Fotografie

Widok z tarasu kawiarnianego na miasto położone w Górach Bardzkich nad Nysą Kłodzką. W prawym górnym fragmencie kompozycji nadruk: "Wartha an der Neisse im Glatzer Gebirge Schlesien". Na odwrocie ołówkowy napis: "Bardo Śląskie". Niewielkie zaplamienia na odwrocie, poza tym stan dobry.

Na zdjęciach wnętrza kuźni Huty Bismarcka i pracownicy przy największym w Polsce młocie spadowym EUMUCO, z bijakiem o masie 18 ton, wykorzystywanym w produkcji wałów silnikowych, w który wyposażono hutę na przełomie 1928 i 1929 roku. W prawych dolnych narożnikach wyciski: "Max Steckel Katowice". Stan dobry.
Huta Batory (1922–1933 Huta Bismarck, też: Huta Bismarcka; niem. Bismarckhütte) – huta żelaza, która istniała jako podmiot gospodarczy w latach 1873–2013 w Chorzowie-Batorym. (Wikipedia).
M. Steckel (1870-1947) - jeden z najwybitniejszych śląskich fotografów końca XIX i pierwszej poł. XX w., pionier fotografii przemysłowej, a także fotografowania dzikich zwierząt.

Widok na Dwór Artusa i fontannę Neptuna na Długim Targu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na górnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "Danzig und Umgebung", na dolnym: "R. Th. Kuhn, Danzig 1891" (przedzielony medalami nagrodowymi). Fotografia pochodzi z albumu: "Danzig und Umgebung". Na odwrocie wykaz tytułowy widoków Gdańska i okolic (100). Stan bardzo dobry.

Widok na Ratusz Głównego Miasta i Długi Targ oraz ulicę Długą. Obok ratusza widoczna fontanna Neptuna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na górnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "Danzig und Umgebung", na dolnym: "R. Th. Kuhn, Danzig 1891" (przedzielony medalami nagrodowymi). Fotografia pochodzi z albumu: "Danzig und Umgebung". Na odwrocie wykaz tytułowy widoków Gdańska (64) i okolic (34). Marginesy nieco przycięte, szczególnie górny i dolny, poza tym stan dobry.

Widok na miasto z Biskupiej Górki z dominującymi nad miastem wieżami kościołów św. Katarzyny, św. Mikołaja, św. Jana, Mariackiego, Ratusza Głównego Miasta i Wielkiej Synagogi. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Danzig", na lewym: "Danzig, vom Bischofsberge gesehen. Photographie, Druck und Verlag R. Th. Kuhn, Danzig". W prawym narożniku dolnego marginesu kliszy: "Kuhn 94. Danzig", w lewym: "No 101". Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.

Młody mężczyzna stoi przy drodze pozując do fotografii. Ubrany w kożuszek, koszulę wypuszczaną na spodnie, skórzane buty, z odświętnym kapeluszem na głowie. Zdjęcie naklejone na kartę z albumu. Stan dobry.
Fotografia (bez znaków własn.) pochodzi ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.

Zdjęcia naklejone na kartonowy podkład. W lewym fragmencie podkładu odręczny atramentowy napis: "Widoki z gór. Mikuliczyn - Worochta". Stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.

Zdjęcia naklejone na kartonowy podkład. W centrum odręczny atramentowy napis: "Widoki z Mikuliczyna i Worochty". Stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.

Ujęcie narciarza przed szczytem. Na odwrocie napis identyfikujący ołówkiem: "Z. Klemensiewicz Gorgany Szczyt Sywuli" oraz piecz. Stan dobry.
Wielka Sywula (ukr. Велика Сивуля, Wełyka Sywula; 1836 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Gorganów (Ukraina), położony w środkowej części pasma. W partii szczytowej występują rumowiska skalne (gorgan), kosówka i łąki górskie. Rozległa panorama górska. Na stokach Wielkiej Sywuli widoczne są ślady okopów z I wojny światowej, gdzie przebiegała linia frontu wschodniego. Sąsiednie wierzchołki to Mała Sywula (1815 m n.p.m.) położona na południowy wschód oraz Łopuszna (1694 m n.p.m.) położona na północny zachód od Wielkiej Sywuli. (Wikipedia).

Widok na skalisty wąwóz Probijny i wodospad Hromitny na Białym Czeremoszu w okolicach Hryniawy, najpiękniejszej wsi Huculszczyzny, położonej w południowym cyplu Polski. Na odwrocie piecz.: "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz maszynopisowy napis identyfikujący: "Wodospad Hromitny w Hryniawie / fot. mjr Wł Sawczyński" i ołówkiem: "1935". Stan  dobry.

Widok na skalisty wąwóz Probijny i wodospad Hromitny na Białym Czeremoszu w okolicach Hryniawy, najpiękniejszej wsi Huculszczyzny, położonej w południowym cyplu Polski. Na odwrocie piecz.: "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz maszynopisowy napis identyfikujący: "Wodospad Hromitny w Hryniawie / fot. mjr Wł Sawczyński" i ołówkiem: "1935". Stan  dobry.

Widok na dolinę . Na odwrocie napisy identyfikujące ołówkiem, piecz. i atramentowy napis: "Fot. W. Walczak (Kraków). Stan bardzo dobry.
W. Walczak (1916-1984) – polski geograf, geomorfolog, profesor w Zakładzie Geografii Regionalnej Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1935 podjął studia geograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, w czasie studiów zajmował się badaniem rumowisk skalnych Gorganów. Swoje spostrzeżenia na temat ich genezy zawarł w pracy magisterskiej pt. Rumowiska skalne grzbietu Sywuli w Gorganach, napisanej pod kierunkiem profesora Jerzego Smoleńskiego. Magisterium uzyskał w dniu 30 czerwca 1939 r. (Wikipedia).

Widok na budynek i dwóch pozujących turystów w ujęciu w porze zimowej. Budynek schroniska już po przebudowie, która miała miejsce w 1933, podczas której oszklono dwie werandy i uszczelniono ściany. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry. Obszerne informacje na temat: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 187.
Schronisko PTTK im. Czesława Trybowskiego na Starych Wierchach – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego położone w zachodniej części Gorców, na grzbiecie ciągnącym się od Turbacza do Rabki, na wysokości 968 m n.p.m. I schronisko. Schronisko powstało z inicjatywy Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Rabce. Obiekt oddano do użytku w 1932. Był to niewielki drewniany budynek z werandą, kuchnią, dwoma pokojami noclegowymi dla 23 osób, strychem i piwnicą. Gospodarzem schroniska był Jan Rapciak z żoną Ludwiką. Na początku II wojny światowej obiekt uległ dewastacji, a jego mienie zostało rozkradzione. Prowizorycznie zabezpieczone, było pod opieką córki Jana Rapciaka, Marysi. Przyjmowało nielicznych turystów, pełniło również rolę bazy partyzantów. 10 stycznia 1945 zostało spalone. (Wikipedia).

Widok na budynek schroniska pod Babią Górą już po przebudowie, z widocznymi dwoma pokojami mansardowymi i stacją meteorologiczną uruchomioną w XI 1925. Na odwrocie piecz.: "Jan Jaroszyński Inżynier Technolog Warszawa, ul. Szopena 4, tel. 88580 [...], "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz maszynopisowy napis identyfikujący: "Schronisko P T T Babią Górą". Stan bardzo dobry. Obszerne informacje na temat: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 174-177.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.

Widok na najpiękniejszy wąwóz skalny polskich Tatr Zachodnich. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z wąską czerwoną ramką. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu licznymi medalami nagrodowymi z nadrukiem: "ASzubert w Krakowie i Szczawnicy" oraz odręczny napis ołówkiem: "Tatry / Wąwóz Kraków (Saturnus)". stan dobry.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.

Liczna grupa górali spiskich pozuje do pamiątkowej fotografii w strojach regionalnych. Na odwrocie piecz., m.in.: "phot. Hans Ott" oraz atramentowy napis tytułowy. Stan bardzo dobry.

Krajobraz w porze zimowej. Na odwrocie piecz.: "Henryk Poddębski. Warszawa, ul. Zajęcza 7,Tel. 526-39. Zbiór Fotografji Krajoznawczej /  Miejscowość: "Tatry". Określenie: "Na Gubałówce" [wpisane ołówkiem]". Stan dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Grupa m.in. wojskowych, wraz ze śpiewakami upozowana do pamiątkowej fotografii przy szlabanie. Na odwrocie odręczny atramentowy napis: "Zakopane w Lipcu 1936. Za naszą granicą strażnica czeska". Miejscowe zaplamienia na odwrocie, poza tym stan dobry.
J. Kiepura (1902-1966) - polski śpiewak operowy i aktor. Jeden z najsłynniejszych tenorów w dziejach muzyki XX w. W 1929 debiutował w mediolańskiej La Scali, w 1938 w nowojorskiej Metropolitan Opera. Wraz z żoną występował na Brodwayu w "Wesołej wdówce" Lehara (objeżdżając następnie z tym przedstawieniem cały świat) oraz w wielu filmach muzycznych. Obdarzony głosem o wielkiej sile, a zarazem niezwykłej subtelności był jednym z największych mistrzów techniki wokalnej w ubiegłym stuleciu. Zagrał w kilkunastu filmach muzycznych, niemal w każdym jedną piosenkę wykonywał w jęz. polskim.
M. Eggerth (1912-2013) - śpiewaczka węgierska, aktorka filmowa, żona Jana Kiepury. Debiutowała w wieku 11 lat w partii Olimpii w "Opowieściach Hoffmana" Offenbacha. Wykonawczyni licznych ról operetkowych, komediowych oraz muzyczno-filmowych. Zagrała w wielu filmach z mężem. Po wojnie występowała krótko z Operze Paryskiej, potem wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie śpiewała w operetkach. Nagrała wiele arii, pieśni i duetów, w tym z Janem Kiepurą.

Przedstawia grupę uczestników uroczystości w strojach regionalnych upozowanych do pamiątkowej fotografii przed domem. W centrum grupy para młoda. Na odwrocie piecz.: "Władysław Wachulski Chochołów", "1937". Stan dobry.
W. Wachulski (1909-1974) - fotograf z Chochołowa całe życie związany z rodzinną miejscowością. Dokumentujący ważne wydarzenia (chrzciny, komunie, śluby, pogrzeby, zabawy, wydarzenia kościelne i państwowe) z życia górali z okolic Chochołowa, Witowa, Kościeliska, Zakopanego. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach muzeum w Nowym Sączu i Zakopanem.

Fragment albumu (7 i pół karty form. ca 23x18 cm) z widokami miasta i okolic podczas okupacji. Na ujęciach m.in.: panoramy miasta, widok na Giewont, kolejka na Kasprowy Wierch, schronisko i Wysokogórskie Obserwatorium Meteorologiczne na Kasprowym Wierchu, skocznia narciarska, ulice, zabudowania, kino, mieszkańcy w strojach regionalnych, kapele góralskie, pomnik dr. Tytusa Chałubińskiego i Sabały, wypas owiec. Zdjęcia naklejone dwustronnie na karty z albumu. Stan bardzo dobry.

Na odwrocie piecz. autorska piecz. oraz ołówkowy napis tytułowy. Stan bardzo dobry.
J. Weselik (1923-2005) – artysta fotograf pozostający wierny fotografii monochromatycznej. W swoich pracach kładł szczególny nacisk na grę światła i jakość ujęcia. Członek rzeczywisty i członek honorowy Związku Polskich Artystów Fotografików. Autor i współautor wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych, pokonkursowych. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych.
UWAGA: opłata droit de suite.

Na odwrocie piecz. autorska i piecz. wystawowa oraz atramentowy napis tytułowo-wystawowy: "Polska - Poland No 1 Title: Wyżnia Kopa in 5-Pondsvalley (Tatra - Mountains)". Fotografia przyklejona do passe-partout od spodu grubą taśmą. Passe-partout z miejscowymi zaplamieniami, niewielkie zaplamienia na odwrocie zdjęcia, poza tym stan dobry.
J. Weselik (1923-2005) – artysta fotograf pozostający wierny fotografii monochromatycznej. W swoich pracach kładł szczególny nacisk na grę światła i jakość ujęcia. Członek rzeczywisty i członek honorowy Związku Polskich Artystów Fotografików. Autor i współautor wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych, pokonkursowych. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych.
UWAGA: opłata droit de suite.

Na odwrocie piecz. autorska. Fotografia przyklejona do passe-partout od spodu grubą taśmą. Passe-partout z uszkodzeniem w prawym górnym narożniku, poza tym stan dobry.
J. Weselik (1923-2005) – artysta fotograf pozostający wierny fotografii monochromatycznej. W swoich pracach kładł szczególny nacisk na grę światła i jakość ujęcia. Członek rzeczywisty i członek honorowy Związku Polskich Artystów Fotografików. Autor i współautor wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych, pokonkursowych. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.

Turyści na Suchej Przełęczy zmierzający na szczyt Beskid. Na drugim planie kompozycji widoczne m.in. Krywań i Grań Hrubego otoczone chmurami. Na odwrocie piecz. autorska. Fotografia przyklejona do passe-partout od spodu grubą taśmą. Stan dobry.
J. Weselik (1923-2005) – artysta fotograf pozostający wierny fotografii monochromatycznej. W swoich pracach kładł szczególny nacisk na grę światła i jakość ujęcia. Członek rzeczywisty i członek honorowy Związku Polskich Artystów Fotografików. Autor i współautor wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych, pokonkursowych. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.

Na odwrocie piecz. autorska. Fotografia przyklejona do passe-partout od spodu grubą taśmą. Passe-partout z ubytkiem prawego dolnego narożnika, poza tym stan dobry.
Schronisko na Polanie Pisanej (także Bufet na Polanie Pisanej) – nieistniejące już schronisko turystyczne w polskich Tatrach Zachodnich, które stało na Polanie Pisanej w Dolinie Kościeliskiej na wysokości około 1020 metrów n.p.m. W 1935 roku Stanisław Pitoń z Kościeliska wybudował na Polanie Pisanej niewielki budynek służący jako bufet. W czasie II wojny światowej używany był jako schronienie przez partyzantów i kurierów. Już podczas okupacji budynek dzierżawiło małżeństwo Berestków aresztowane przez Niemców w 1941 roku. Spłonął w wyniku bitwy między oddziałami radzieckich partyzantów kapitana Potiomkina a oddziałami niemieckimi w styczniu 1945 roku. Po wojnie, w 1946 roku budynek odbudowany w nieco innym miejscu, był większy od działającego przed wojną. Mieścił się tam bufet, punkt Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego i pomieszczenie grotołazów. Przejęte przez Tatrzański Park Narodowy schronisko z powodu potrzeby ciągłych remontów zostało przeznaczone do rozbiórki. Wówczas do TPN zgłosiła się ekipa filmu Trójkąt bermudzki w reżyserii Wojciecha Wójcika, prosząc o zgodę na wysadzenie budynku. Pomysł ów, mimo wielkich kontrowersji co do szkodliwości takiego wybuchu dla przyrody, spotkał się z aprobatą parku. Jako że rozwiązanie takie pod względem finansowym było dla TPN korzystne, bufet wysadzono w powietrze 5 sierpnia 1987 roku. Dziś pozostałości schroniska nie są praktycznie widoczne. (Wikipedia).
J. Weselik (1923-2005) – artysta fotograf pozostający wierny fotografii monochromatycznej. W swoich pracach kładł szczególny nacisk na grę światła i jakość ujęcia. Członek rzeczywisty i członek honorowy Związku Polskich Artystów Fotografików. Autor i współautor wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych, pokonkursowych. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych.
UWAGA: możliwa opłata droit de suite.

Widok zewnętrzny kościoła. Na odwrocie napisy identyfikujące ołówkiem, m.in.: "Kościół w Granastowie na Spiszu". Stan dobry.
Granastów (słow. Hraničné; do 1948 Granastov, niemiecki Granasdorf, węgierski do 1907 Granasztó, później Határhely) – wieś (obecnie) na Słowacji położona w kraju preszowskim, w powiecie Lubowla. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1342. Granastów położony jest w Górach Lubowelskich w dolinach potoków Hranična i Eliaszówka. Przez miejscowość tę przebiega droga krajowa nr 68 łącząca Piwniczną z Lubowlą. (Wikipedia).
Cerkiew Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - drewniana greckokatolicka cerkiew filialna zbudowana w 1785, położona w słowackiej miejscowości Hraničné. Świątynię postawiono wspólnymi siłami grekokatolików i rzymskich katolików i obecnie tak jest użytkowana. (Wikipedia).
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Twórca skautingu wśród harcerzy. Na odwrocie odręczny napis ołówkiem: "Boden - Powell 16 VIII 1933 r. Gdynia Polanka Radłowska w obozie harcerskim", "Zlot USA Guzowski Władysław". Zdjęcie nieco obcięte od dołu, poza tym stan dobry.

Przedstawia malarza Edwarda Krasińskiego we fraku, na podeście zanurzonym w morzu, zwróconym w jego kierunku i nim dyrygujący. Na pierwszym planie kompozycji widzowie na leżakach w strojach plażowych. Zdjęcie dokumentujące najbardziej złożony happening Tadeusza Kantora, który odbył się w sierpniu 1967 w nadbałtyckich Łazach, podczas trzytygodniowego spotkania artystów i teoretyków sztuki w ramach V Pleneru Koszalińskiego. Na dolnym marginesie reprodukcji nadruk: "Eustachy Kossakowski / Edouard Krasinski dans le 'Happening panoramique de la mer' de Tadeusz Kantor / Pologne 1967 Nouvelles Images S.A. et Eustachy Kossakowski 2000 / 45700 Lombreuil, France / offset printed in France / PL 51". Lekkie załamanie na dolnym marginesie, poza tym stan dobry. Więcej o wydarzeniu m.in. na: https://culture.pl/pl/dzielo/tadeusz-kantor-panoramiczny-happening-morski.
T. Kantor (1915-1990) - malarz, reżyser teatralny, animator życia artystycznego, założyciel awangardowego teatru Cricot 2, jeden z najciekawszych nowoczesnych artystów polskich.
E. Krasiński (1925-2004) - rzeźbiarz, malarz, autor form przestrzennych, instalacji i sytuacji artystycznych, jeden z najważniejszych protagonistów neo-awangardy polskiej lat 60. i 70. XX wieku (www.culture.pl).
E. Kossakowski (1925-2001) - w 1956 ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej. Na przełomie lat 50. i 60. XX w. pracował jako fotoreporter w "Stolicy", "Zwierciadle", "Ty i Ja". W 1967 powstał słynny cykl "Koncert morski", dokumentujący życie Teatru Cricot 2. Na początku lat 70. XX w. artysta wyjechał do Francji, gdzie zyskał uznanie i odniósł artystyczne sukcesy.

Zdjęcia form. 23,8x18,2 cm. Na odwrocie trzech fotografii piecz. ich autora Janusza Podleckiego, czwarte zdjęcie niesygnowane. Na dwóch fotografiach Władysław Klimczak, w tle fotogramy na ścianach. Jedno ze zdjęć podpisane ołówkiem na odwrocie: "Fotoreporterzy CAF Piotrowski, Sochor". Stan dobry.
"Venus" - cykl wystaw fotograficznego aktu kobiecego organizowany w Krakowie w l. 1970-1991 przez Krakowskie Tow. Fotograficzne. Dzięki nim "Polska i Kraków stały się centrum sztuki fotograficznej w dziedzinie aktu i portretu" (Wikipedia).

W lewym górnym fragmencie kompozycji nadruk: "Schloss Koppitz. Oberschlesien". Na odwrocie ołówkowy napis: "Pałac w Kopicach (Opolskie)". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry.
Pałac w Kopicach – [obecnie] pałac w ruinie z XIX wieku w Kopicach w powiecie brzeskim, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa opolskiego, część zabytkowego zespołu pałacowo-parkowego, w którego skład wchodzą ponadto: park z kaplicą grobową Schaffgotschów oraz folwark. (Wikipedia). Interesujące informacje o pałacu m.in. na: https://mynaszlaku.pl/palac-w-kopicach-niezwykla-ruina/.

Przedstawia wzgórze wawelskie z murem obronnym od strony zachodniej, z zamkiem od strony rzeki. O lewej widoczne m.in. dzwonnica Zygmuntowska, wieże Zegarowa i Srebrnych Dzwonów, w centrum szpital rekonwalescentów wojennych z lat 1860-1862, z prawej w głębi baszta Sandomierska i dworki na Rybakach.Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład bez nadruku zakładu fotograficznego. Na odwrocie ołówkowy napis: "Zamek na Wawelu Maliszewski". Ujęcie z obszernym opisem reprod. w: "Wawel na starej fotografii do 1939 roku", MN, str. 46. Miejscowe zaplamienia.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430 później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.

Zdjęcie naklejone na fragment kartonowego podkładu z albumu. Na dolnym marginesie podkładu odręczny ołówkowy napis: "Senat UJ na Wawelu przemawia J M Rektor Stan. Kutrzeba". Zdjęcie wykonano podczas uroczystych obchodów 600-lecia koronacji Kazimierza Wielkiego. Stan dobry.

Portretowani ujęci w całej postaci. Ubrani w sukmany z czerwonymi wyłogami, na głowie i w ręku kapelusze zwężające się ku górze, ozdobione szerokimi taśmami i kwiatami. Mężczyzna z prawej strony z fajką. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Fotografia podkolorowana. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger w Krakowie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 1", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się". W prawym dolnym narożniku kliszy nr: "130".  Stan dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.

Przedstawia widok na marmurowy klasycystyczny pomnik. W dolnym marginesie pod kompozycją napis tytułowy - "Ołtarz św. Jana Chrzciciela w Kościele św. Floryana na Kleparzu. Rzeźba Wita Stwosza", w prawym dolnym narożniku podkładu nadruk: "J. Krieger". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu oraz ołówkowy napis identyfikujący po niemiecku. Stan bardzo dobry. Podobne ujęcie reprod. w: E. Gaczoł, T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger. Wybór fotografii i oprac.", Muz. Histor. m. Krakowa, Kraków 2017, str. 95 z opisem: "Tryptyk wykonany około 1518 roku, przypisywany warsztatowi Hansa Suessa z Kulmbachu. Pierwotnie znajdował się w kościele Mariackim, od 1802 roku w kościele św. Floriana, w kaplicy św. Anny".
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.

Przedstawia widok na Sukiennice od strony północno-wschodniej już po rozebraniu kramów Bogatych. Na pierwszym planie kompozycji równolegle do północnej elewacji Sukiennic, bliżej Linii A-B widoczny odbywający się targ produktów wiejskich, naprzeciwko targu postój dorożek. Na zdjęciu brak widocznych torów pierwszego tramwaju konnego na Rynku Głównym, który zaczął funkcjonować w 1882. Na dolnym marginesie kliszy nr: "28" i napis tytułowy. Na dolnym marginesie podkładu atramentowy napis identyfikujący po niemiecku. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Stan bardzo dobry. Więcej w J. Banach "Ikonografia Rynku Głównego w Krakowie", Kr. 1998, poz. 263 oraz w J. Gellner "Kraków Kreigerów. Zbliżenia", Kr. 2022, str. 90.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.

Uroczystości pogrzebowe o cechach manifestacji narodowej, przed Wawelem, gdzie w podziemiach katedry wawelskiej, trzydzieści pięć lat po śmierci wieszcza pochowano jego prochy. W prawym fragmencie kompozycji widoczna niesiona trumna w otoczeniu pochodu składającego się z licznych delegacji cechów rzemieślniczych, duchowieństwa i licznie przybyłej publiczności. Na górnym marginesie podkładu nadruk: "Kraków", na dolnym, pod zdjęciem: "Fotogr. Stanisław Bizański w Krakowie" i w centrum dolnego marginesu podkładu wykaligrafowany napis: "Schloss Wawel /: Ostseite:/ Begräbnis des Dichters Miczkiewicz". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Stan bardzo dobry.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.

Album form. ca 16,5x24 cm, k. 12. Oprawa: broszura, grzbiet przewiązany sznurkiem. Na licu nadruk: "Album". Na odwrocie przedniej okładki odręczna dedykacja dat. "20/ II16". Zdjęcia naklejone na karty albumu dwustronnie. Przedstawiają m.in.: widoki Wawelu od strony Wisły, dziedzińca zamkowego, Rynek Główny z kościołem NMP, Mały Rynek, kościół św. Marka, wykusz na gmachu Biblioteki Jagiellońskiej przy ul. św. Anny, defiladę członków Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" na koniach i licznie zgromadzoną publiczność na dzisiejszej ul. Piłsudskiego i widokiem na kopiec Kościuszki w tle, elewację boczną kościoła św. Katarzyny, dworek Pod Pawiem, handel na placu Wolnica z kościołem Bożego Ciała w tle. Stan zdjęć dobry, oprawa albumu nieco otarta.

Na dolnym marginesie podkładu nadruk tytułowy i wymienieni członkowie: Władysław Tkaczyk / Karol Kowalski / Józef Bandura / Wojciech Chowański / Józef Dziubanowski / Edmund Kowalski / Julian Górski / Andrzej Szyjewski / Józef Dużyk / Ferdynand Pieradzki / Kazimierz Brachowski / Feliks Jabłoński / Józef Michalski / Ludwik Górski / Leon Bandura / Józef Bicz / Albin Mendrys / Michał Giza / Mieczysław Hell / Józef Ludwikowski / Stanisław Łach. Na odwrocie piecz.: "Zakład Art. Fotograficzny A. Pawlikowski Kraków Sławkowska 21". Zdjęcie zarysowane, krawędzie podkładu lekko otarte, poza tym stan dobry.
Drukarnia Związkowa – drukarnia w Krakowie założona jako Towarzystwo pod Firmą Związkowa Drukarnia Narodowa w Krakowie Stowarzyszenie Zarejestrowane z Nieograniczoną Poręką z Roku 1876. Inicjatorami założenia drukarni byli Józef Doranowicz i Teodor Michalski. Pierwszym zarządcą drukarni został Andrzej Szyjewski (1842–1924). W latach 1914–1918 drukarnia nie przerwała działalności. W 1918 Andrzej Szyjewski ustąpił ze stanowiska. Obecnie nieistniejąca, mieściła się przy ul. Mikołajskiej 13. (Wikipedia).
A. Pawlikowski (1862-1925) - fotograf, dokumentalista, współpracownik "Światowida" i "Architekta". Właściciel atelier od 1906 przy ul. Sławkowskiej. W 1908 zdobywca II nagrody na konkursie Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.

Na ujęciu piękny obrazek obyczajowy o niepowtarzalnym klimacie - sprzedaż chleba u zbiegu ulic Sławkowskiej i Szczepańskiej. Po bokach zdjęcia firmowe nadruki: "Keystone View Company. Studios, Meadville, Pa. Copyrighted" (z lewej), "488 (15661) Bread Market, Cracow, the Ancient Polish Capital." (z prawej). Stan bardzo dobry. Rzadkie.
Keystone View Company - największa firma amerykańska zajmująca się fotografią stereoskopową, działająca w latach 1892-1964. Firma stosowała bardzo zaawansowane technologie i pokazywała obrazki z całego świata.

Przedstawia kilkudziesięcioosobową grupę członków Bractwa i osób towarzyszących (duchowieństwo, dostojnicy miejscy) upozowanych do pamiątkowej fotografii podczas uroczystości na tle pomnika króla Jana Sobieskiego w Parku Strzeleckim. Duża część delegatów ubrana w uroczyste stroje z odznaczeniami. W centrum widoczny król kurkowy z symbolem bractwa i najważniejszym insygnium króla kurkowego – srebrnym kurem. Obok widoczni m.in. marszałkowie, członkowie władz bractwa, prezes i wiceprezesi - z berłem, laskami i w łańcuchach. W pierwszym rzędzie widoczni m.in. członkowie bractwa w żupanach z kuszami. Zdjęcie naklejone na fragment kartonowego podkładu z albumu. Na dolnym marginesie podkładu odręczny ołówkowy napis: "Wybór Króla Kurkowego". Stan bardzo dobry.
Towarzystwo Strzeleckie „Bractwo Kurkowe” w Krakowie (Krakowskie Bractwo Kurkowe, Szkoła Strzelecka, Towarzystwo Strzeleckie Krakowskie) – krakowska organizacja kurkowa, istniejąca od XIV w., początkowo funkcjonująca jako paramilitarna organizacja cechowa, dzisiaj prowadząca przede wszystkim działalność o charakterze społecznym, co roku organizująca konkurs na króla kurkowego. (Wikipedia).

Fotografie przyklejone do karty z albumu form. 32,5x24 cm. Podpisane odręcznie: "W sądny dzień", "Podwórze biblioteki Jagiellońskiej", "Pomnik Grottgera", "Wesele", "Na Wiśle". Stan dobry.

Ujęcie z góry. W głębi Sukiennic widoczny ogródek kawiarni Noworolskiego. W tle wieża ratuszowa i na horyzoncie kopiec Tadeusza Kościuszki. Na odwrocie piecz.: "Kolowca Stanisław Art. Fotograf Kraków Smoleńsk 9. Serja [niewypełnione] No 1 [...]". Stan bardzo dobry.
S. Kolowca (1904-1968) - miłośnik sztuki, znawca architektury i wybitny fotograf dokumentator. Uczeń A. Pawlikowskiego, absolwent szkoły graficznej w Wiedniu. Od 1945 dokumentalista Centralnej Agencji Fotograficznej. Od 1949 kierownik pracowni fotograficznej w Miejskim Muzeum Przemysłowo-Technicznym i Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu. Od 1949 członek ZPAF. Współpracował ze Stanisławem Muchą. Właściciel pracowni fotograficznej przy ul. Loretańskiej w Krakowie. Swym fotografiom dokumentacyjnym nadawał wybitne walory artystyczne. Prace artysty należą do klasyki fotografii zarówno pod względem jakości jak i wartości dokumentacyjnych. Jego dokumentacja fotograficzna obejmuje zbiory wszystkich większych muzeów w Polsce.

Zdjęcia naklejone na kartonowe podkłady. W prawych górnych narożnikach zdjęć piecz. Na odwrocie maszynopisowe opisy identyfikujące, m.in.: "Most Dębnicki / 5.11.51. / Widok od strony Alei (1 szt.) / Widok od strony Dębnik (2 szt.)". Stan dobry.
Most Dębnicki – most w Krakowie na Wiśle łączący Stare Miasto i Zwierzyniec (Aleje Trzech Wieszczów) z Dębnikami (ul. Marii Konopnickiej). Stanowi on fragment II Obwodnicy Krakowa. Z mostu rozpościera się widok na tzw. Zakole Wisły i Wzgórze Wawelskie. W latach 1887–1888 w miejscu dzisiejszego mostu Dębnickiego wybudowano trójprzęsłowy most o konstrukcji kratowej na potrzeby powstającej wówczas kolei obwodowej. Oprócz torowiska, posiadał on także przejazd dla ruchu kołowego oraz chodnik dla pieszych. W 1911 r. kolej obwodową zlikwidowano, a z mostu usunięto torowisko. Most (podobnie jak inne mosty Krakowa) został wysadzony przez wycofujące się wojska niemieckie w styczniu 1945 r., w wyniku czego został przeznaczony do rozbiórki. Odbudowano go w dzisiejszym kształcie w 1951 r. według projektu Władysława Borusiewicza, Zbigniewa Wzorka i Stefana Serafina. (Wikipedia).

Na odwrocie m.in. piecz.: "Zdjęcie Henryka Hermanowicza". Stan dobry.
H. Hermanowicz (1912-1992) - wybitny polski fotograf. Jeden z najwybitniejszych uczniów Jana Bułhaka. Urodzony w Wilnie. Od 1937 pracował w Krzemieńcu w pracowni fotograficznej prowadzonej przez Stanisława Sheybala. Od 1945 osiadł na stałe w Krakowie, gdzie stworzył jeden z najpiękniejszych portretów fotograficznych Krakowa zatytułowany "Kraków - cztery pory roku". Autor zdjęć w wielu wydawnictwach książkowych.

Na odwrocie napis ołówkiem: "Krynica 1925". Stan dobry.

Na odwrotach ołówkowe napisy identyfikujące po niemiecku oraz piecz.: "H. Rubin & Co. Dresden-Blasewitz". Niektóre ze zdjęć były przeznaczone do publikacji przez tę drezdeńską firmę wydawniczą w formie kart pocztowych. Jedno ze zdjęć z mocnymi zaplamienia, dwa z mniejszymi, pozostałe w stanie dobrym.

Widok na najbardziej charakterystyczną budowlą Krzemieńca (klasztor jezuitów powstały w latach 1731–1753 według projektu architekta, jezuity Pawła Giżyckiego z fundacji książąt Wiśniowieckich), w którym mieściło się Liceum Krzemienieckie. Na odwrocie piecz.: "Liceum Krzemienieckie Szk. Prac. Fotogr. Zdjęcie Henryka Hermanowicza". Stan dobry.
H. Hermanowicz (1912-1992) - wybitny polski fotograf. Jeden z najwybitniejszych uczniów Jana Bułhaka. Urodzony w Wilnie. Od 1937 pracował w Krzemieńcu w pracowni fotograficznej prowadzonej przez Stanisława Sheybala. Od 1945 osiadł na stałe w Krakowie, gdzie stworzył jeden z najpiękniejszych portretów fotograficznych Krakowa zatytułowany "Kraków - cztery pory roku". Autor zdjęć w wielu wydawnictwach książkowych.

Album okolicznościowy form. ca 25,5x33,5 cm, kart 22. Oprawa płócienna, na licu przytwierdzona krajka. Na pierwszej karcie wykaligrafowana dedykacja: "1929. Panu Dyrektorowi Ottonowi Ronge Z wyrazami wdzięczności za serdeczne przyjęcie w Wiedniu. Nauczycielstwo Liceum Krzemienieckiego". Na tylnej wyklejce wykaligrafowano: "Fotografje wykonała uczniowska wytwórnia Fotograficzna Liceum Krzemienieckiego". Zdjęcia przyklejone na kartach albumu. Pod zdjęciami wykaligrafowane napisy identyfikujące po polsku i niemiecku: Liceum Krzemienieckie, Liceum w nocy, Góra Bony z okien szkoły, Jesień, Korytarz szkoły ćwiczeń, Korytarz gimnazjum, Roboty ręczne dziewcząt, Przedszkole licealne, Wycieczka narciarska uczniów, Popołudniowa wycieczka, Okolice Krzemieńca w zimie, Jadalnia internatu żeńskiego, Sypialnia internatu żeńskiego, Tygodniowa audycya muzyczna młodzieży licealnej, Posiedzenie Koła Krajoznawczego, Partja Krzemieńca widziana z góry Czerczy, Muzyczne Ognisko Wakacyjne. Przy fortepianie,Muzyczne Ognisko Wakacyjne. Godzina harmonji, Ruiny zamczyska w Krzemieńcu, Ćwiczenia pracowników wytwórni Fotograficznej [tu z prawej widoczny Stanisław Sheybal], Spirea. Krajka na licu lekko odklejona, wewnątrz niewielkie miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry. Unikat.
S. Sheybal (1891-1976) - malarz - ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, fotografik - pobierał nauki zawodu u swego stryja Józefa Sebalda w Krakowie. Od 1931 członek Fotoklubu Polskiego. W Krzemieńcu prowadził pracownię fotograficzną w Liceum Krzemienieckim i Towarzystwo Fotograficzne, gdzie samodzielnie nauczał fotografii. Tworzył zdjęcia krajobrazów, portrety, scen rodzajowych w różnych technikach, m.in. bromowej, choć jego ulubioną była guma wielobarwna. Brał z powodzeniem udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych.

Widok na kamienicę Konopniców zwaną Domem Sobieskiego z późnorenesansowymi ozdobami okiennymi mieszczący się w południowej stronie rynku pod numer 12. W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "La Pologne en images photogr. de J. Bułkak J. Bułhak. Art. Phot. Wilno, Orzeszkowej Copyright by J. Bułhak 1937 / No "5304. Lublin.kamienica Sobieskich w rynku" [wpisane ołówkiem]", "Copyright by Jan Bułhak Wilno 1937"; "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Widok na szczyt kaplicy. W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "La Pologne en images photogr. de J. Bułkak J. Bułhak. Art. Phot. Wilno, Orzeszkowej Copyright by J. Bułhak 1937 / No "5241. Lublin. Zamek królewski Szczyt kaplicy St. Trójcy" [wpisane ołówkiem]", "Copyright by Jan Bułhak Wilno 1937"; "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza". Stan dobry.
Kaplica Trójcy Świętej w Lublinie (pot. Kaplica Zamkowa) – kaplica znajdująca się na dziedzińcu zamkowym w Lublinie, połączona z częścią muzealną zamku. Kaplica stanowi integralną część obiektu. (Wikipedia).
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Widok na ołtarz główny. W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "La Pologne en images photogr. de J. Bułkak J. Bułhak. Art. Phot. Wilno, Orzeszkowej Copyright by J. Bułhak 1937 / No "5307. Lublin. kosc. Dominikanów wnętrze" [wpisane ołówkiem]", "Copyright by Jan Bułhak Wilno 1937"; "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza". Krawędzie lekko otarte, poza tym stan dobry.
Bazylika pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika, zwana także bazyliką Relikwii (Drzewa) Krzyża Świętego lub kościołem oo. Dominikanów – jedna z najstarszych świątyń Lublina, wraz z klasztorem jest jedną z najdłużej istniejących instytucji tego miasta. (Wikipedia).
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Widok na kamienny detal architektoniczny - wspornik na ratuszu miejskim. Na lewym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "B. Holzstein Buczacz". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu. Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
Ratusz miejski - zbudowany w latach 1750–1751 z fundacji starosty kaniowskiego Mikołaja Bazylego Potockiego, według projektu Bernarda Meretyna. Imponująca dekoracja rokokowa wyszła z warsztatu Johanna Georga Pinsla. 29 lipca 1865 ratusz częściowo strawił pożar. Przepadła wówczas część rzeźb. Na niedługo przed wybuchem 1. wojny św. gmach został odrestaurowany. W 1920 budynek ratusza został przekazany miejscowym kupcom na cele handlowe. W czasach komunistycznych budynek uległ poważnemu zniszczeniu oraz ogólnej dewastacji wnętrz. 30 grudnia w 1982 w ratuszu urządzono rejonowy muzeum historyczno-krajoznawcze.

W centrum podkładu odręczny atramentowy napis: "Koncert 'Dwunastki' w Buczaczu". Zdjęcia naklejone na kartonowy podkład. Stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.

Widok na fragment panoramy miasta z bramą uniwersytetu na pierwszym planie kompozycji. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z brązowym obramowaniem. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "J. Dutkiewicz Kołomea". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi, napis ołówkiem: "Czerniowce" oraz piecz.: "Własny nakład A.P. Schulc Czerniowce i Kołomyja". Niewielkie miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
J. Dutkiewicz (1834-1909?0 - fotograf specjalizujący się w fotografii studyjnej, portretowej i plenerowej. Właściciel koncesjonowanej Drukarni Kart i Wizytówek w Stanisławowie. W 1866 prowadził wspólnie z Julianem Wangiem zakład przy pl. Mariackim 6 we Lwowie obok Hotelu Europejskiego. Od 1871 prowadził zakład fotograficzny w Kołomyi. Zdobywca medali na wystawach w Kołomyi (1880, 1881), Przemyślu (1882), Krakowie (1887). Pionier fotografii górskiej Czarnohory zwany pierwszym fotografem Huculszczyzny i Pokucia.

Widok na najwyższą budowlę w mieście - ratusz wybudowany w 1887 na placu Centralnym według projektu Andreasa Mikulicza. W prawym dolnym narożniku wycisk: "E. Richter". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu odręczne identyfikujące napisy ołówkowe. Podklejone dwa załamania na fotografii, niewielkie zaplamienia podkładu, poza tym stan dobry.

Przedstawia widok na spichrz i karczmę w Czombrowie koło Nowogródka, obok dworu, który był najprawdopodobniej pierwowzorem Soplicowa w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza. W prawym dolnym narożniku wycisk: "Jan Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. No Kresy Nowogródzkie Spichrz w Czombrowie [wpisane ołówkiem]. J. Bułhak. Art. Fotograf Wilno, ul. Jagiellońska 8",  "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza". Stan dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Przedstawia widok zabudowania. Na odwrocie odręczny ołówkowy napis: "dom profesora Bartla w Dorze". Stan dobry.
K. W. Bartel (1882-1941) – polski matematyk i polityk; profesor i rektor Politechniki Lwowskiej, premier pięciu rządów Rzeczypospolitej, w tym pierwszy premier Polski po przewrocie majowym; senator i poseł na Sejm, w latach 1919–1920 kierownik Ministerstwa Kolei Żelaznych, wicepremier oraz minister wyznań i oświecenia publicznego w pierwszym rządzie Józefa Piłsudskiego, podpułkownik saperów Wojska Polskiego, wolnomularz.
 .

Przedstawia widok budynek szkoły, na którym widoczny szyld: "Szkoła Ludowa im. Adama Asnyka". Z boku odręczny atramentowy napis: "Szkoła polska w Delejowie". Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Stan dobry.
Fotografia (bez znaków własn.) pochodzi ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.

Widok zewnętrzny cerkwi i siedzący przed nią dwaj mężczyźni. Na prawym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "Fr. Schoffer" oraz napis identyfikujący cyrylicą. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złotym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z rozbudowanym nadrukiem. Stan bardzo dobry.

Pod zdjęciami odręczne atramentowe napisy: "Hołosków. Kościół w miejscu gdzie stał dwór Karpińskich. / Wnętrze kościoła / Szkoła polska im. Karpińskiego": "Pamiątki po śp. Karpińskim w Hołoskowie. Dąb pod którym miał Karpiński pisać. / Epitafium na cześć poety w kościele. / Napis, który się mieścił na rodzinnym domu.". Zdjęcia naklejone na kartonowe podkłady. Krawędzie podkładów lekko naddarte, poza tym stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
F. Karpiński herbu Korab, ps. i krypt.: Autor „Zabawek wierszem i prozą”; F.K. (ur. 4 października 1741 w Hołoskowie koło Otyni, zm. 16 września 1825 w Chorowszczyźnie koło Wołkowyska) – polski poeta epoki oświecenia, pamiętnikarz, dramatopisarz, tłumacz, publicysta, moralista, twórca i główny przedstawiciel nurtu sentymentalnego w polskiej liryce. Był synem Andrzeja, zarządcy w Hołoskowie (należącego do Potockich), i Rozalii Karpińskich. (Wikipedia).

Na trzech ujęciach przygotowania do i uroczystości pogrzebowe, na czwartym widok na Pałac Dzieduszyckich. W centrum podkładu odręczny atramentowy napis: "Pogrzeb Wojciecha Hr. Dzieduszyckiego w Jezupolu". Zdjęcia naklejone na kartonowy podkład. Krawędzie podkładu lekko załamane, poza tym stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
W. Dzieduszycki (ur. 13 lipca 1848 w Jezupolu, zm. 23 marca 1909 w Wiedniu) – polski hrabia, polityk, poseł IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji Sejmu Krajowego, filozof, eseista, historyk sztuki i pisarz (dramaturg, powieściopisarz oraz nowelista). Konserwatysta, jednocześnie przeciwny polityce stańczyków, podolak, właściciel dóbr Jezupol koło Stanisławowa. (Wikipedia).

Widok na rynek i ruch uliczny. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z brązowym obramowaniem. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "J. Dutkiewicz Kołomea". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi, napis ołówkiem: "Kolomea". Niewielkie miejscowe zaplamienia i załamanie w prawym fragmencie kompozycji, stan ogólny dobry.
J. Dutkiewicz (1834-1909?) - fotograf specjalizujący się w fotografii studyjnej, portretowej i plenerowej. Właściciel koncesjonowanej Drukarni Kart i Wizytówek w Stanisławowie. W 1866 prowadził wspólnie z Julianem Wangiem zakład przy pl. Mariackim 6 we Lwowie obok Hotelu Europejskiego. Od 1871 prowadził zakład fotograficzny w Kołomyi. Zdobywca medali na wystawach w Kołomyi (1880, 1881), Przemyślu (1882), Krakowie (1887). Pionier fotografii górskiej Czarnohory zwany pierwszym fotografem Huculszczyzny i Pokucia.

Pod zdjęciami odręczne atramentowe podpisy: "Dawny pałac Jabłonowskich w Maryampolu" [widok od ogrodu], "Maryampol: Fragment z parku i resztki murów", "Maryampol: Klasztor SS. Miłosierdzia", "Pomnik w Hodowie". Zdjęcia naklejone na kartonowy podkład. Krawędzie podkładu nadkruszone, poza tym stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
Pałac w Mariampolu – pałac wybudowany przez Jabłonowskich jako palazzo in fortezza, zniszczony częściowo podczas I wojny światowej w latach 1914–1918, ostatecznie rozebrany po II wojnie światowej. (Wikipedia).

Przedstawia widok na drewniany budynek schroniska nad jeziorem Narocz, będącym największym w przedwojennej Polsce jeziorem położonym w województwie wileńskim, zwanym "polskim morzem". W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. Na odwrocie m.in. piecz.: "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. No 3434. jez. Narocz: Schronisko szkolne [wpisane atramentem]. J. Bułhak. Art. Fot. Wilno, Orzeszkowej 3. 6000 obrazów fot. z całej Polski. Wszelkie prawa zastrzeżone", "Copyright by Jan Bułhak Wilno 1934" oraz ołówkiem: "Pow. Postawski. Woj. Wileńskie". Stan dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Widok zewnętrzny kościoła. Na odwrocie napisy identyfikujące atramentem i piecz. Stan dobry.
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).

Widok na zamek. Na odwrocie maszynopisowy napis identyfikujący: "Schloss Stratyn, am 8. /I. 17.". Miejscowe załamania i zaplamienia.
Zamek w Stratyniu – wybudowany w XVI w. przez ród Bałabanów herbu Korczak w Stratyniu. Ród Bałabanów pochodził z Alba­nii. Z tego domu wywodziło się wielu ludzi zasłużonych dla Rzeczypospolitej. Bałabanowie pierwotnie mieszkali na Wołyniu, potem przenieśli się na Podole i ziemię bracławską. Właścicielami zamku byli: Bazyli Bałaban, brat bpa Gedeona Bałabana; potem syn Bazylego Aleksander Bałaban (1580-1637), starosta winnicki, rohatyński i trembowelski, ożeniony z Barbarą Sułkowską, uczestnik bitwy pod Cecorą w 1620 r. Zamek istniał do drugiej połowy XVIII w. Na początku XX wieku właścicielem ziemskim majątku Stratyn był hr. Michał Krasicki. Pozostałości zamku w formie dwóch baszt o grubych murach z otworami strzelniczymi i wałów ziemnych zachowały się do 1939 r. Niewysokie baszty wybudowane na planie kwadratu, z jednej strony półkoliste, zwieńczone były wysokim dachem w kształcie stożka. Z materiału uzyskanego z rozbiórki zamku wybudowany został dwór. Obiekt w stylu klasycystycznym postawiła rodzina Bekierskich lub Józef Bielski. (Wikipedia).

Przedstawiają momenty uroczystości widok. W centrum kartonowego podkładu odręczny atramentowy napis: "Poświęcenie szkoły polskiej im. Kazimierza Wielkiego w Weleśnicy górnej dnia 25. czerwca 1911.". Zdjęcia naklejone na kartonowy podkład. Stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.

Przedstawia fragment panoramy miasta z widokiem w kierunku kościoła św. Kazimierza. Zdjęcie naklejone na oryg. wydawniczy karton. W prawych dolnych narożnikach (zdjęcia i podkładu) wyciski: "J. Bułhak Wilno" i "Jan Bułhak. Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. Na odwrocie piecz.: "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. Wilno. Widok ogólny. J. Bułhak. Art. Fot. Wilno, Orzeszkowej 3. 6000 obrazów fot. z całej Polski. Wszelkie prawa zastrzeżone". Stan bardzo dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Licznie zgromadzeni pasażerowie kursu żeglugi rzecznej po Willi najprawdopodobniej na trasie Wilno-Werki. Brak piecz. fotografa - na 138. aukcji, poz. 539 prezentowaliśmy podobne ujęcie. Tamto zdjęcie miało na odwrocie piecz. fotografa: "Art. Fot. J. Łoziński Wilno, ul. Bakszta 2 m.1" oraz odręczny napis ołówkiem: "Wilno Pośpieszka". Tu na odwrocie odręczny atramentowy napis: "Zjazd historyków w Wilnie - wrzesień 1936 r." Stan dobry.

Przedstawia widok budynek szkoły, na którym widoczny szyld: "Szkoła Ludowa imienia Tadeusza Kościuszki". Przed budynkiem widoczna liczna grupa dzieci w różnym wieku pozująca do fotografii  Pod zdjęciem odręczny atramentowy napis: "Szkoła ludowa T.S.L. w Wołosowie". Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Miejscowe niezbyt wielkie uszkodzenie na licu, poza tym stan dobry.
Fotografia (bez znaków własn.) pochodzi ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.

Przedstawia widok na najdawniejszą rzymskokatolicką świątynię Lwowa - kościół pw. św. Jana Chrzciciela, usytuowany u podnóża Góry Zamkowej. Widok przed przebudową i rekonstrukcją przeprowadzoną w l. 1886-1887 pod kierunkiem Juliana Zacharasiewicza. Wcześniej pomimo kilku prób remontów kościół popadał w ruinę. Na zdjęciu widoczna dzwonnica wzniesiona w 1861. Na pierwszym planie wóz drabiniasty zaprzężony w konia pasącego się przy paśniku. Obecnie mieści się w nim Muzeum Zabytków Starożytnego Lwowa, jako placówka Lwowskiej Galerii Sztuki. Zdjęcie należy do cyklu: Widoki miasta Lwowa". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta atelier: "Z zakładu fotograficznego Kar. Fer. Lang Fotograf we Lwowie" oraz napis identyfikujący ołówkiem. Stan dobry.
K. F. Lang (1811-1906) - fotograf lwowski, uczestnik powstania listopadowego. W l. 1863-1870 prowadził zakład fotograficzny mieszczący się w Klasztorze pp. Benedyktynek.

Przedstawia widok ulicę św. Anny (obecnie fragment ul. Gródeckiej), która biegła od pl. Krakowskiego do kościoła św. Anny. W 1871 nazwę przemianowano na ul. Kazimierzowską. Zdjęcie należy do cyklu: Widoki miasta Lwowa". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta atelier: "Z zakładu fotograficznego Kar. Fer. Lang Fotograf we Lwowie" oraz napis identyfikujący ołówkiem. Stan dobry.
K. F. Lang (1811-1906) - fotograf lwowski, uczestnik powstania listopadowego. W l. 1863-1870 prowadził zakład fotograficzny mieszczący się w Klasztorze pp. Benedyktynek.

Przedstawia widok na pierwszy lwowski dworzec prywatnego Towarzystwa Akcyjnego Kolei im. Karola Ludwika, którego otwarcie miało miejsce 4 listopada 1861 i uruchomiło regularne pasażerskie połączenie między Wiedniem a Lwowem, przez Kraków i Przemyśl. Zdjęcie należy do cyklu: Widoki miasta Lwowa". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta atelier z nadrukiem: "Z zakładu fotograficznego Kar. Fer. Lang Fotograf we Lwowie". Stan dobry.
K. F. Lang (1811-1906) - fotograf lwowski, uczestnik powstania listopadowego. W l. 1863-1870 prowadził zakład fotograficzny mieszczący się w Klasztorze pp. Benedyktynek.

Na prawym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "E. Trzemeski". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z licznymi medalami nagrodowymi i  nadrukiem: "E. Trzemeski Fotograf we Lwowie Hotel Europejski" i piecz.: "Papier- & Kunsthandlung Seyfarth & Dydyński Lemberg" oraz ołówkowy napis identyfikacyjny po niemiecku. Stan dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.

Przedstawia panoramę miasta z charakterystycznymi obiektami jak: Cerkiew Wołoska, Kościół Dominikanów, Katedra Łacińska, wieża ratuszowa. Na dolnym marginesie podkładu ołówkowe napisy: "Lichtdruck i Lemberg". Zdjęcie naklejone na oryg. podkład. Lekko uszkodzony prawy górny narożnik podkładu, poza tym stan dobry.

Widok na sypany kopiec - charakterystyczny punkt orientacyjny we Lwowie, usypany w 1905 roku dla uczczenia 300. rocznicy zawarcia unii lubelskiej. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Fotografował E. Trzemeski we Lwowie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie piecz.: "Papier- & Kunsthandlung Seyfarth & Dydyński Lemberg" oraz ołówkowy napis identyfikacyjny po niemiecku. Stan dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.

Zdjęcia naklejone na kartonowe podkłady. Stan dobry.

Przedstawia widok na monumentalny gmach dawniej Sejmu Galicyjskiego, przy ul. Marszałkowskiej, od 1923 będący gmachem głównym Uniwersytetu Jana Kazimierza. W prawym dolnym narożniku wycisk: "J. Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. Na odwrocie m.in. piecz.: "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka. No 5173. Lwów: Uniwersytet. J. Bułhak. Art. Fot. Wilno, Orzeszkowej 3. 6000 obrazów fot. z całej Polski. Wszelkie prawa zastrzeżone", "Copyright by Jan Bułhak Wilno 1934". Stan dobry.
J. Bułhak (1876-1950) - wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927, a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w l. 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944. Po wojnie, do 1946 wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tek, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii.

Album 1: form. ca 32x43,5, kart 25; album 2: form. ca 30x46 cm, kart 20. Na fotografiach ujęcia z życia zawodowego i prywatnego - portrety, zdjęcia afiszy reklamujących występy, zdjęcia z występów w kraju i za granicą, na tle zwiedzanych obiektów i miejsc, zdjęcia z narzeczoną, później żoną (ujęcia ze ślubu w Katowicach 24 XI 1959 i przyjęcia z okazji ślubu), z rodziną, z wakacji. Niektóre z nich odręcznie podpisane, m.in.: "Michał Baranowski, prof. Piotr Perkowski, dyr. Mikołaj Anosov - Katowice X. 1958", "Jugosławia IV. 1959", "U mera w Skopie IV. 1959 - L. Kydryński, T. Nowak", "Sofia IV. 1959", "Trnovo IV. 1959", "Bukareszt. IV. 1959", "Budapeszt V. 1959", "Debreczyn 1.V.1959", "Łagów Lubuski 9.VII.1959", "Kudowa Zdrój 28.VI.1959", "Międzyzdroje VII. 1959", "Belgia VIII. 1959", "Ostenda", "Bruksela", "Ruciane VIII. 1959", "Zakopane XI. 1959", "Gubałówka XI. 1959", "Kraków, 27.XII.1959", "Mariańskie Łaźnie", "Goczałkowice", "Rybnik V. 1961", "Kamienny Las k. Warny VII. 1961", "Słoneczny Brzeg VII. 1961", "Kraków IV. 1962", "Katowice VI. 1962", "Naprawa", "Budziszyn VI. 1962", "Drezno VI. 1962", "Lipsk VI. 1962", "Katowice 2.II.1963", "Zakopane IV. 1963". Zdjęcia zamontowane na kartach albumów. Podkłady nadkruszone i nieco uszkodzone, stan zdjęć bardzo dobry.
M. Baranowski (1935-1963) - dyrygent. W l. 1951–1956 studiował dyrygenturę u A. Malawskiego i teorię muzyki u S. Łobaczewskiej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej Krakowie, następnie ukończył dyrygenckie studia uzupełniające u V. Smetačka w konserwatorium w Pradze. Został dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, dyrygował też gościnnie innymi orkiestrami w kraju i za granicą.

Widok na ruiny zamku, na postawie historii których Aleksander Fredro napisał "Zemstę". Na lewym marginesie podkładu nadruk: "W. Maliszewski w Krakowie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z brązowym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "W. Maliszewski w Krakowie Mały Rynek No 430". Pionowe marginesy lekko przycięte, zdjęcie nieci wyblakłe. Nieczęste.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430 później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.

Starsza kobieta ujęta w pół postaci, z profilu. Na odwrocie m.in. piecz.: "[...] Photo-Plat Warszawa, 57, Nowy-Świat, tel. 307-47", odręczny napis atramentem: "Typ Kobiety z Polesia wieś Ładoroże". Stan dobry.
Photo-Plat - agencja i pracownia fotograficzna działająca w Warszawie w okresie międzywojennym. Założycielem firmy był Stefan Plater-Zyberk (1891-1943) - malarz i fotograf. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie specjalizujący się w fotografii. Fotografował nastrojowe pejzaże, podejmował próby nowatorskiego fotografowania architektury współczesnej, eksperymentował w fotografii małoobrazkowej.

Widok zewnętrzny zamku. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na górnym marginesie podkładu atramentowy napis: "Sanik, pow. Sanok. Zamek". Stan dobry.

Fotografia wykonana na rozpoczęcie trzydniowego zjazdu trzech cesarzy: Franciszka Józefa – cesarza Austro-Wegier, Wilhelma I – cesarza Niemiec i Aleksandra III – cara Rosji. Ujęcie trzech cesarzy z żoną cara Marią Fiodorowną na balkonie Pałacu Prymasowskiego w Skierniewicach. Podczas zjazdu omawiano odnowienie przymierza państw zaborczych zawartego w 1881. Spotkanie odbyło się w Skierniewicach - mieście, które miało szybkie i nowoczesne połączenia kolejowe z Petersburgiem, Wiedniem i Berlinem, dzięki kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "W prawym dolnym marginesie pod zdjęciem nadruk: "Brandel Warszawa. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Brandel, Warszawa Nowy Świat 59". Miejscowe uszkodzenie prawego marginesu, poza tym stan dobry.
Franciszek Józef I, niem. Franz Joseph I, węg. I. Ferenc József (ur. 18 sierpnia 1830 w pałacu Schönbrunn koło Wiednia, zm. 21 listopada 1916 tamże) – przedstawiciel domu habsbursko-lotaryńskiego, od 1848 cesarz Austrii i apostolski król Węgier (koronowany w 1867). (Wikipedia).
Wilhelm I Hohenzollern, urodzony jako Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen (ur. 22 marca 1797 w Berlinie, zm. 9 marca 1888 tamże) – regent, a w późniejszym czasie król Prus w latach 1861–1888 z dynastii Hohenzollernów, prezydent Związku Północnoniemieckiego w latach 1867–1871, a od 1871 cesarz niemiecki. Współtwórca II Rzeszy Niemieckiej. (Wikipedia).
Aleksander III Aleksandrowicz, ros. Александр III Александрович (ur. 26 lutego?/10 marca 1845 w Petersburgu, zm. 20 października?/1 listopada 1894 w Liwadii) – cesarz Rosji, król Polski i wielki książę Finlandii od 1881, syn Aleksandra II Romanowa i Marii Aleksandrowny. (Wikipedia).
Maria Fiodorowna Romanowa z d. Glücksburg, urodzona jako Maria Zofia Fryderyka Dagmara Glücksburg, księżniczka Danii (ur. 26 listopada 1847 w Kopenhadze, zm. 13 października 1928 w Klampenborgu) – cesarzowa Rosji (ros. императрица) jako żona cesarza Aleksandra III. (Wikipedia).
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").

Widoczne ruiny budynków klasztornych, murów i wież - wjazdowej i skarbca klasztornego. Pod zdjęciami odręczne atramentowe napisy: "Ruiny klasztoru Bazylianów w Maniawie ("Skt Maniawski")", "Skit Maniawski". Zdjęcia naklejone na podkłady. Krawędzie podkładów nadkruszone, poza tym stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
Skit Maniawski – najciekawszy monaster Beskidów Wschodnich (Dobromil-Ławrów-Hoszów-Skit Maniawski) położony niedaleko wsi Maniawy. Założony w 1610  przez Jana Knihynickiego z Tyśmienicy. Jako jedyny klasztor prawosławny na terenach Rzeczypospolitej działał do 1785, kiedy to został zlikwidowany decyzją cesarza Józefa II. Drewniana cerkiew klasztorna trafiła do
Nadwórnej, elementy jej wyposażenia m.in. do cerkwi w Bohorodczanach (ikonostas) i kościoła parafialnego w Sołotwinie. Pozostały jedynie odpowiadające romantycznej wizji ruiny zabudowań mieszkalno-gospodarczych oraz dwóch wież (wjazdowej i tzw. skarbca).

Zawodnicy ujęci w całej postaci, przy rowerach, z medalami na piersi. Jeden z nich przepasany szarfą z napisem: "Mistrzostwo K. K. C. ii M. 1926". Zdjęcie przytwierdzone do fragmentu karty z albumu. Na dolnym marginesie podkładu odręczny napis: "Pawluszek [?] i Barzycki K. K. C. i M.". Stan bardzo dobry.
Włodzimierz Barzycki - wybitny kolarz i działacz, czterokrotny Mistrz Krakowa, później kierownik sekcji kolarskiej Cracovii, wiceprezes Krakowskiego Okręgowego Związku Kolarskiego.

Archiwum fotograficzne należące niegdyś do uczennicy gimnazjum Stefanii Stefanowiczównej (później Domaszewicz) - pierwsze zdjęcie to jej fotografia portretowa z czasów szkolnych, dedykowana koledze Gawędulskiemu 15 VI 1927. Większość zdjęć opisana na odwrocie, m.in.: "Poniewież 23.9.26 r. Na naszym podwórku - koło studni tędy koleżanki i koledzy wracali z gimnazjum - wesołe uczniowskie czasy - ja odwrócona placami, obok mnie Teoś Matuszewski świetnie tańczył", "--- matura. Grupa Wiśka Kognowickiego, którą on przygotowywał z matematyki do egzaminów", "W ogrodzie gimnazjalnym - ostatni dzień w szkole przed maturą z naszym wychowawcą prof. Gojlewiczem, 1928 r.", "Ostatni dzień w szkole, zdawanie egzaminów maturalnych - z prof. Gojlewiczem, świetnym matematykiem, naszym wychowawcą", "Poniewież. Bal maturalny V-ej matury 1927 roku" (siedzą od lewej m.in.: L. Woynarowski, Wiesław Wiszniewski, Kazimierze Janowicz), "IV klasa ich. Na pamiątkę miłej Hali od Giefundzi (Genowefy Stefanowiczówny, potem Mikulicz) i Stipoki (Stefanii Stefanowiczówny, potem Domaszewicz)", "Ptaszkowi - narzeczona Jaga St. Domaszewicz / Najdroższemu Stachowi wierna mu Helusia / Kochanej Ptaszynie - Kica. [Od lewej stoją:] 1. [Wiesław] Kognowicki, 2. Tadzik Romer, 3. [K.] Bociurska, 4. [Jadwiga] Swiłasówna, 5. [T.] Januszkiewicz [Od lewej siedzą:] 6. [B.] Kiborttówna, 7. [W.] Kornfeld, 8. [E.] Prekierówna, 9. [Stanisław] Domaszewicz, 10. [Halina] Nagórska, 11. [Włodzimierz] Jankowski", "Stefie - w dowód szczerej sympatji i przywiązania z prośbą o jak najdłuższe pamiętanie - Włodek", "Miłemu 'Bachorkowi' - Z[ygmunt] Mirowski", "Wszystkie nadpisy na fotografiach nie są warte złamanego szeląg, gdyż zwykle się nie pisze tego coby się chciało napisać. To też --- ofiarowując malutkiej, milutkiej Koleżance Stipie swą podobiznę na pamiątkę czasów przeszłych i ... przyszłych - milczy... --- Woynarowski", "Stiopa! pielęgnuj swe piękne warkocze I nie idź zlepsza głosem mody Zachowaj swe piękne ozdoby urocze A będzie Cię kochał i stary i młody. Jurgis [Jerzy Prüffer]", "Rok przed maturą - przy domu pp. Kosińskich, w którym mieszkałyśmy. Włodek [Włodzimierz Jankowski], Gefa [Genowefa Stefanowiczówna], Zuzia Życka [Zuzanna Życka], Mieczyk [Mieczysław Andrzejewski] i ja [Stefania Stefanowiczówna]", "Miłej i sympatycznej Stiopie na dobrą pamiątkę naszego koleżeństwa w czasie którego ani razu nie pokłóciliśmy się. Heńko [Henryk Czarkowski]. B. miły kolega. Tu w Polsce - mieszkał w Gdyni - był b. nerwowy - odebrał sobie życie", "Kochanej Stiopie na pamiątkę tylu lat spędzonych w szkole na jednej ławie oraz tych wszystkich chwil wesołych i smutnych, któremi cieszyłyśmy się oraz smuciłyśmy się. Szczerze Ci oddana i kochająca Dziunia. Niewieżniki. 7.VII. 28 r. - Przyjaźń przetrwała do dnia 1988 r. Przeżyłyśmy lata okupacji w Poniewieżu". Stan dobry.
Gimnazjum Polskie w Poniewieżu (lit. Panevėžio lenkų gimnazija) – polska szkoła średnia działająca w latach 1919–1940, jedno z czterech gimnazjów z wykładowym językiem polskim w przedwojennej Litwie. Szkoła została otwarta 7 lutego 1919. Główne zasługi na rzecz jej powstania położył Bronisław Krasowski, który jednak szybko został aresztowany przez bolszewików i musiał opuścić Poniewież. Po odejściu sowietów dyrektorem został Hipolit Pereszczako, na czele zarządu gimnazjum stanął zaś Zygmunt Staniewicz. Początkowo gimnazjum liczyło 4 klasy, jednak z każdym rokiem ich przybywało. W 1919 w szkole uczyło się 80 uczniów, zaś w 1929 – 436. W 1923 szkołę opuścili pierwsi maturzyści w liczbie 21. W ciągu pierwszych 10 lat (1919–1929) wydano 151 świadectw maturalnych. W szkole istniało kółko literackie, orkiestra i chór, a także drużyna harcerska im. Tadeusza Kościuszki (do 1924) i uczniowski oddział straży ogniowej. Gimnazjum prowadziło aktywną działalność kulturalną. Od 1921 szkoła cieszyła się pełnymi prawami publicznymi na terenie RP, zaś do 1924 obowiązywał w niej taki sam program, jak w szkołach polskich. W 1926 szkole przyznano prawa tzw. szkoły rządowej. Gimnazjum było jedyną polskojęzyczną szkołą średnią na Litwie, której maturę w latach 1926–1936 uznawały władze litewskie. Absolwentami poniewieskiej szkoły byli m.in. lekarz i działacz polonijny na Litwie Adam Dowgird oraz poeta emigracyjny Zygmunt Ławrynowicz. Uczył się tu również hrabia Alfred Tyszkiewicz. Przez pierwsze dziesięciolecie szkoła mieściła się przy ulicy Mariańskiej, w 1930 została przeniesiona na ulicę Nadbrzeżną 18 (Kranto 18). Obecnie w budynku dawnego gimnazjum mieści się szkoła specjalna. Kapelanem gimnazjum był ks. Dyrginczus. (Wikipedia).

Widok na fragment panoramy miasta z Bazyliką katedralną Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w centrum kompozycji. Na dolnym marginesie podkładu ołówkowy napis: "Tarnów / Panorama z Bazyliką Katedralną Narodzenia NMP / 1893-1897". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Stan dobry.

Widok toruńskiego ratusza z kramami oferującymi specjały. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Na odwrocie odręczny napis identyfikujący atramentem po niemiecku oraz ołówkiem: "Thorn. phot. Jacobi. Wyd. Waltera Lambecka". Nieco obcięte górny i dolny marginesy, poza tym stan dobry.

Na marginesach podkładu napisy identyfikujące. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Zdjęcie nieco otarte, podkład zakurzony.

Na pierwszym planie kompozycji dorożka, zapewne z klientami atelier. W tle oficyny kamienicy przy ul. Nowy Świat 57, w którym mieścił się zakład fotograficzny autora ujęcia. Na prawym marginesie podkładu zatarty nadruk: "K. Brandel w Warszawie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie prawie zatarta reklamowa winieta zakładu. Niewielki ubytek lewego dolnego narożnika zdjęcia, podkład zatarty. Rzadkie. Podobne ujęcie i bez dorożki reprod. w: D. Jackiewicz "Fotografowie Warszawy. Konrad Brandel 1838-1920". War. 2015, str. 38.
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").

Widok na elewację frontową świątyni przy ul. Krakowskie Przedmieście 34 oraz fragment nieistniejącej już kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu 36, należącej do zespołu klasztornego Wizytek. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie piecz.: "Album Krajowe" oraz identyfikujący napis ołówkiem. Miejscowe zaplamienia.

Widok tłumu zgromadzonego podczas mszy w  jednej z najstarszych świątyń Warszawy. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym prawym marginesie podkładu nadruk: "11831. The Cathedral at the time of service, Warsaw, Russia", "Copyright 1897, by B. W. Kilburn". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographed and Published by B. W. Kilburn, = Littleton, N. H.". Stan dobry. Zdjęcie należy do rzadko dziś spotykanych ujęć stereoskopowych wydanych przez amerykańską firmę braci Kilburn, z rzadkiego ujęcia wykonanego przez Melecjusza Dutkiewicza. 
Polecamy obszerny artykuł w temacie autorstwa Ryszarda Bogdziewicza opublikowany w periodyku "Filokartysta. Rocznik poświęcony fotografii i pocztówce", r. 17, nr 19 z 1924, str. 59-67.
M. (Meletiusz) Dutkiewicz (1836-1898) - „inż. chemik, fotograf zawodowy, ur. we wsi Sołuków, pow. dolińskiego, woj. stanisławowskiego, z ojca księdza unickiego, ukończył gimnazjum w Buczaczu. Mając lat 17 wstąpił w r. 1853 w Wiedniu do Wyższej Szkoły Technicznej, którą ukończył w r. 1858. Był następnie profesorem szkoły realnej w Wiedniu. Pod wpływem van Monchhovena poświęcił się fotografii, wstąpił do zakładu L. Angerera i wkrótce stał się jego głównym asystentem. W r. 1861 na żądanie króla szwedzkiego Karola XV Angerer wysłał D-a do Sztokholmu. Tam przez rok D. wykonywał różne zdjęcia na dworze. W dowód uznania otrzymał od króla przy odjeździe złoty medal. Robił następnie dla Angerera zdjęcia przez całe lato w Karpatach, Beskidach i Tatrach. W r. 1865 sprowadził go K. Beyer do Warszawy. W r. 1866 D. do spółki z Klochem otworzył przy Krak. Przed. 7 zakład fotograficzny, który się świetnie rozwinął. W r. 1869 D. wszedł prócz tego w spółkę z K. Beyerem i po odbyciu kilkumiesięcznej praktyki w Monachium uruchomił światłodrukarnię. W swym zakładzie wykonał szereg wybornych fotokopii, jak ‘Rybik’, preser Tow. Zach. Sztuk Piękn., ‘Albumy gnieźnieńskie’, ‘Album Kopernika’ i inne. Włożony w światłodrukarnię duży nakład spowodował załamanie się dobrze prosperującego zakładu fotograficznego. Potem D. uruchomił fabrykę płyt bromożelatynowych. Rozwojowi jej stanęły na przeszkodzie: brak odpowiedniego szkła w kraju oraz konkurencja zagraniczna_ Pod koniec życia D. musiał ciężko walczyć z losem. Wybitny fotograf, zamiłowany botanik, świetny wykładowca o bystrym umyśle i nadzwyczajnej pamięci, zakończył życie w początku 1897 r. pozostawiwszy żonę z kilkorgiem dzieci.” (za: PSB, t. 6, str. 15-16).
Kilburn Brothers Stereoscopic View Company - jedna z największych na świecie i najdłużej działająca amerykańska wytwórnia fotografii stereoskopowych, założona przez braci Kilburn: Benjamina Westa (1827-1909) i Edwarda (1830-1884), działająca w Littleton na północy stanu New Hampshire, w latach 1865-1909.

Na odwrocie pasek papieru z maszynopisowym tekstem: "Nr. 11377: Die feierliche Sitzung des Warschauer Stadtkollagiume bach [!] der Verkündigung Generals von Beseler" i piecz.: "Leipziger Presse-Büro Leipzig, Promenaderstr. 25", "Unter den Reprod. ist unsere Firma anzugeben". Stan dobry.

W prawym fragmencie kompozycji zamek i wieża zegarowa, na pierwszym planie kolumna Zygmunta, w dole widoczni przechodnie. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napisy atramentem: "Warschau (Warszawa) - Polen. Ehemaliges Königsschloss von XVI Jhr, und Säule von König (Sigismund III Wasa (1589-1634)", "phot. H. Poddębski". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Widok Pałacu na Wodzie w wyjątkowej kompozycji z lustrzanym odbiciem fragmentu bryły budynku. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym marginesie podkładu naklejka z nadrukiem: "Widoki Warszawy". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Jana Mieczkowskiego w Warszawie". Niewielki ubytek prawego dolnego narożnika podkładu, poza tym stan dobry. Zdjęcie należy do rzadko dziś spotykanych ujęć stereoskopowych fotografa z cyklu: "Widoki Warszawy".
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.

Widok Pałacu na Wodzie w wyjątkowej kompozycji z lustrzanym odbiciem fragmentu bryły budynku. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "JMieczkowski  w Warszawie Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496" i odręczny napis identyfikujący kredką, po francusku. Stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.

Widok Pałacu na Wodzie z lustrzanym odbiciem fragmentu bryły budynku. Na górnym marginesie zdjęcia nadruk: "Warszawa Pałac w Łazienkach", zaś na górnym marginesie podkładu: "Czarnowski S. J.: Album Powszechne".  Podkład zaplamiony, stan ogólny dobry.

Widok Pałacu na Wodzie w wyjątkowej kompozycji z lustrzanym odbiciem fragmentu bryły budynku. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Pracownia Fotograficzna Henryka Poddębskiego Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 756-39", "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napisy atramentem: "Warschau (Warszawa) - Polen. Ehemaliges Königspalast 'Łazienki'", "phot. H. Poddębski". Stan dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Widok na nieistniejący gmach muzeum, w którym do 1964 mieściło się Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych. Na prawym marginesie nadruk: "Breslau, Das neue Museum. N. Raschkow jr., Hof-Photograph, Breslau". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry. Więcej o gmachu na: https://www.whitemad.pl/gmach-ktory-zniknal-slaskie-muzeum-sztuk-pieknych-we-wroclawiu-rozebrano-w-1964-roku/
N. Raschkow, jun. (1842-1909) - fotograf dworów książęcych - Nadworny Fotograf Jego Wysokości Księcia Saksonii-Meiningen, Nadworny Fotograf Jego Wysokości Księcia Hesji, Nadworny Fotograf Jego Królewskiej Mości Księcia Jerzego Pruskiego, Nadworny Fotograf Jego Królewskiej Wysokości księżny Luizy Pruskiej. Posiadał zakład przy Schweidnitzerstadtgraben 9 w latach 1874-1875 i przy Ohlauerstrasse 4 w latach 1876-1906. Prócz atelier prowadził sklep z papeterią.

Pięć ujęć z krakowskiej części uroczystości - przed dworcem widoczna laweta z trumną odprowadzoną w kondukcie na Wawel, prezentacja na dziedzińcu wawelskim wśród licznie zgromadzonych oficjeli i uczestników uroczystości. Na ostatnim ujęciu uroczystości pogrzebowe przy specjalnie wybudowanym mauzoleum, gdzie zostały uroczyście złożone zwłoki generała w jego rodzinnym Tarnowie. Stan bardzo dobry.

Pod zdjęciami odręczne atramentowe napisy: "Odjazd 24. pułku piechoty ze Stanisławowa / Wspomnienia z Niemiec 1910"; "Wspomnienia z Niemiec Vegesack [dzielnica Bremy] 29/10 910 / Szkoła tech. asekuracyjna w Hanowerze zwiedza browar w Linden październik 1910. / Próba gaszenia w Harburgu (Wilhelmsburg) [dzielnica Hamburga] system 'Perkeo-Salzkotten-Bartels-Harburg' 14 paźdz. 1910. / W warsztacie okrętowym"; "Wspomnienia z Niemiec 1910 r. / Na falach --- parowcem". Zdjęcia naklejone na kartonowe podkłady. Krawędzie podkładów lekko naddarte, poza tym stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
24 Pułk Piechoty (austro-węgierski), oficjalnie znany jako 24 Pułk Piechoty Obrony Krajowej (niem. 24. Landwehrinfanterieregiment) – stacjonował  w Stanisławowie i był częścią armii Austro-Węgier w 1910. Wchodził w skład 48 Brygady Piechoty, która z kolei była częścią 24 Dywizji Piechoty.

Zdjęcie naklejone na kartony podkład z krakowskiego zakładu "Secesja". Na odwrocie odręczne napisy identyfikujące: "Na polowaniu w tajdze Sybiru w rejonie Wsi Pokatieja Gub Enisejska (Jenisejska] rok 1913. Nazwiska uczestników 1. Br. Szymański (Zesła Polityczny) 2. Jan Kołodziejski (Zesła Polityczny) 3. Mikołaj Markow. (Zesła Polityczny) 4. Józef Blonka. (Zesła Polityczny) 5. Jakub Twardowski (Zesła Polityczny) 6. Mikołaj Dziedziul (syn Zesł. 1863 r. gospodarz) 7. Aleksy Bruchanow (gospodarz) 8. Jwan Bachtin (przewodnik gospodarza) 9. Pies Szaryk". Stan dobry.

Na ujęciach m.in. miejsca i miejscowości przemarszu (m.in. miejscowości - Słomniki, Bochnia, Ostrowiec, Mława, Czarkowy, Gaje Rostockie, Jarosław, Przemyśl, Sandomierz), apel i zbiórka, na rynku, sztab, narady i planowanie w okopach, okopy, zasieki, stanowiska, przemarsze, zniszczenia wojenne, jeńcy. Na odwrotach niektórych zdjęć ołówkowe napisy identyfikujące po niemiecku. część zdjęć lekko wygięta, poza tym stan dobry.

Na odwrocie pasek papieru z maszynopisowym tekstem: "Nr. 11412: Baranowitschi, die Hauptstrasse" i piecz.: "Leipziger Presse-Büro Leipzig, Promenaderstr. 25", "Unter den Reprod. ist unsere Firma anzugeben". Stan dobry.

Rynek w dzień targowy. Na odwrocie pasek papieru z maszynopisowym tekstem: "Nr. 11368: Marktplatz von Lowicz" i piecz. "Leipziger Presse-Büro Leipzig, Promenaderstr. 25", "Unter den Reprod. ist unsere Firma anzugeben". Stan dobry.

Stoją od lewej: NN, kpt. Michał Wyrostek (1876-1953), Stanisław Kot (1885-1975), płk. Władysław Sikorski (1881-1943), Stanisław Downarowicz (1874-1941), kpt. Stefan Czarnowski (1879-1937). Stan dobry.

Kondukt pogrzebowy zmierzający na miejsce wiecznego spoczynku. Na odwrocie piecz.: "Związek Legjonistów Polskich Oddział w Lubartowie". Ubytek prawego górnego narożnika, niewielkie uszkodzenia na dolnym marginesie.

Przedstawia "Błękitnego generała" w popiersiu, zwróconego na prawo. Ubrany w mundur, na głowie czapka. Na dolnym marginesie napis: "Gen. Józef Haller". Stan dobry.
J. Haller von Hallenburg (1873-1967) - generał broni, legionista, harcmistrz, przewodniczący ZHP, działacz polityczny i społeczny.

Generał ujęty w 3/4 postaci, siedzi na wysokim fotelu na tle proporca z orłem. Miejscowe zaplamienia i otwory po szpilkach.
J. Haller von Hallenburg (1873-1960) - generał broni, legionista, harcmistrz, przewodniczący ZHP, działacz polityczny i społeczny.

Powitanie przez ludność cywilną polskich oddziałów wojskowych wkraczających do miasta po wyzwoleniu spod pruskiej niewoli. Widoczny m.in. gen. Karol Durski-Trzaska. Stan bardzo dobry.

Portretowany ujęty w popiersiu, w mundurze - na piersi widoczne liczne odznaczenia. W prawym dolnym narożniku wycisk: "Kuczyński Zakład Artyst. Fotograficzny Kraków Rynek Pałac Spiski". Miejscowe niewielkie zaplamienia, stan ogólny dobry.
J. K. Zamorski (1890-1983) - generał dywizji Wojska Polskiego, komendant główny Policji Państwowej, wolnomularz. Jedna z najbarwniejszych postaci w korpusie oficerskim II RP. W l. 1914-1917 w Legionach Polskich, od XI 1918 w Wojsku Polskim, w l. 1928-1935 zastępca szefa Sztabu Generalnego, w l. 1935-1939 komendant główny Policji Państwowej, od XI 1940 do VIII 1942 komendant Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Po wojnie osiadł w Londynie.
J. Kuczyński (1875-1952) - zawodowy fotograf. Członek Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego. Uczeń J. Miena i J. Sebalda. W 1907 otworzył zakład fotografii artystycznej przy rynku w Krakowie w Pałacu Spiskim. Zakład cieszył się ogromną popularnością wśród mieszkańców, zwłaszcza wśród artystów. W luksusowym wnętrzu zakładu zbierała się małopolska bohema (J. Malczewski, X. Dunikowski). Fotografie Kuczyńskiego są kompozycyjnie przemyślane, główną rolę odgrywają efekty światłocienia.

Marszałek ujęty w popiersiu. Na odwrocie odręczny napis identyfikujący: "Marszałek Polski Edward Śmigły-Rydz" oraz tuszowa piecz. PAT. Stan bardzo dobry.
E. Śmigły-Rydz (1866-1941) - marszałek Polski, Naczelny Wódz w wojnie obronnej 1939 r. Polityk, ukończył studia filozoficzne w UJ i malarskie w ASP w Krakowie. 10 XI 1936 mianowany generałem broni i marszałkiem Polski.

Żołnierze i kadra upozowani do pamiątkowej fotografii na tle budynku. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.

Na pierwszym planie generał i prezydent, na drugim maszerujący żołnierze. Na odwrocie napis ołówkiem: "Styczeń 1941: Kineton (W. Brytania) Sikorski i Benesz na przeglądzie oddziału czechosłowackiego" oraz piecz.: "The Polish Library 9 Princess Gardens London, S.W.7.", "No 274 Republic of Poland The Ministry of Information Photo Service 47 Portland Place, London, W.T.". Niewielkie zaplamienia na odwrocie, poza tym stan bardzo dobry.
W. Sikorski (1881-1943) - polski dowódca wojskowy i Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych, mąż stanu, polityk, minister spraw wojskowych w l. 1924-1925. W l. 1939-1943 premier polskiego rządu na Uchodźstwie.

Powieszeni na szubienicach. W 1996 roku odsłonięto pomnik położony obecnie przy przystanku tramwajowym Nowosądecka-Wielicka, upamiętniający straconych mieszkańców Woli Duchackiej. Więcej w artykule: http://wiadomoscipodgorze.pl/wp-content/uploads/2013/02/Wiadomosci-07-12-int..pdf. Na odwrocie napis atramentem: "Polacy powieszeni przez Niemców Wola Duchacka - sierpień 1942" oraz ołówkiem: "Polacy Sierpień 1942". Stan dobry.

Mieszkańcy jednego z polskich miast ujęci w obławie. Stan dobry.
Łapanka – nazwa (pierwotnie potoczna) jednego z głównych sposobów używanych przez Niemców podczas II wojny światowej dla zatrzymania na ulicach okupowanych miast większej liczby przypadkowych przechodniów w celu uwięzienia ich, przesiedlenia, umieszczenia w obozach koncentracyjnych bądź skierowania na przymusowe roboty do Niemiec. (Wikipedia).

Na pierwszym planie fragmenty tramwaju, w tle mieszkańcy stolicy. Na odwrocie odręczny napis: "Warszawa - powstanie r. 1944". Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.

Ujęcie fragmentu konduktu pogrzebowego przy krakowskim Barbakanie. Na odwrocie odręczny napis: "Kraków styczeń 1945 r. Pogrzeb 79 pomordowanych przez okupanta dnia 15 I 1945 na wale wiślanym w Dąbiu". Stan dobry.
"50 mieszkańców Dąbia oraz przywiezionych z aresztu przy ul. Montelupich 30 więźniów zostało rozstrzelanych na terenie ogrodu przy ul. Miedzianej. Po egzekucji Niemcy kazali pochować rozstrzelanych na miejscu. Z egzekucji ocalał tylko jeden człowiek - Jan Hajduga (zginęła natomiast jego siostra); został on ranny i gdy na miejscu kaźni pojawił się ksiądz, odzyskał przytomność i schronił się u znajomych." (więcej o kaźni na: https://gazetakrakowska.pl/78-rocznica-rozstrzelania-79-polakow-przez-niemcow-przy-walach-wislanych-na-os-dabie-w-krakowie/ar/c1-17203655).

Jedna ze scen z filmu w reżyserii i scenografii Wandy Jakubowskiej opowiadającego o życiu i walce bohaterskich kobiet różnych narodowości, więźniarek Auschwitz-Birkenau. Na odwrocie odręczny napis: "Moment przyjazdu generała w filmie p.t. 'Oświęcim' wrzesień 1947" oraz długopisem: "Kierowca aktor Kuźniuk Jerzy Chorzów I / Ostatni etap / lek. Dziewoński aktor / rez. Wanda Jakubowska". Miejscowe zaplamienia, poza tym stan do dobry.

Prezydent podczas rozmów z delegacjami regionalnymi. Widoczni m.in. minister rolnictwa Karol Niezabytowski (1. z lewej), szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP płk Jan Głogowski (2. z lewej), adiutant prezydenta rtm. Wacław Calewski z 1 Pułku Szwoleżerów. Zdjęcie przytwierdzone do fragmentu karty z albumu. Na dolnym marginesie podkładu odręczny napis: "Prez. J. Mościcki na Wawelu". Stan bardzo dobry.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.

Prezydent i członkowie delegacji pozują do pamiątkowej fotografii. Widoczni od lewej: płk Stefan Leon Biestek (dowódca 6 pp Leg.), płk Jan Kruszewski (dowódca 1 DP Leg.), płk Teodor Furgalski (dowódca 5 pp Leg.), ppłk Zygmunt Wenda (dowódca 1 pp Leg.), ppłk Władysław Filipkowski. Krawędzie otarte, miejscowe zaplamienia na odwrocie, mimo to stan ogólny dobry.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.

Prezydent w góralskim kapeluszu z orlim piórem w towarzystwie prezesa Polskiego Związku Narciarskiego wiceministra komunikacji Aleksandra Bobkowskiego. Na odwrocie odręczna dedykacja z dat.: "12. luty 1939" oraz dopisek ołówkiem: "Prezydent Mościcki na Gubałówce". Ślady po odklejeniu z albumu na odwrocie, miejscowe załamania. 
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.

Komendant ujęty w popiersiu, en face. Ubrany w kurtkę mundurową z wyłożonym kołnierzem swetra. Ujęcie wykonane w czasie pobytu Piłsudskiego w Zakopanem w XII 1914. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Krawędzie nieco otarte, poza tym stan dobry
J. Ryś (1889-1939?) - zawodowy fotograf pracujący głównie dla prasy.

Fotomontaż z okazji żałoby narodowej po śmierci Marszałka Polski. W dolnej części kompozycji Marszałek w trumnie, w tle pochylona Katedra na Wawelu - miejsce pochówku. Na odwrocie nadruk: "Agencja Fotograficzna Bracia Karaś - Kraków". W prawym dolnym narożniku: "Produkcja Filmowa Bracia Karaś Kraków". Na odwrocie piecz.: "Agencja Fotograficzna Bracia Karaś - Kraków. Tel. 121-57", "Bracia Karaś Kraków Szewska 12" oraz odręczna dedykacja z datą: "3/VI 1935.". Stan dobry.
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).