Fotografie portretowe
705.
[CHODOWIECKI Daniel - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 80. XIX w.?]. Fotografia form. 8,6x5,2 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6,4 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w pół postaci, z okularami w dłoniach. Reprodukcja fotograficzna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Chodowiecki. 1407.". Stan dobry.
D. Chodowiecki (1726-1801) - grafik, malarz i rysownik polskiego pochodzenia, czynny w Berlinie.
D. Chodowiecki (1726-1801) - grafik, malarz i rysownik polskiego pochodzenia, czynny w Berlinie.
85.–
706.
[FOTOGRAFIA portretowa - ojciec z synem - ujęcie w formacie cdv]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 8,8x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,4 cm, wykonana w atelier Ignacego Kriegera w Krakowie.
Portretowani ujęci w 3/4 postaci, ojciec siedzi w wyściełanym fotelu, syn stoi tuż za wspierając ręce na ramieniu ojca. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie nadruk: "J. Krieger". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w Glownym Rynku przy ulicy Sgo Jana wdomu naroznym por [!] L. 37.". Poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się" po polsku i niemiecku. Stan dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia. .
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia. .
80.–
707.
[FOTOGRAFIA portretowa - mężczyzna w stroju polskim - ujęcie w formacie pocztówkowym]. [nie po 1905]. Fotografia pocztówkowa form. ca 14x9 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w całej postaci, w czamarze, z czapką na głowie i długą fajką. Fotografia na pocztówce z obiegu - korespondencją, znaczkiem i stemplami. Stan dobry.
64.–
708.
[FOTOGRAFIA portretowa - mężczyzna - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1877]. Fotografia form. 14,4x10,3 cm na podkładzie form. 16,5x11,1cm, autorstwa Edwarda Trzemeskiego we Lwowie.
Portretowany ujęty w popiersiu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Pod zdjęciem na dolnym marginesie wyzłoc.: "E. Trzemeski". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi. Lico z miejscowymi zaplamienia, poza tym stan dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
100.–
709.
[FOTOGRAFIA portretowa - młody mężczyzna - hr. Makomaski (?) - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1894, nie po 1898]. Fotografia form. 15x10,6cm na oryg. podkładzie form. 16,2x10,6 cm, wykonana w zakładzie J[ózefa] Jankowskiego w Warszawie.
Portretowany ujęty w całej postaci, siedzi na giętym krześle wspierając prawą rękę o rzeźbioną balustradę. Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "J. Jankowski w Warszawie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Fotografja Artystyczna J. Jankowski w Warszawie Miodowa No 6" oraz napis olówkiem: "hr. Makomaski". Miejscowe zaplamienia i otarcia.
J. Jankowski - warszawski fotograf, portrecista. Posiadał atelier w Pałacu Szaniawskich przy ul. Miodowej 6/4 w Warszawie w latach 1894-1898. Później miał filię przy ulicy Chmielnej 33 w latach 1904-1906, choć od 1905 zakład był już filią firmy "Bernardi".
J. Jankowski - warszawski fotograf, portrecista. Posiadał atelier w Pałacu Szaniawskich przy ul. Miodowej 6/4 w Warszawie w latach 1894-1898. Później miał filię przy ulicy Chmielnej 33 w latach 1904-1906, choć od 1905 zakład był już filią firmy "Bernardi".
80.–
710.
[FOTOGRAFIA portretowa - para w stylizowanych na wschodnie strojach - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1905, nie po 1910]. Fotografia form. 17,7x9,8 cm na oryg. podkładzie form. 20,4x10,1 cm, autorstwa Bernarda Hennera (młodszego) w Krakowie.
Portretowani ujęci w całej postaci. Na dolnym marginesie nadruk: "B. Henner Ces. i Król. Nadworny Fotograf Kraków ul. szewska 27". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu medalami nagrodowymi. Krawędzie podkładu nieco uszkodzone, zdjęcie mocno zabrudzone.
B. Henner (młodszy) (1866-1913) - fotograf, właściciel atelier w Jarosławiu, Krakowie i Lwowie. Praktykę fotograficzną rozpoczął w zakładzie ojca, byłego ucznia francuskiego fotografa Ludwika Lumiere'a. Następnie odbył praktykę w Wiedniu u Putznera, a także w Budapeszcie, Pradze i Sarajewie. Wiele podróżował, wędrował po miastach i miasteczkach Galicji. Pozostawił po swojej działalności duży zbiór fotografii, głównie portretowych, ale także widoków, krajobrazów górskich i wedut. Po raz pierwszy zastosował procesy pozytywowe: fotograwiurę, gumę. W l. 1905-1910 prowadził zakład przy ul. Szewskiej 27 w Krakowie, w 1910 przeniósł się do Lwowa i urządził zakład na wysokim poziomie technicznym.
B. Henner (młodszy) (1866-1913) - fotograf, właściciel atelier w Jarosławiu, Krakowie i Lwowie. Praktykę fotograficzną rozpoczął w zakładzie ojca, byłego ucznia francuskiego fotografa Ludwika Lumiere'a. Następnie odbył praktykę w Wiedniu u Putznera, a także w Budapeszcie, Pradze i Sarajewie. Wiele podróżował, wędrował po miastach i miasteczkach Galicji. Pozostawił po swojej działalności duży zbiór fotografii, głównie portretowych, ale także widoków, krajobrazów górskich i wedut. Po raz pierwszy zastosował procesy pozytywowe: fotograwiurę, gumę. W l. 1905-1910 prowadził zakład przy ul. Szewskiej 27 w Krakowie, w 1910 przeniósł się do Lwowa i urządził zakład na wysokim poziomie technicznym.
90.–
711.
[JASIELSKI Roman z bratem Sewerynem i jego żoną - fotografia portretowa, pozowana]. [nie po 1910]. Fotografia form. 13,9x8,7 cm.
Fotografia naklejona na kartę z albumu form. ca 25x32,5 cm. Pod zdjęciem odręczny atramentowy napis: "Jasielski Seweryn z żoną. Roman Jasielski". Na karcie naklejone z lewej strony inne zdjęcie z wizerunkiem trzech młodych mężczyzn w ciekawym zakomponowaniu ujęcia (zdjęcie form. 18,9x10,1 cm) z odręczny podpisem: "Isakowicz Heinz". Stan dobry.
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
Roman Ignacy Jasielski (ur. 22 lipca 1871 w Bohatem na Wołyniu, zm. 1 marca 1947 we Wrocławiu) – polski księgarz i wydawca. Syn Macieja Franciszka (zm. 1884) i Petroneli z Elaszewiczów Jasielskich. Brat Seweryna Jasielskiego - aktora i właściciela salonów sztuki w Warszawie. Od 1886 Roman Jasielski rozpoczął praktykę w księgarni H. Altenberga we Lwowie, w 1892 przeniósł się do firmy J. Piszcz w Nowym Sączu, a w 1894 do księgarni L. Zwolińskiego do Krakowa. Od 1895 pracował w Stanisławowie, w księgarni A. Doboszańskiego. W 1898 założył księgarnię kolejową oraz biuro dzienników w Stanisławowie. W 1903 powstała filia księgarni w Jaremczu. Następne filie na dworcach w Czortkowie, Kołomyi, Delatynie, Chodorowie. Jasielski dostarczał podręczniki do polskich szkół w Rosji i Argentynie. Był wydawcą serii książek „Czytanki Polskie”. Wydawał również widokówki. Był w zarządzie głównym Związku Księgarzy Polskich. Pełnił funkcję Prezesa Rady Nadzorczej Spółdzielczego Banku Ziemi Stanisławowskiej. Po wojnie wraz z innymi Polakami przymusowo wysiedlony z rodzinnych stron, osiadł we Wrocławiu. założył księgarnię mieszczącą się na wrocławskim rynku, w kamienicy Pod Złotą Palmą; po jego śmierci prowadzoną przez córkę. (Wikipedia).
Seweryn Jasielski (ur. 1876 roku, w Ponikwie koło Brodów, zm. 30 stycznia 1938 roku w Warszawie) – polski aktor teatralny. Był najmłodszym dzieckiem Macieja Franciszka Jasielskiego i Petronelii z Eliaszewiczow Jasielskiej. Był bratem Juliusza, Jana Mieczysława, Marii, Anny i Romana Jasielskich. Od 1894 roku był aktorem w Tarnowie, Jarosławcu, Krakowie i Lublinie. Od 1902 roku pracował w Warszawskich Teatrach Rządowych. Ożenił się z Julią Krauze. Żona była tancerką w Teatrze. Zmarła w 1910 roku. Seweryn Jasielski prowadził (w latach 1918–1938) trzy Salony Sztuki w Warszawie: przy ul. Wierzbowej 7, na Krakowskim Przedmieściu 42/44 i na Sienkiewicza 6. (Wikipedia).
Fotografie (bez znaków własn.) pochodzą ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
Roman Ignacy Jasielski (ur. 22 lipca 1871 w Bohatem na Wołyniu, zm. 1 marca 1947 we Wrocławiu) – polski księgarz i wydawca. Syn Macieja Franciszka (zm. 1884) i Petroneli z Elaszewiczów Jasielskich. Brat Seweryna Jasielskiego - aktora i właściciela salonów sztuki w Warszawie. Od 1886 Roman Jasielski rozpoczął praktykę w księgarni H. Altenberga we Lwowie, w 1892 przeniósł się do firmy J. Piszcz w Nowym Sączu, a w 1894 do księgarni L. Zwolińskiego do Krakowa. Od 1895 pracował w Stanisławowie, w księgarni A. Doboszańskiego. W 1898 założył księgarnię kolejową oraz biuro dzienników w Stanisławowie. W 1903 powstała filia księgarni w Jaremczu. Następne filie na dworcach w Czortkowie, Kołomyi, Delatynie, Chodorowie. Jasielski dostarczał podręczniki do polskich szkół w Rosji i Argentynie. Był wydawcą serii książek „Czytanki Polskie”. Wydawał również widokówki. Był w zarządzie głównym Związku Księgarzy Polskich. Pełnił funkcję Prezesa Rady Nadzorczej Spółdzielczego Banku Ziemi Stanisławowskiej. Po wojnie wraz z innymi Polakami przymusowo wysiedlony z rodzinnych stron, osiadł we Wrocławiu. założył księgarnię mieszczącą się na wrocławskim rynku, w kamienicy Pod Złotą Palmą; po jego śmierci prowadzoną przez córkę. (Wikipedia).
Seweryn Jasielski (ur. 1876 roku, w Ponikwie koło Brodów, zm. 30 stycznia 1938 roku w Warszawie) – polski aktor teatralny. Był najmłodszym dzieckiem Macieja Franciszka Jasielskiego i Petronelii z Eliaszewiczow Jasielskiej. Był bratem Juliusza, Jana Mieczysława, Marii, Anny i Romana Jasielskich. Od 1894 roku był aktorem w Tarnowie, Jarosławcu, Krakowie i Lublinie. Od 1902 roku pracował w Warszawskich Teatrach Rządowych. Ożenił się z Julią Krauze. Żona była tancerką w Teatrze. Zmarła w 1910 roku. Seweryn Jasielski prowadził (w latach 1918–1938) trzy Salony Sztuki w Warszawie: przy ul. Wierzbowej 7, na Krakowskim Przedmieściu 42/44 i na Sienkiewicza 6. (Wikipedia).
100.–
712.
[KIEPURA Jan i EGGERTH Marta - fotografia portretowa, pozowana]. [1937]. Fotografia pocztówkowa form. 8,5x13,5 cm, wykonana przez Zygmunta Garzyńskiego z Krynicy.
.Portretowani, elegancko ubrani, stoją przed domem wypoczynkowym Patria w Krynicy. W dolnym fragmencie wycisk: "Garzyński". Niewielkie miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
J. Kiepura (1902-1966) - polski śpiewak operowy i aktor. Jeden z najsłynniejszych tenorów w dziejach muzyki XX w. W 1929 debiutował w mediolańskiej La Scali, w 1938 w nowojorskiej Metropolitan Opera. Wraz z żoną występował na Brodwayu w "Wesołej wdówce" Lehara (objeżdżając następnie z tym przedstawieniem cały świat) oraz w wielu filmach muzycznych. Obdarzony głosem o wielkiej sile, a zarazem niezwykłej subtelności był jednym z największych mistrzów techniki wokalnej w ubiegłym stuleciu. Zagrał w kilkunastu filmach muzycznych, niemal w każdym jedną piosenkę wykonywał w jęz. polskim.
M. Eggerth (1912-2013) - śpiewaczka węgierska, aktorka filmowa, żona Jana Kiepury. Debiutowała w wieku 11 lat w partii Olimpii w "Opowieściach Hoffmana" Offenbacha. Wykonawczyni licznych ról operetkowych, komediowych oraz muzyczno-filmowych. Zagrała w wielu filmach z mężem. Po wojnie występowała krótko z Operze Paryskiej, potem wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie śpiewała w operetkach. Nagrała wiele arii, pieśni i duetów, w tym z Janem Kiepurą.
J. Kiepura (1902-1966) - polski śpiewak operowy i aktor. Jeden z najsłynniejszych tenorów w dziejach muzyki XX w. W 1929 debiutował w mediolańskiej La Scali, w 1938 w nowojorskiej Metropolitan Opera. Wraz z żoną występował na Brodwayu w "Wesołej wdówce" Lehara (objeżdżając następnie z tym przedstawieniem cały świat) oraz w wielu filmach muzycznych. Obdarzony głosem o wielkiej sile, a zarazem niezwykłej subtelności był jednym z największych mistrzów techniki wokalnej w ubiegłym stuleciu. Zagrał w kilkunastu filmach muzycznych, niemal w każdym jedną piosenkę wykonywał w jęz. polskim.
M. Eggerth (1912-2013) - śpiewaczka węgierska, aktorka filmowa, żona Jana Kiepury. Debiutowała w wieku 11 lat w partii Olimpii w "Opowieściach Hoffmana" Offenbacha. Wykonawczyni licznych ról operetkowych, komediowych oraz muzyczno-filmowych. Zagrała w wielu filmach z mężem. Po wojnie występowała krótko z Operze Paryskiej, potem wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie śpiewała w operetkach. Nagrała wiele arii, pieśni i duetów, w tym z Janem Kiepurą.
100.–
713.
[KOPERNIK Mikołaj (w rzeczywistości Johann Stöffler) - fotografia portretowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [1843?/l. 80. XIX w.]. Fotografia form. 13,2x9,6 cm na oryg. podkładzie form. 16,5x11,4 cm, wykonana w atelier Ignacego Kriegera w Krakowie.
Reprodukcja fotograficzna kompozycji Antoniego Oleszczyńskiego. Jej opis według "Katalogu portretów osobistości polskich i w Polsce działających" - nr 2415 - "W półpostaci profilem w l. (w istocie wizerunek Johanna Stöfflera), na tle znaków Zodiaku; w ramie półkoliście wygiętej u dołu, zamkniętej ostrołukiem, wkomponowanej w rozbudowaną bordiurę podzieloną poziomo na cztery strefy, w których przedstawione są osobistości polskie w różny sposób związane z Kopernikiem i jego dziełem oraz napisy objaśniające. W strefie najniższej 9 różnych wizerunków Kopernika. Pod portretem głównym tabliczka z faksymilem autografu oraz: Nic. Copernik Natus Thorunii in Polonia 1473 (...). U dołu: SAECULAREM ANNUM MDCCCXLIII. TRECENTESIMUM SCILICET A MORTE COPERNICI (...)". Na dolnym marginesie kliszy napis: "Mikołaj Kopernik" (w centrum) i nr: "51" (w lewym dolnym jej narożniku). Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger Fotograf w Krakowie ul. Sgo Jana". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głownym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 1", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się" oraz atramentowy napis: "Orynski - 1886". Odłamany (ale zachowany) prawy górny narożnik, poza tym stan dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
120.–
714.
[KOŚCIUSZKO Tadeusz - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 90. XIX w.]. Fotografia form. 8,2x5,3 cm na oryg. podkładzie form. 9,8x6,1 cm, wykonana najprawdopodobniej w atelier Ignacego Kriegera w Krakowie.
Portretowany ujęty w popiersiu, patrzy lekko w lewo. Reprodukcja fotograficzna. Pod kompozycją napis: "Kościuszko". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Zaplamienia w górnym fragmencie kompozycji, poza tym stan dobry.
T. Kościuszko (1746-1817) - polski i amerykański generał, mąż stanu, uczestnik wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1775–1783), Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej (1794).
T. Kościuszko (1746-1817) - polski i amerykański generał, mąż stanu, uczestnik wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1775–1783), Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej (1794).
80.–
715.
[KRASZEWSKI Józef Ignacy - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 8,2x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,2x6,3 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w popiersiu. Reprodukcja fotograficzna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu i na odwrocie napis ołówkiem: "Kraszewski". Stan bardzo dobry.
J. I. Kraszewski (1812-1887) - pisarz, publicysta, krytyk literacki, wydawca, malarz, akwaforcista, historyk, działacz społeczno-polityczny, więziony w l. 1883-1885 przez władze niemieckie za współpracę z wywiadem francuskim. Autor największej liczby wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej (w przybliżeniu: ponad 200 powieści, około 150 nowel, opowiadań i obrazków, około 20 sztuk, setki prac historycznych, kilka tomów relacji z podróży, poezje, przekłady, edycje źródeł historycznych).
J. I. Kraszewski (1812-1887) - pisarz, publicysta, krytyk literacki, wydawca, malarz, akwaforcista, historyk, działacz społeczno-polityczny, więziony w l. 1883-1885 przez władze niemieckie za współpracę z wywiadem francuskim. Autor największej liczby wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej (w przybliżeniu: ponad 200 powieści, około 150 nowel, opowiadań i obrazków, około 20 sztuk, setki prac historycznych, kilka tomów relacji z podróży, poezje, przekłady, edycje źródeł historycznych).
160.–
716.
[LENARTOWICZ Teofil - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60./70. XIX w.]. Fotografia w owalu form. 8,6x5,2 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6,4 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w popiersiu, patrzy na wprost. Reprodukcja fotograficzna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Lenartowicz. 1398.". Stan dobry.
T. Lenartowicz (1822-1893) - poeta romantyczny, etnograf, rzeźbiarz, uczestnik konspiracji i akcji niepodległościowej 1848.
T. Lenartowicz (1822-1893) - poeta romantyczny, etnograf, rzeźbiarz, uczestnik konspiracji i akcji niepodległościowej 1848.
75.–
717.
[MIERZWIŃSKI Władysław - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 70//80. XIX w.]. Fotografia form. 8,5x5,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6,4 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w 3/4 postaci, siedzi na krześle wspierając lewą rękę o głowę. Reprodukcja fotograficzna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Mierzwinski 26.". Stan dobry.
W. Mierzwiński (1848-1909) - śpiewak (tenor). Debiutował w operze paryskiej, był nadwornym śpiewakiem w Berlinie i Wiedniu. Stracił głos w 1893. Później próbował jeszcze śpiewać, ale bez powodzenia. U schyłku życia został portierem hotelowym w Paryżu. pochowany w grobie dla ubogich.
W. Mierzwiński (1848-1909) - śpiewak (tenor). Debiutował w operze paryskiej, był nadwornym śpiewakiem w Berlinie i Wiedniu. Stracił głos w 1893. Później próbował jeszcze śpiewać, ale bez powodzenia. U schyłku życia został portierem hotelowym w Paryżu. pochowany w grobie dla ubogich.
75.–
718.
[MODRZEJEWSKA Helena - fotografia portretowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 80. XIX w.]. Fotografia form. 14x10,1 cm na oryg. podkładzie form. 16,5x10,7 cm, autorstwa José Marii Mora w Nowym Jorku.
Aktorka ujęta w popiersiu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Modjeska", "707 Broadway, N. Y." oraz faksymile podpisu fotografa. Niewielkie uszkodzenie prawego górnego narożnika, poza tym stan dobry.
H. Modrzejewska (1840-1909) - wybitna polska aktorka, gwiazda scen polskich i amerykańskich, jedna z najwybitniejszych aktorek w historii teatru i odtwórczyni najznakomitszych ról tragicznych w sztukach Williama Szekspira. Wyemigrowała do Ameryki w 1876.
José María Mora (1847-1926) - kubańsko-amerykański fotograf portrecista, działający w Nowym Jorku w latach 70. i 80. XIX wieku.
H. Modrzejewska (1840-1909) - wybitna polska aktorka, gwiazda scen polskich i amerykańskich, jedna z najwybitniejszych aktorek w historii teatru i odtwórczyni najznakomitszych ról tragicznych w sztukach Williama Szekspira. Wyemigrowała do Ameryki w 1876.
José María Mora (1847-1926) - kubańsko-amerykański fotograf portrecista, działający w Nowym Jorku w latach 70. i 80. XIX wieku.
280.–
719.
[PADEREWSKI Ignacy Jan - fotografia portretowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [ok. 1892]. Fotografia form. 14,7x10,2 cm na oryg. podkładzie form. 16,6x10,7 cm, wykonana przez London Stereoscopic & Photographic Company.
Kompozytor ujęty w popiersiu, patrzy na wprost. Na dolnym marginesie nadruki, m.in.: "Paderewski.", "London Stereoscopic Comp.". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z barwionymi brzegami. Stan bardzo dobry.
I. J. Paderewski (1860-1941) - pianista, kompozytor, polityk, premier Polski i minister spraw zagranicznych, działacz niepodległościowy, profesor konserwatorium w Warszawie. Jedna z najwybitniejszych postaci w historii Polski.
London Stereoscopic and Photographic Company - firma fotograficzna działająca w Londynie w latach 1854-1922.
I. J. Paderewski (1860-1941) - pianista, kompozytor, polityk, premier Polski i minister spraw zagranicznych, działacz niepodległościowy, profesor konserwatorium w Warszawie. Jedna z najwybitniejszych postaci w historii Polski.
London Stereoscopic and Photographic Company - firma fotograficzna działająca w Londynie w latach 1854-1922.
240.–
720.
[RAPACKI Wincenty - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 90. XIX w.?]. Fotografia form. 8,4x5,3 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6,4 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w popiersiu. Reprodukcja fotograficzna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Rapacki 24.". Stan dobry.
W. Rapacki (1865-1943) - aktor teatralny i filmowy, śpiewak, autor tekstów, tłumacz.
W. Rapacki (1865-1943) - aktor teatralny i filmowy, śpiewak, autor tekstów, tłumacz.
75.–
721.
[RUBINSTEIN Artur - fotografia portretowa, sytuacyjna]. [l. 40. XX w./1953]. Fotografia form. 20,6x25,5 cm.
Pianista pozujący przy fortepianie, wpatrzony w nuty. Na odwrocie piecz.: "Arthur Rubinstein", "Arthur Rubinstein, Pianist", "Received Examiner Reference Library Dec 9 1953". Stan bardzo dobry.
A. Rubinstein (1887-1982) - polski pianista, wirtuoz pochodzenia żydowskiego, od 1939 mieszkał poza granicami kraju. Do 1977 koncertował na całym świecie.
A. Rubinstein (1887-1982) - polski pianista, wirtuoz pochodzenia żydowskiego, od 1939 mieszkał poza granicami kraju. Do 1977 koncertował na całym świecie.
120.–
722.
[SISI - cesarzowa Austrii i królowa Węgier Elżbieta Bawarska - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 8,3x5,1 cm na oryg. podkładzie form. 10,4x6,1 cm.
Cesarzowa Sisi w ujęciu z profilu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie nadruk: "No. 1258. Kaiserin von Oesterreich". Atramentowe zapiski na licu i odwrocie. Załamany prawy górny narożni zdjęcia, miejscowe zaplamienia.
Elżbieta Bawarska (niem. Elisabeth Amalie Eugenie; ur. 24 grudnia 1837 w Monachium, zm. 10 września 1898 w Genewie), zwana Sisi – cesarzowa Austrii i królowa Węgier w latach 1854–1898 jako żona cesarza Franciszka Józefa I. Była córką księcia Bawarii, Maksymiliana Bawarskiego oraz jego żony, Ludwiki Wilhelminy Wittelsbach. (Wikipedia).
Elżbieta Bawarska (niem. Elisabeth Amalie Eugenie; ur. 24 grudnia 1837 w Monachium, zm. 10 września 1898 w Genewie), zwana Sisi – cesarzowa Austrii i królowa Węgier w latach 1854–1898 jako żona cesarza Franciszka Józefa I. Była córką księcia Bawarii, Maksymiliana Bawarskiego oraz jego żony, Ludwiki Wilhelminy Wittelsbach. (Wikipedia).
80.–
723.
[SKORUPKA Ignacy ksiądz - fotografia portretowa]. [przed 14 VIII 1920/l. 30. XX w.]. Fotografia pocztówkowa form. 13,5x8,7 cm, fotografii autorstwa [Jana] Raczyńskiego z Warszawy.
Portretowany ujęty w 3/4 postaci, siedzi na giętym krześle wspierając prawą rękę na rzeźbionym stoliku, patrzy na wprost. Na górnym marginesie kliszy napis: "† Ks. Ignacy Skorupka zginął w obronie Warszawy dnia 14-VIII 1920 r.". W prawym dolnym narożniku wycisk: "Raczynski Varsovie". Narożniki lekko otarte, na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry. Informacje o bohaterskim księdzu m.in. na: http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/Content/74874/00073852_-_Swiat-pismo-tygodniowee-15-1920-nr-35-28-VIII-_sygn-P-1195.pdf
I. Skorupka (1893-1920) - ksiądz katolicki, kapelan Wojska Polskiego, którego śmierć stała się jednym z symboli Bitwy Warszawskiej (poległ pod Osowem o świcie 14 VIII 1920).
I. Skorupka (1893-1920) - ksiądz katolicki, kapelan Wojska Polskiego, którego śmierć stała się jednym z symboli Bitwy Warszawskiej (poległ pod Osowem o świcie 14 VIII 1920).
100.–
724.
[SŁONIMSKI Antoni - fotografia portretowa]. Reprodukcja fotograficzna form. 18x13 cm.
Poeta ujęty w popiersiu. Na odwrocie napis: "Słonimski". Stan dobry.
A. Słonimski, pseudonim „Pro-rok” i in. (1895-1976) – polski poeta żydowskiego pochodzenia, dramatopisarz, prozaik, felietonista, tłumacz, członek założyciel kabaretu „Pod Picadorem” (1918) i grupy literackiej „Skamander” (1918), w latach 1924–1939 współpracownik tygodnika „Wiadomości Literackie”, w latach 1926–1934 współpracownik tygodnika „Cyrulik Warszawski”, od 1928 członek Związku Zawodowego Literatów Polskich; w czasie II wojny światowej przebywał na emigracji; w latach 1948–1951 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Londynie, w latach 1956–1959 prezes Związku Literatów Polskich, autor i sygnatariusz Listu 34 (1964), sygnatariusz Listu 59 (1975); malarz, grafik i rysownik, w latach 1913–1919 współpracownik tygodnika „Sowizdrzał”; krytyk literacki, teatralny i filmowy. (Wikipedia).
A. Słonimski, pseudonim „Pro-rok” i in. (1895-1976) – polski poeta żydowskiego pochodzenia, dramatopisarz, prozaik, felietonista, tłumacz, członek założyciel kabaretu „Pod Picadorem” (1918) i grupy literackiej „Skamander” (1918), w latach 1924–1939 współpracownik tygodnika „Wiadomości Literackie”, w latach 1926–1934 współpracownik tygodnika „Cyrulik Warszawski”, od 1928 członek Związku Zawodowego Literatów Polskich; w czasie II wojny światowej przebywał na emigracji; w latach 1948–1951 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Londynie, w latach 1956–1959 prezes Związku Literatów Polskich, autor i sygnatariusz Listu 34 (1964), sygnatariusz Listu 59 (1975); malarz, grafik i rysownik, w latach 1913–1919 współpracownik tygodnika „Sowizdrzał”; krytyk literacki, teatralny i filmowy. (Wikipedia).
90.–
725.
[SZAJNOCHA Karol - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 8,6x5,2 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6,4 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w 3/4 postaci, w owalu wkomponowanym w ozdobne obramowanie z autografem pisarza umieszczonym na cokole. Reprodukcja fotograficzna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Rapacki 24.". Stan dobry.
K. Szajnocha (1818-1868) - pisarz, publicysta, historyk i działacz niepodległościowy.
K. Szajnocha (1818-1868) - pisarz, publicysta, historyk i działacz niepodległościowy.
75.–
726.
[URUSKI Antoni - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [pocz. XX w.]. Fotografia form. 9x5,6 cm na kartonowym podkład form. ca 11,5x8 cm.
Portretowany ujęty w popiersiu, patrzy w lewo. Pod zdjęciem odręczny atramentowy napis: "Antoni Uruski". Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Stan dobry.
Fotografia (bez znaków własn.) pochodzi ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
Antoni Adolf Sas-Uruski (ur. 4 listopada 1872 w Stanisławowie, zm. 12 maja 1934 w Czortkowie) - polski kompozytor, pianista, pedagog, autor melodii kolędy "Zaśnij Dziecino" i oratoriów "Bóg", "Chrystus", "Eli, Eli, lamma sabacthani". (Wikipedia).
Fotografia (bez znaków własn.) pochodzi ze zbiorów rodzinnych Justyna Sokulskiego (1872-1949) - historyka, bibliotekarza, bibliofila, współredaktora "Silva Rerum", który zgromadził cenny księgozbiór z zakresu historii (m.in. powstania styczniowego, kresów) i bibliografii.
Antoni Adolf Sas-Uruski (ur. 4 listopada 1872 w Stanisławowie, zm. 12 maja 1934 w Czortkowie) - polski kompozytor, pianista, pedagog, autor melodii kolędy "Zaśnij Dziecino" i oratoriów "Bóg", "Chrystus", "Eli, Eli, lamma sabacthani". (Wikipedia).
80.–
727.
[VINCENZ Stanisław - fotografia portretowa]. 1966. Fotografia form. 12,6x9 cm.
Pisarz ujęty w popiersi, z fajką w prawej ręce. Zdjęcie wykonane u Oswalda Brockhausa w w Adelboden w Szwajcarii. Na odwrocie napis: "Stanisław Vincenz". Stan dobry.
S. Vincenz (1888-1971) – prozaik i eseista, miłośnik i znawca Huculszczyzny i Pokucia oraz starożytnej Grecji.
S. Vincenz (1888-1971) – prozaik i eseista, miłośnik i znawca Huculszczyzny i Pokucia oraz starożytnej Grecji.
90.–
728.
[ZALEWSKI Kazimierz - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 80. XIX w.]. Fotografia w owalu form. 8,5x5,3 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6,4 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w popiersiu. Reprodukcja fotograficzna. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Kaz, Zaleski 14". Stan dobry.
K. Zalewski (1849-1919) - dramatopisarz, publicysta, od 1875 redaktor i właściciel dziennika "Wiek".
K. Zalewski (1849-1919) - dramatopisarz, publicysta, od 1875 redaktor i właściciel dziennika "Wiek".
70.–