1830-1918) - z domu Sanguszkówna. Zamężna z Adamem Stanisławem Sapiehą od 1852 roku. Mieli pięciu synów: (Władysława Leona (1853-1920), Leona Pawła (1856-1893), Pawła Jana (1860-1934), Jana Piotra i Adama Stefana (1867-1951 - arcybiskupa metropolitę krakowskiego, kardynała) i dwie córki: Marię Jadwigę (1855-1929) żonę Stanisława Żółtowskiego i Helenę Marię (1857-1947) żonę Edwarda Stadnickiego.
M. L. Winter (1824-1899) - w latach 1859-1899 prowadził w Pradze zakład fotograficzny przy ulicy Graben 35. Jego zakład miał dwie filie: w Karlowych Warach (w latach 1865-1875) i w Wiedniu (w latach 1877-1899).
558.
[ARYSTOKRACJA - Jadwiga Sapieżyna z Krasiczyna z Teresą Leonową Sapieżyną - fotografia portretowa - ujęcie w dużym gabinetowym]. [VII 1911]. Fotografia form. 13,4x9,4 cm na oryg. podkładzie form. 16,5x10,4 cm, wykonana w atelier A[wita] Szuberta w Krakowie.
Panie Jadwiga Sapieżyna i jej synowa Teresa z domu Sanguszkówna, żona syna Leona Pawła, ujęte w całej postaci, pozują na tle ekranu z górskim pejzażem. Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "A. Szubert Kraków Ulica Krupnicza 7". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "A. Szubert Fotograf w Krakowie ulica Krupnicza 7 i Szczawnicy w Cursalonie" oraz odręczny napis identyfikujący: "Prababunia Jadwiga Sapieżyna z Krasiczyna z synową Teresą Leonardą Sapieżyną. lipiec 1911". Złocenia na dolnym marginesie podkładu nieco wykruszone, poza tym stan dobry.
Jadwiga Klementyna Sapieżyna (1830-1918) - z domu Sanguszkówna. Żona Adama Stanisława Sapiehy (1828-1903) od 1852 roku. Mieli pięciu synów: (Władysława Leona (1853-1920), Leona Pawła (1856-1893), Pawła Jana (1860-1934), Jana Piotra i Adama Stefana (1867-1951 - arcybiskupa metropolitę krakowskiego, kardynała) i dwie córki: Marię Jadwigę (1855-1929) żonę Stanisława Żółtowskiego i Helenę Marię (1857-1947) żonę Edwarda Stadnickiego.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
.
Jadwiga Klementyna Sapieżyna (1830-1918) - z domu Sanguszkówna. Żona Adama Stanisława Sapiehy (1828-1903) od 1852 roku. Mieli pięciu synów: (Władysława Leona (1853-1920), Leona Pawła (1856-1893), Pawła Jana (1860-1934), Jana Piotra i Adama Stefana (1867-1951 - arcybiskupa metropolitę krakowskiego, kardynała) i dwie córki: Marię Jadwigę (1855-1929) żonę Stanisława Żółtowskiego i Helenę Marię (1857-1947) żonę Edwarda Stadnickiego.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
.
559.
[ARYSTOKRACJA - dzieci Sapiehów z Krasiczyna - fotografia portretowa, pozowana - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1877]. Fotografia form. 14x10,1 cm na oryg. podkładzie form. 16,2x10,8 cm, wykonana w atelier Bernarda Hennera (seniora) w Przemyślu.
Para małżeńska ujęta w 3/4 postaci. Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "B. Henner Przemyśl". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie wyzłoc. reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi i nadrukiem: "Zakład Fotograficzny B. Hennera w Przemyślu Rynek obok c.ck. Sądu" oraz odręczny napis identyfikujący: "Krasiczyn / Dzieci Sapiehów". Otarcia krawędzi, poza tym stan dobry.
Adam Stanisław Sapieha (1828-1903) - syn Leona (1803-1878) i Jadwigi z Zamoyskich (1806-1890).
Jadwiga Klementyna Sapieżyna (1830-1918) - z domu Sanguszkówna. Mieli pięciu synów (Władysława Leona (1853-1920), Leona Pawła (1856-1893), Pawła Jana (1860-1934), Jana Piotra i Adama Stefana (1867-1951 - arcybiskupa metropolitę krakowskiego, kardynała) i dwie córki (Marię Jadwigę (1855-1929) żonę Stanisława Żółtowskiego i Helenę Marię (1857-1947) żonę Edwarda Stadnickiego.
B. (Baruch) Henner (senior) (ur. 15 sierpnia 1842 w Wielkich Oczach lub 1843 w Przemyślu, zm. 2 lutego 1926 w Przemyślu) – fotograf, właściciel zakładów fotograficznych w Przemyślu. Zawodu uczył się od Louisa Lumière’a podczas jednego z kilku swoich pobytów we Francji. Właściciel dwóch dobrze prosperujących zakładów fotograficznych. Bernard Henner otrzymał medale na wystawach: światowej w Wiedniu (1873), artystycznej w Londynie (1874), Krajowej Rolniczo-Przemysłowej we Lwowie (1877) i Rolniczo-Przemysłowej (1882). Był radnym Przemyśla w latach 1885-1891. Jego żoną była Mina (Mincia) Fuchsbalg (zm. 1913), mieli kilkoro dzieci, z których dwoje również zajmowało się fotografią: Jakób (Jeremiasz) i Bernard (Berl). Uczyli się oni fotografii w atelier ojca. (Wikipedia).
Adam Stanisław Sapieha (1828-1903) - syn Leona (1803-1878) i Jadwigi z Zamoyskich (1806-1890).
Jadwiga Klementyna Sapieżyna (1830-1918) - z domu Sanguszkówna. Mieli pięciu synów (Władysława Leona (1853-1920), Leona Pawła (1856-1893), Pawła Jana (1860-1934), Jana Piotra i Adama Stefana (1867-1951 - arcybiskupa metropolitę krakowskiego, kardynała) i dwie córki (Marię Jadwigę (1855-1929) żonę Stanisława Żółtowskiego i Helenę Marię (1857-1947) żonę Edwarda Stadnickiego.
B. (Baruch) Henner (senior) (ur. 15 sierpnia 1842 w Wielkich Oczach lub 1843 w Przemyślu, zm. 2 lutego 1926 w Przemyślu) – fotograf, właściciel zakładów fotograficznych w Przemyślu. Zawodu uczył się od Louisa Lumière’a podczas jednego z kilku swoich pobytów we Francji. Właściciel dwóch dobrze prosperujących zakładów fotograficznych. Bernard Henner otrzymał medale na wystawach: światowej w Wiedniu (1873), artystycznej w Londynie (1874), Krajowej Rolniczo-Przemysłowej we Lwowie (1877) i Rolniczo-Przemysłowej (1882). Był radnym Przemyśla w latach 1885-1891. Jego żoną była Mina (Mincia) Fuchsbalg (zm. 1913), mieli kilkoro dzieci, z których dwoje również zajmowało się fotografią: Jakób (Jeremiasz) i Bernard (Berl). Uczyli się oni fotografii w atelier ojca. (Wikipedia).
560.
[ARYSTOKRACJA - Maria Żołtowska, z domu Sapieżanka z Krasiczyna - fotografia portretowa - ujęcie w dużym gabinetowym]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 13,6x10 cm na oryg. podkładzie form. 14,5x10,8 cm, wykonana w atelier Edwarda Trzemeskiego we Lwowie.
Portretowana ujęta w całej postaci, od tyłu, z profilu. Zdjęcie naklejona na oryg. kartonowy podkład z bordowym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "E. Trzemeski we Lwowie ul. kopernika L. 9" oraz odręczny napis identyfikujący: "Maria Żółtowska Stanisławowa (z d. Sapieżanka z Krasiczyna - córka Adama i Jadwigi". Odcięty niewielki fragment dolnego marginesu, bez szkody dla kompozycji, poza tym stan dobry.
Maria Jadwiga Żołtowska (1855-1929) - córka Adama Stanisława Sapiehy z Krasiczyna (1828-1903) i Jadwigi Klementyny Sapieżyny (1830-1918). Żona Stanisława Żółtowskiego h. Ogończyk (1849-1908).
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
Maria Jadwiga Żołtowska (1855-1929) - córka Adama Stanisława Sapiehy z Krasiczyna (1828-1903) i Jadwigi Klementyny Sapieżyny (1830-1918). Żona Stanisława Żółtowskiego h. Ogończyk (1849-1908).
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
561.
[ARYSTOKRACJA - Leonia Czacka, z domu Sapieżanka (gałąź wołyńsko-litewska) i Władysław Czacki - fotografia portretowa, pozowana - ujęcie w formacie card de visite]. [1862]. Fotografia form. 8,4x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 9x6,2 cm.
Pogrążona w rozmowie para, której zaślubiny odbyły się 10 V 1862. Czy zatem to ujęcie przed czy po ślubie? Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Winter Wien". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis identyfikujący: "Leonia z X.X. Sapiehów hrabina Czacka. Władysław hrabia Czacki. 1862". Stan dobry. Dołączono zdjęcie z wizerunkiem dziewczynek, które według informacji właściciela towarzyszyło prezentowanej fotografii.
Leonia Czacka, z książąt Sapiehów (linia wołyńsko-litewska) (1843-1901) - druga córka Leona Sapiehy (1811-1884) i Joanny z domu Tyszkiewicz. Zamężna od 10 V 1862.
Władysław Czacki (1831-1873) - urzędnik Królestwa Polskiego.
Leonia Czacka, z książąt Sapiehów (linia wołyńsko-litewska) (1843-1901) - druga córka Leona Sapiehy (1811-1884) i Joanny z domu Tyszkiewicz. Zamężna od 10 V 1862.
Władysław Czacki (1831-1873) - urzędnik Królestwa Polskiego.
562.
[ARYSTOKRACJA - Teresa z Lubomirskich Radziwiłłowa - fotografia portretowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 14,9x9,8 cm na oryg. podkładzie form. 17,4x11,2 cm, wykonana w atelier Adele w Wiedniu.
Ujęcie w popiersiu, z profilu. Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk.: "Adele Wien, I. Graben 19.". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. brzegami. Na odwrocie reklamowa wyzłoc. winieta zakładu i oraz odręczny napis identyfikujący: "Teresa z Lubomirskich (z Przeworska) Radziwiłłowa z Bagateli". Stan bardzo dobry.
Teresa z Lubomirskich Radziwiłłowa (1857-1883) - żona Karola Radziwiłła (1839-1907). Mieli jednego syna Władysława Jerzego (1881-1936 - właściciela Bagateli pod Ostrowem Wielkopolskim).
Adele Perlmutter – właścicielka pracowni fotograficznej działającej w Wiedniu w latach 1862-1905. Jej właścicielka była pierwszą i jedyną kobietą – nadworną fotografką monarchii austro-węgierskiej w Wiedniu. Słynęła z umiejętności fotografowania kobiet. Pracownię założył Joseph Perlmutter dla swoich dzieci Adele, Wilhelma i Maxa w 1862 roku. Rodzina pochodziła z Galicji. Od 1862 roku pracownia miała swoją pierwszą lokalizację w nowo otwartym Hôtel de l'Europe, Praterstrasse 18, na rogu ówczesnej Untere Fischergasse (dziś Aspernbrückengasse), gdzie można ją znaleźć do 1885 roku, kiedy to zmieniono adres budynku na Asperngasse 2. Druga pracownia mieściła się przy Graben 19 (1874–1938). W dawnym Tiergarten im Prater istniała także pracownia plenerowa (1879–1884), w której funkcjonowała „Photograpie hippique”, oraz filie przy Wallfischgasse 9 (1886) i 11 (1887–1900) oraz w Ischl, miejsce letniej rezydencji cesarskiej. Adele Perlmutter wycofała się z biznesu około 1890 roku. Studio fotograficzne kontynuowało działalność pod nazwą „Adèle”. Od około 1890 roku prowadzone było przez Wilhelma Perlmuttera (brata) jako jedynego właściciela. W 1894 zmienił nazwisko na „Förster”; jego syn Ernst, urodzony 4 grudnia 1879 r., został współwłaścicielem w 1908 r. Wilhelm Perlmutter czyli Förster zmarł 14 lutego 1918 roku w wieku 75 lat. (Wikipedia).
Teresa z Lubomirskich Radziwiłłowa (1857-1883) - żona Karola Radziwiłła (1839-1907). Mieli jednego syna Władysława Jerzego (1881-1936 - właściciela Bagateli pod Ostrowem Wielkopolskim).
Adele Perlmutter – właścicielka pracowni fotograficznej działającej w Wiedniu w latach 1862-1905. Jej właścicielka była pierwszą i jedyną kobietą – nadworną fotografką monarchii austro-węgierskiej w Wiedniu. Słynęła z umiejętności fotografowania kobiet. Pracownię założył Joseph Perlmutter dla swoich dzieci Adele, Wilhelma i Maxa w 1862 roku. Rodzina pochodziła z Galicji. Od 1862 roku pracownia miała swoją pierwszą lokalizację w nowo otwartym Hôtel de l'Europe, Praterstrasse 18, na rogu ówczesnej Untere Fischergasse (dziś Aspernbrückengasse), gdzie można ją znaleźć do 1885 roku, kiedy to zmieniono adres budynku na Asperngasse 2. Druga pracownia mieściła się przy Graben 19 (1874–1938). W dawnym Tiergarten im Prater istniała także pracownia plenerowa (1879–1884), w której funkcjonowała „Photograpie hippique”, oraz filie przy Wallfischgasse 9 (1886) i 11 (1887–1900) oraz w Ischl, miejsce letniej rezydencji cesarskiej. Adele Perlmutter wycofała się z biznesu około 1890 roku. Studio fotograficzne kontynuowało działalność pod nazwą „Adèle”. Od około 1890 roku prowadzone było przez Wilhelma Perlmuttera (brata) jako jedynego właściciela. W 1894 zmienił nazwisko na „Förster”; jego syn Ernst, urodzony 4 grudnia 1879 r., został współwłaścicielem w 1908 r. Wilhelm Perlmutter czyli Förster zmarł 14 lutego 1918 roku w wieku 75 lat. (Wikipedia).
563.
[ARYSTOKRACJA - Klementyna Tyszkiewiczowa z Potockich z Łańcuta i Jan Tyszkiewicz Teresa - fotografia portretowa, pozowana - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 80. XIX w.]. Fotografia form. 13,9x10,1 cm na oryg. podkładzie form. 16,5x11,2 cm, wykonana w atelier Adele w Wiedniu.
Małżonkowie pozują do pamiątkowej fotografii. Na dolnym marginesie podkładu nadruk.: "Adele Wien". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z licznymi medalami nagrodowymi oraz odręczny napis identyfikujący: "Comtess Clementine Potocki i Jan Tyszkiewicz". Stan dobry.
Klementyna z Potockich Tyszkiewiczowa (1856 -1921) - córka Alfreda II Potockiego i Marii z Sanguszków. Obdarzona niezwykłą urodą i romansowym temperamentem.
Jan Antoni Tyszkiewicz (1851-1901) - młodszy syn Michała Tyszkiewicza (1828-1897), trzeci ordynat birżański.
Adele Perlmutter – właścicielka pracowni fotograficznej działającej w Wiedniu w latach 1862-1905. Jej właścicielka była pierwszą i jedyną kobietą – nadworną fotografką monarchii austro-węgierskiej w Wiedniu. Słynęła z umiejętności fotografowania kobiet. Pracownię założył Joseph Perlmutter dla swoich dzieci Adele, Wilhelma i Maxa w 1862 roku. Rodzina pochodziła z Galicji. Od 1862 roku pracownia miała swoją pierwszą lokalizację w nowo otwartym Hôtel de l'Europe, Praterstrasse 18, na rogu ówczesnej Untere Fischergasse (dziś Aspernbrückengasse), gdzie można ją znaleźć do 1885 roku, kiedy to zmieniono adres budynku na Asperngasse 2. Druga pracownia mieściła się przy Graben 19 (1874–1938). W dawnym Tiergarten im Prater istniała także pracownia plenerowa (1879–1884), w której funkcjonowała „Photograpie hippique”, oraz filie przy Wallfischgasse 9 (1886) i 11 (1887–1900) oraz w Ischl, miejsce letniej rezydencji cesarskiej. Adele Perlmutter wycofała się z biznesu około 1890 roku. Studio fotograficzne kontynuowało działalność pod nazwą „Adèle”. Od około 1890 roku prowadzone było przez Wilhelma Perlmuttera (brata) jako jedynego właściciela. W 1894 zmienił nazwisko na „Förster”; jego syn Ernst, urodzony 4 grudnia 1879 r., został współwłaścicielem w 1908 r. Wilhelm Perlmutter czyli Förster zmarł 14 lutego 1918 roku w wieku 75 lat. (Wikipedia).
Klementyna z Potockich Tyszkiewiczowa (1856 -1921) - córka Alfreda II Potockiego i Marii z Sanguszków. Obdarzona niezwykłą urodą i romansowym temperamentem.
Jan Antoni Tyszkiewicz (1851-1901) - młodszy syn Michała Tyszkiewicza (1828-1897), trzeci ordynat birżański.
Adele Perlmutter – właścicielka pracowni fotograficznej działającej w Wiedniu w latach 1862-1905. Jej właścicielka była pierwszą i jedyną kobietą – nadworną fotografką monarchii austro-węgierskiej w Wiedniu. Słynęła z umiejętności fotografowania kobiet. Pracownię założył Joseph Perlmutter dla swoich dzieci Adele, Wilhelma i Maxa w 1862 roku. Rodzina pochodziła z Galicji. Od 1862 roku pracownia miała swoją pierwszą lokalizację w nowo otwartym Hôtel de l'Europe, Praterstrasse 18, na rogu ówczesnej Untere Fischergasse (dziś Aspernbrückengasse), gdzie można ją znaleźć do 1885 roku, kiedy to zmieniono adres budynku na Asperngasse 2. Druga pracownia mieściła się przy Graben 19 (1874–1938). W dawnym Tiergarten im Prater istniała także pracownia plenerowa (1879–1884), w której funkcjonowała „Photograpie hippique”, oraz filie przy Wallfischgasse 9 (1886) i 11 (1887–1900) oraz w Ischl, miejsce letniej rezydencji cesarskiej. Adele Perlmutter wycofała się z biznesu około 1890 roku. Studio fotograficzne kontynuowało działalność pod nazwą „Adèle”. Od około 1890 roku prowadzone było przez Wilhelma Perlmuttera (brata) jako jedynego właściciela. W 1894 zmienił nazwisko na „Förster”; jego syn Ernst, urodzony 4 grudnia 1879 r., został współwłaścicielem w 1908 r. Wilhelm Perlmutter czyli Förster zmarł 14 lutego 1918 roku w wieku 75 lat. (Wikipedia).
564.
[ARYSTOKRACJA - Antoni Potocki i Maria Reyówna - fotografia portretowa, pozowana]. [22 III 1906]. Fotografia form. 8,9x11,2 cm.
Na odwrocie odręczne napisy: "Antoni Potocki i Maria (Marynia) Reyówna", "Kochanemu Jurkowi od --- 22.III.06.". Niewielkie ubytki górnych narożników, poza tym stan dobry.
565.
[BERKE Zbigniew - fotografia portretowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70 XIX w.]. Fotografia form. ca 13,5x9,5 cm na oryg. podkładzie form. 16,4x10,8 cm, wykonane w atelier Walerego Rzewuskiego w Krakowie.
Portretowany młody mężczyzna ujęty w 3/4 postaci, patrzy na wprost. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z niebieskim obramowaniem. Na odwrocie oryg. naklejka z tekstem: "Kopija wykonana w Zakładzie Fotograficznym Walerego Rzewuskiego w Krakowie" oraz odręczny napis: "Zbigniew Berke". Miejscowe zaplamienia, głównie podkładu, poza tym stan dobry.
W. Rzewuski (1837-1888) - fotograf krakowski, działacz społeczny, jeden z pionierów polskiej fotografii. Studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie i w l. 1857-1858 na politechnice w Wiedniu. Od 1859 pracował jako fotograf, najpierw na wolnym powietrzu, później w pracowni w wynajętym pokoju przy ul. Grodzkiej 83. W 1861 otworzył zakład przy ul. Krupniczej 6, następnie przy ul. Kopernika 29. W l. 1864-1867 wystawił dom przy ul. Kolejowej 27b, gdzie 1 XI 1867 otworzył swój renomowany zakład z nowocześnie wyposażonym atelier laboratorium. Wybitny obywatel i radny miasta Krakowa. Znany z fotografii etnograficznej, pejzaży Tatr, tworzył tzw. "żywe obrazy". Autor portretów, w tym powstańców z 1863 i pierwszych albumowych zdjęć aktorów.
W. Rzewuski (1837-1888) - fotograf krakowski, działacz społeczny, jeden z pionierów polskiej fotografii. Studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie i w l. 1857-1858 na politechnice w Wiedniu. Od 1859 pracował jako fotograf, najpierw na wolnym powietrzu, później w pracowni w wynajętym pokoju przy ul. Grodzkiej 83. W 1861 otworzył zakład przy ul. Krupniczej 6, następnie przy ul. Kopernika 29. W l. 1864-1867 wystawił dom przy ul. Kolejowej 27b, gdzie 1 XI 1867 otworzył swój renomowany zakład z nowocześnie wyposażonym atelier laboratorium. Wybitny obywatel i radny miasta Krakowa. Znany z fotografii etnograficznej, pejzaży Tatr, tworzył tzw. "żywe obrazy". Autor portretów, w tym powstańców z 1863 i pierwszych albumowych zdjęć aktorów.
566.
[FOTOGRAFIA portretowa - aktorka? - ujęcie w formacie gabinetowym]. [1899]. Fotografia form. 17,8x10,3 cm na oryg. podkładzie form. 20,4x10,7 cm, autorstwa Alfreda Fedeckiego w Charkowie.
Portretowana ujęta w całej postaci, ubrana w strój sceniczny w typie antycznym, patrzy na wprost. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. brzegami. W prawym dolnym fragmencie kompozycji wycisk: "1899". Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk fotografa. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi. Miejscowe zaplamienia na odwrocie, niewielkie otarcia, poza tym stan dobry.
A. Fedecki (ur. 1857 w Żytomierzu, zm. 21 lipca 1902 w Mińsku) - jeden z najznakomitszych fotografików Ukrainy pochodzenia polskiego końca XIX i początku XX w. Alfred Fedecki urodził się w 1857 roku w Żytomierzu w polskiej rodzinie. Wykształcenie fotograficzne zdobył w Akademii Sztuki w Wiedniu. Pracę zawodową rozpoczął w Kijowie pod kierunkiem znakomitego fotografika, Włodzimierza Wysockiego. Następnie w 1886 r. otworzył własne atelier fotograficzne w Charkowie. W swojej samodzielnej pracy artystycznej Fedecki zaczął odchodzić od obowiązującej statycznej „rodzinnej” kompozycji zdjęcia w kierunku „malarskiego” portretowania osób. Nowatorskie, jak na owe czasy, zdjęcia przyniosły artyście dużą popularność oraz liczne nagrody na krajowych i zagranicznych wystawach. Jego wysokie umiejętności doceniły czołowe osobistości życia politycznego i artystycznego. Znane są fotograficzne portrety carów – Aleksandra III i Mikołaja II, prawosławnego duchownego – ojca Jana Kronsztackiego, kompozytorów – Piotra Czajkowskiego i Konstantego Gorskiego. Współpracował z wieloma wydawnictwami, a jego prace były zamieszczane w najbardziej poczytnych czasopismach w Moskwie i Petersburgu. A. Fedecki interesował się także wszelkimi nowościami technicznymi, które starał się wykorzystywać w fotografii. Często w swojej pracy eksperymentował, m.in. podjął próby zapisywania dźwięków, zastosowania artystycznego fotografii rentgenowskiej, wykonywał pierwsze kolorowe fotografie, a także jako pierwszy w ówczesnym imperium rosyjskim zorganizował publiczny pokaz kinematograficzny w Charkowie w dniu 2 grudnia 1896 r. Zmarł w Mińsku. Pochowany został w Charkowie. (Wikipedia).
A. Fedecki (ur. 1857 w Żytomierzu, zm. 21 lipca 1902 w Mińsku) - jeden z najznakomitszych fotografików Ukrainy pochodzenia polskiego końca XIX i początku XX w. Alfred Fedecki urodził się w 1857 roku w Żytomierzu w polskiej rodzinie. Wykształcenie fotograficzne zdobył w Akademii Sztuki w Wiedniu. Pracę zawodową rozpoczął w Kijowie pod kierunkiem znakomitego fotografika, Włodzimierza Wysockiego. Następnie w 1886 r. otworzył własne atelier fotograficzne w Charkowie. W swojej samodzielnej pracy artystycznej Fedecki zaczął odchodzić od obowiązującej statycznej „rodzinnej” kompozycji zdjęcia w kierunku „malarskiego” portretowania osób. Nowatorskie, jak na owe czasy, zdjęcia przyniosły artyście dużą popularność oraz liczne nagrody na krajowych i zagranicznych wystawach. Jego wysokie umiejętności doceniły czołowe osobistości życia politycznego i artystycznego. Znane są fotograficzne portrety carów – Aleksandra III i Mikołaja II, prawosławnego duchownego – ojca Jana Kronsztackiego, kompozytorów – Piotra Czajkowskiego i Konstantego Gorskiego. Współpracował z wieloma wydawnictwami, a jego prace były zamieszczane w najbardziej poczytnych czasopismach w Moskwie i Petersburgu. A. Fedecki interesował się także wszelkimi nowościami technicznymi, które starał się wykorzystywać w fotografii. Często w swojej pracy eksperymentował, m.in. podjął próby zapisywania dźwięków, zastosowania artystycznego fotografii rentgenowskiej, wykonywał pierwsze kolorowe fotografie, a także jako pierwszy w ówczesnym imperium rosyjskim zorganizował publiczny pokaz kinematograficzny w Charkowie w dniu 2 grudnia 1896 r. Zmarł w Mińsku. Pochowany został w Charkowie. (Wikipedia).
567.
[FOTOGRAFIA portretowa - młoda kobieta w stroju z okresu "żałoby narodowej" - ujęcie w formacie card de visite]. [nie po 1863]. Fotografia form. 8,9x5,7 cm na oryg. podkładzie 10x6,4 cm, wykonana w zakładzie Karola Beyera w Warszawie.
Portretowana ujęta w 3/4 postaci. Ubrana w czarną długą suknię z białym kołnierzykiem, zapiętym broszą; suknia z materiału bez połysku, z długimi rękawami noszona na znak żałoby narodowej kobiet ogłoszonej 3 III 1861 po pogrzebie pierwszych pięciu ofiar zastrzelonych w Warszawie przez wojsko carskie w czasie manifestacji patriotycznej. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Karola Beyera Krakowskie Przedmieście w Warszawie". Miejscowe niewielkie zaplamienia, poziome załamanie.
K. Beyer (1818-1877) - jedna z największych indywidualności w dziejach fotografii polskiej. Był kolekcjonerem, naukowcem-amatorem oraz działaczem patriotycznym w okresie 1861-1863, co przypłacił zesłaniem na Syberię, gdzie oczywiście też robił zdjęcia. Pierwszy zakład otworzył w 1844 jako pracownię dagerotypów, by później przekształcić go w atelier fotograficzne. W 1857 przeniósł się do lokalu przy Krakowskim Przedmieściu 389, gdzie działał do ok. 1863. Główną specjalnością zakładu były fotografie portretowe, zwłaszcza wizytowe. Pracował na rzecz spraw publicznych wykonując portrety osób biorących udział w wydarzeniach politycznych i społecznych, m.in. zestaw portretów tzw. pięciu poległych w manifestacji patriotycznej z 27 II 1861 w Warszawie na Krakowskim Przedmieściu. Był w składzie Delegacji Miejskiej - komitetu powołanego w celu zapewnienia spokoju publicznego po tejże manifestacji.
K. Beyer (1818-1877) - jedna z największych indywidualności w dziejach fotografii polskiej. Był kolekcjonerem, naukowcem-amatorem oraz działaczem patriotycznym w okresie 1861-1863, co przypłacił zesłaniem na Syberię, gdzie oczywiście też robił zdjęcia. Pierwszy zakład otworzył w 1844 jako pracownię dagerotypów, by później przekształcić go w atelier fotograficzne. W 1857 przeniósł się do lokalu przy Krakowskim Przedmieściu 389, gdzie działał do ok. 1863. Główną specjalnością zakładu były fotografie portretowe, zwłaszcza wizytowe. Pracował na rzecz spraw publicznych wykonując portrety osób biorących udział w wydarzeniach politycznych i społecznych, m.in. zestaw portretów tzw. pięciu poległych w manifestacji patriotycznej z 27 II 1861 w Warszawie na Krakowskim Przedmieściu. Był w składzie Delegacji Miejskiej - komitetu powołanego w celu zapewnienia spokoju publicznego po tejże manifestacji.
568.
[FOTOGRAFIA portretowa - kobieta - ujęcie w formacie card de visite]. [nie przed 1861, nie po 1889]. Fotografia w owalu form. 7,5x5,2 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,3 cm, wykonana w zakładzie Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Portretowana ujęta w popiersiu. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Jan Mieczkowski Fotograf Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496 w Warszawie". Stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - fotograf warszawski. Jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Karolem Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847, od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - fotograf warszawski. Jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Karolem Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847, od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
569.
[FOTOGRAFIA portretowa - trzy młode kobiety - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 13,3x9,2 cm na oryg. podkładzie 16,4x10,3 cm, wykonana w zakładzie T[yburcego] Chodźko w Ciechocinku.
Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowanie. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "T. Chodźko w Ciechocinku". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "T. Chodźko". Stan dobry.
T. Chodźko (1840-1908) - fotograf dokumentujący miejsca, w których przebywał. Urodzony na Wileńszczyźnie, działający w Warszawie, Płocku, Piotrkowie, Ciechocinku, Łomży (od ok. 1880), Druskiennikach i od 1900 w Wilnie. W 1874 wydał "Album Widoków Krajowych". Powstaniec styczniowy, zesłaniec syberyjski, działacz społeczny.
T. Chodźko (1840-1908) - fotograf dokumentujący miejsca, w których przebywał. Urodzony na Wileńszczyźnie, działający w Warszawie, Płocku, Piotrkowie, Ciechocinku, Łomży (od ok. 1880), Druskiennikach i od 1900 w Wilnie. W 1874 wydał "Album Widoków Krajowych". Powstaniec styczniowy, zesłaniec syberyjski, działacz społeczny.
570.
[FOTOGRAFIA portretowa - młoda dziewczyna w stroju regionalnym - ujęcie w formacie card de visite]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 8,7x5,2 cm na oryg. podkładzie 10,5x6,3 cm, wykonana w zakładzie T[yburcego] Chodźko w Ciechocinku.
Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowanie. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "T. Chodźko w Ciechocinku". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "T. Chodźko". Zabrudzenia na licu.
T. Chodźko (1840-1908) - fotograf dokumentujący miejsca, w których przebywał. Urodzony na Wileńszczyźnie, działający w Warszawie, Płocku, Piotrkowie, Ciechocinku, Łomży (od ok. 1880), Druskiennikach i od 1900 w Wilnie. W 1874 wydał "Album Widoków Krajowych". Powstaniec styczniowy, zesłaniec syberyjski, działacz społeczny.
T. Chodźko (1840-1908) - fotograf dokumentujący miejsca, w których przebywał. Urodzony na Wileńszczyźnie, działający w Warszawie, Płocku, Piotrkowie, Ciechocinku, Łomży (od ok. 1880), Druskiennikach i od 1900 w Wilnie. W 1874 wydał "Album Widoków Krajowych". Powstaniec styczniowy, zesłaniec syberyjski, działacz społeczny.
571.
[FOTOGRAFIA portretowa - młoda kobieta - ujęcie w formacie card de visite]. [nie przed 1882, nie po 1892]. Fotografia form. 9x5,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,3 cm, wykonana w zakładzie [Aleksandra] Karoli & [Maurycego] Puscha w Warszawie.
Portretowana ujęta w 3/4 postaci, stoi wspierając ręce na postumencie. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Karoli & Pusch w Warszawie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Karoli & Pusch Fotografia Teatrów Rządowych w Warszawie Ulica Miodowa No 4". Zaplamienia na odwrocie.
A. Karoli (1838-1916) - syn Jana Karolego, założyciela zakładu fotograficznego w Warszawie w 1852. Jedna z najważniejszych postaci w historii fotografii polskiej i europejskiej. Jeden z prekursorów fotografii teatralnej, specjalizując się w niej prowadził atelier z M. Puschem. Autor podręcznika do fotografii wydanego w Krakowie w 1893.
M. Pusch (1828-1901) - uczeń i kontynuator prac J. Giwartowskiego, pierwszego fotografa warszawskiego. Ok. 1882 wspólnie założyli zakład pod firmą "Karoli i Pusch - fotografia teatrów rządowych". Firma istniała 10 lat. Od 1892 prowadził zakład samodzielnie przy ul. Miodowej 1.
A. Karoli (1838-1916) - syn Jana Karolego, założyciela zakładu fotograficznego w Warszawie w 1852. Jedna z najważniejszych postaci w historii fotografii polskiej i europejskiej. Jeden z prekursorów fotografii teatralnej, specjalizując się w niej prowadził atelier z M. Puschem. Autor podręcznika do fotografii wydanego w Krakowie w 1893.
M. Pusch (1828-1901) - uczeń i kontynuator prac J. Giwartowskiego, pierwszego fotografa warszawskiego. Ok. 1882 wspólnie założyli zakład pod firmą "Karoli i Pusch - fotografia teatrów rządowych". Firma istniała 10 lat. Od 1892 prowadził zakład samodzielnie przy ul. Miodowej 1.
572.
[FOTOGRAFIA portretowa - młoda kobieta - ujęcie w formacie card de visite]. [nie przed 1873, nie po 1900]. Fotografia form. 9,3x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,3 cm, wykonana w zakładzie W[alerina] Twardzickiego w Warszawie.
Portretowana ujęta w 3/4 postaci, siedzi wspierając ręce na oparciu wyściełanego krzesła. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "W. Twardzicki Warszawa". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z brązowym obramowaniem.Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "W. Twardzicki Warszawa No 12. Niecała No 12". Niewielkie miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
W. Twardzicki (1837-1902) - warszawski fotograf, portrecista. W 1863 r. uruchomił zakład w skrzydle Pałacu Błękitnego od strony ul. Żabiej 4, który od ok. 1873 przejął Bronisław Marion. Następnie prowadził atelier przy ul. Niecałej 12 w latach 1873-1900 i przy ul. Nowy Świat 46 w latach 1900-1907. Po śmierci w roku 1902 zakładem opiekowała się przez 5 lat Aniela Twardzicka.
W. Twardzicki (1837-1902) - warszawski fotograf, portrecista. W 1863 r. uruchomił zakład w skrzydle Pałacu Błękitnego od strony ul. Żabiej 4, który od ok. 1873 przejął Bronisław Marion. Następnie prowadził atelier przy ul. Niecałej 12 w latach 1873-1900 i przy ul. Nowy Świat 46 w latach 1900-1907. Po śmierci w roku 1902 zakładem opiekowała się przez 5 lat Aniela Twardzicka.
573.
[FOTOGRAFIA portretowa - starsza kobieta - ujęcie w formacie card de visite]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 9x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,4x6,3 cm, wykonana w zakładzie Leona Gantzwohla.
Portretowana ujęta w 3/4 postaci, siedzi patrząc na wprost. Na dolnym marginesie podkładu wycisk: "Photograph Leon Gantzwohl". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złotym obramowaniem. Stan dobry.
574.
[FOTOGRAFIA portretowa - rodzina - ujęcia w formacie card de visite]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 5,8x9,1 cm na oryg. podkładzie form. 6,6x10 cm, autorstwa Feliksa Świątoniowskiego w Brodach.
Ujęcie pozowane ośmioosobowej rodziny, zapewne z okolic Brodów. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "F. Świątoniowski". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Zakład fotografii F. Swiątoniowskiego w Brodach". Miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
F. Świątoniowski (1833-1900) - w latach 70. XIX w. prowadził zakład fotograficzny w Brodach i do 1894 w Jassach. W 1894 przeprowadził się do Lwowa i zaprzestał działalności w zawodzie.
F. Świątoniowski (1833-1900) - w latach 70. XIX w. prowadził zakład fotograficzny w Brodach i do 1894 w Jassach. W 1894 przeprowadził się do Lwowa i zaprzestał działalności w zawodzie.
575.
[FOTOGRAFIA portretowa - dziecko - ujęcie w formacie card de visite]. [nie przed 1892]. Fotografia form. 9x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,3 cm, wykonana w atelier [Stanisława] A[ntoniego] Prószyńskiego w Warszawie.
Bose dziecko siedzi na tle dekoracji z kwiatów, patrząc na wprost. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złotym obramowaniem. Na dolnym marginesie pod zdjęciem wyzłocony nadruk: "Foto: A. Prószyński". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "APrószyński". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry
A. Prószyński - ojciec Konrada (pseud. Kazimierza Promyka - autora elementarzy). Właściciel zakładu w Mińsku Mazowieckim w l. 1839-1863, następnie w Tomsku, gdzie przebywał na zesłaniu w l. 1863-1873. Po przyjeździe do Warszawy w 1873 prowadził zakład "A. Puciata" przy ul. Nowy Świat 34 i Chmielnej 25. Od 1892 uzyskał koncesję na własne nazwisko i otworzył własny zakład pod nazwą "A. Pruszyński" przy ul. Targowej 44.
A. Prószyński - ojciec Konrada (pseud. Kazimierza Promyka - autora elementarzy). Właściciel zakładu w Mińsku Mazowieckim w l. 1839-1863, następnie w Tomsku, gdzie przebywał na zesłaniu w l. 1863-1873. Po przyjeździe do Warszawy w 1873 prowadził zakład "A. Puciata" przy ul. Nowy Świat 34 i Chmielnej 25. Od 1892 uzyskał koncesję na własne nazwisko i otworzył własny zakład pod nazwą "A. Pruszyński" przy ul. Targowej 44.
576.
[FOTOGRAFIA portretowa - mama z dzieckiem - ujęcie w formacie card de visite]. [l. 60./70. XIX w. bądź po 1882]. Fotografia form. 9,1x5,7 cm na oryg. podkładzie form. 10,6x6,5 cm, autorstwa L[eona Starży] Majewskiego w Tarnowie.
Ujęcie matki z małym dzieckiem, w owalu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "L. Majewski Tarnów". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Leon Majewski Fotograf ulica Chyszowska w Tarnowie". Miejscowe wyraźne zaplamienia. Nieczęste.
L. Starża Majewski (1850-ok. 1915) - fotograf w Tarnowie i Iwoniczu (zakład sezonowy w 1906). Prowadził zakład przy ul. Chyszowskiej 322, który pod koniec lat 70. sprzedał Antoniemu Polkowskiemu. Odkupił go w 1882. Około 1880 fotograf przebywał we Lwowie i pracował jako asystent u Edwarda Trzemeskiego. W 1885 zmienił lokal na mieszczący się przy ul. Chyszowskiej 3, a od 1908 przeniósł zakład tarnowski do willi „Marya” przy ul. Nowy Świat 12. .
L. Starża Majewski (1850-ok. 1915) - fotograf w Tarnowie i Iwoniczu (zakład sezonowy w 1906). Prowadził zakład przy ul. Chyszowskiej 322, który pod koniec lat 70. sprzedał Antoniemu Polkowskiemu. Odkupił go w 1882. Około 1880 fotograf przebywał we Lwowie i pracował jako asystent u Edwarda Trzemeskiego. W 1885 zmienił lokal na mieszczący się przy ul. Chyszowskiej 3, a od 1908 przeniósł zakład tarnowski do willi „Marya” przy ul. Nowy Świat 12. .
577.
[GETZ Leon - fotografia portretowa]. Fotografia form. ca 29,5x38 cm.
Boczne marginesy zdjęcia zagięte, krawędzie lekko zaplamione, mimo to stan ogólny dobry.
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
Leon Leonowicz Getz "urodził się 13 kwietnia 1896 r. we Lwowie w mieszanej rodzinie polsko-ruskiej. Po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1919-24) na 19 lat osiadł w Sanoku, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i języka ukraińskiego, a od roku 1939 do momentu opuszczenia Sanoka w 1944 był dyrektorem Muzeum Łemkiwszczyna, które sam założył w 1930 r. W tamtym okresie cały czas tworzył własne prace malarskie, a ponadto był jednym z najważniejszych animatorów ukraińskiego życia narodowego. Zafascynowany kulturą łemkowską podróżował po okolicznych wsiach łemkowskich kolekcjonując pamiątki kultury materialnej: sprzęty domowe i gospodarskie, stroje, ozdoby oraz stare ikony, które sam odnawiał. Uratowanie dla przyszłych pokoleń wielu zabytków materialnej kultury Łemków do dziś uważa się za jedno z najważniejszych osiągnięć artysty na polu jego działalności kulturowo-narodowej. Po II wojnie światowej Getz przeprowadził się do Krakowa, gdzie był profesorem ASP (1950-58). Tutaj, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, artysta stopniowo odchodził od malarstwa aby w końcu całkowicie poświęcić się rysunkowi. W okresie II RP i PRL pozostawał jednym z najważniejszych przedstawicieli inteligencji ukraińskiej. Zmarł w Krakowie 16 grudnia 1971 r.". (biogram za katalogiem wystawy "Leon Getz (1896-1971) - Grafika", która odbyła się w Galerii Ring Legnicy w dn. od 10 VIII do 4 IX 2016).
578.
[HUMBOLDT Aleksander - fotografia portretowa - ujęcie w formacie card de visite]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 9x5,3 cm na oryg. podkładzie form. 9,9x6,1 cm, wykonane w zakładzie Duroni & Murer w Paryżu.
Portretowany ujęty w popiersiu. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Duroni & Murer. Phot. Paris / Déposé". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie ołówkowy napis: "Humboldt". Stan dobry.
Friedrich Wilhelm Heinrich Alexander von Humboldt (1769-1859) - niemiecki przyrodnik i podróżnik, jeden z twórców nowoczesnej geografii, młodszy brat Wilhelma von Humboldta. Laureat Medalu Copleya. (Wikipedia).
Friedrich Wilhelm Heinrich Alexander von Humboldt (1769-1859) - niemiecki przyrodnik i podróżnik, jeden z twórców nowoczesnej geografii, młodszy brat Wilhelma von Humboldta. Laureat Medalu Copleya. (Wikipedia).
579.
[KIEPURA Jan - fotografia portretowa - ujęcie w formacie pocztówkowym]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 13,6x8,7 cm.
Śpiewak ujęty w całej postaci. Na odwrocie niewielkie zaplamienia, poza tym stan dobry.
J. Kiepura (1902-1966) - polski śpiewak operowy i aktor. Jeden z najsłynniejszych tenorów w dziejach muzyki XX w. W 1929 debiutował w mediolańskiej La Scali, w 1938 w nowojorskiej Metropolitan Opera. Wraz z żoną występował na Brodwayu w "Wesołej wdówce" Lehara (objeżdżając następnie z tym przedstawieniem cały świat) oraz w wielu filmach muzycznych. Obdarzony głosem o wielkiej sile, a zarazem niezwykłej subtelności był jednym z największych mistrzów techniki wokalnej w ubiegłym stuleciu. Zagrał w kilkunastu filmach muzycznych, niemal w każdym jedną piosenkę wykonywał w języku polskim.
J. Kiepura (1902-1966) - polski śpiewak operowy i aktor. Jeden z najsłynniejszych tenorów w dziejach muzyki XX w. W 1929 debiutował w mediolańskiej La Scali, w 1938 w nowojorskiej Metropolitan Opera. Wraz z żoną występował na Brodwayu w "Wesołej wdówce" Lehara (objeżdżając następnie z tym przedstawieniem cały świat) oraz w wielu filmach muzycznych. Obdarzony głosem o wielkiej sile, a zarazem niezwykłej subtelności był jednym z największych mistrzów techniki wokalnej w ubiegłym stuleciu. Zagrał w kilkunastu filmach muzycznych, niemal w każdym jedną piosenkę wykonywał w języku polskim.
580.
[MICKIEWICZ Adam - fotografia portretowa - ujęcie w formacie card de visite]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 9,2x5,8 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,7 cm, wykonane w zakładzie E. Mirskiej w Poznaniu.
Portretowany ujęty w popiersiu, twarz zamyślona, z brodą i bujnymi, falującymi włosami. Reprodukcja fotograficzna z retuszowanego wizerunku z dagerotypu. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Poznań / E. Mirska / Posen". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złotym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Poznań Ulica Fryderykowska No 25 / E. Mirska / Posen Driedrichstr. No 25". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry.
Adam Mickiewicz (1798-1855) - poeta, wieszcz narodowy. Uważany za największego poetę polskiego romantyzmu, wizjoner, publicysta, działacz polityczny.
E. Mirska, właśc. Balbina Mirska (1818-1896), z domu Zwierzchlejska - jedna z pierwszych Polek zajmujących się fotografią, której nauczyła się w Paryżu. Po powrocie dawała lekcje paniom w sztuce fotografowania. Używała także imion Emilia, Emma. W 1875 kupiła atelier fotograficzne przy ul. Fryderykowskiej 25 (dziś ul. 23 Lutego) niemieckiego Bernarda Filechne. Zakład, przetrwał długo po jej śmierci, jako Atelier Rubens i był jednym z najdłużej funkcjonujących zakładów fotograficznych na ziemiach polskich.
Adam Mickiewicz (1798-1855) - poeta, wieszcz narodowy. Uważany za największego poetę polskiego romantyzmu, wizjoner, publicysta, działacz polityczny.
E. Mirska, właśc. Balbina Mirska (1818-1896), z domu Zwierzchlejska - jedna z pierwszych Polek zajmujących się fotografią, której nauczyła się w Paryżu. Po powrocie dawała lekcje paniom w sztuce fotografowania. Używała także imion Emilia, Emma. W 1875 kupiła atelier fotograficzne przy ul. Fryderykowskiej 25 (dziś ul. 23 Lutego) niemieckiego Bernarda Filechne. Zakład, przetrwał długo po jej śmierci, jako Atelier Rubens i był jednym z najdłużej funkcjonujących zakładów fotograficznych na ziemiach polskich.
581.
[SZEMBEK Aleksander ? - fotografia portretowa w stroju polskim - ujęcie w formacie gabinetowym]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 15,1x10,5 cm na oryg. podkładzie form. 16,6x10,9 cm, wykonane w zakładzie E. Mirskiej w Poznaniu.
Portretowany ujęty w całej postaci. Stoi obok stolika, na tle ekranu. Ubrany w strój narodowy - żupan zapinany na guzy, kontusz z rozcinanymi rękawami przepasany pasem kontuszowym, futrzaną czapkę ozdobioną broszą i piórami i w szerokie spodnie do wysokich butów, z szablą przy boku. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "E. Mirska / Posen". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Poznań Ulica Fryderykowska No 25 / E. Mirska / Posen Driedrichstr. No 25" oraz napis ołówkiem: "Oleś Szembek". Dolne narożniki podkładu nieco uszkodzone, poza tym stan dobry.
E. Mirska, właśc. Balbina Mirska (1818-1896), z domu Zwierzchlejska - jedna z pierwszych Polek zajmujących się fotografią, której nauczyła się w Paryżu. Po powrocie dawała lekcje paniom w sztuce fotografowania. Używała także imion Emilia, Emma. W 1875 kupiła atelier fotograficzne przy ul. Fryderykowskiej 25 (dziś ul. 23 Lutego) niemieckiego Bernarda Filechne. Zakład, przetrwał długo po jej śmierci, jako Atelier Rubens i był jednym z najdłużej funkcjonujących zakładów fotograficznych na ziemiach polskich.
E. Mirska, właśc. Balbina Mirska (1818-1896), z domu Zwierzchlejska - jedna z pierwszych Polek zajmujących się fotografią, której nauczyła się w Paryżu. Po powrocie dawała lekcje paniom w sztuce fotografowania. Używała także imion Emilia, Emma. W 1875 kupiła atelier fotograficzne przy ul. Fryderykowskiej 25 (dziś ul. 23 Lutego) niemieckiego Bernarda Filechne. Zakład, przetrwał długo po jej śmierci, jako Atelier Rubens i był jednym z najdłużej funkcjonujących zakładów fotograficznych na ziemiach polskich.
