Medycyna

1268.
BORNSZTAJN Maurycy – Psychoanaliza. (6 wykładów, wygłoszonych na Wolnej Wszechnicy w Warszawie). Kraków 1930. Okręgowy Zw. Kas Chorych. 8, s. 63, [1]. opr. oryg. pł. zdob. Bibljot. Okręgowego Zw. Kas Chorych w Krakowie Lekarz-Praktyk, zesz. 16, seria 3.
Niewielkie zaplamienia wewnątrz, na zewnątrz stan bardzo dobry. Zaw. m.in.: Dzieje rozwoju teorji psychoanalitycznej, Marzenia senne, Narcyzm, Faza odbytnicowa, Pomyłki w mowie i piśmie, Dowcip, Źródło śmiechu w dowcipie, Źródło rozkoszy w sztuce.
80.–
1269.
[CZERWIAKOWSKI Rafał Józef – Narządu powszechnego opatrzenia chirurgicznego część VII: Atlas rycin. Kraków, ca 1817]. 16d, tabl. 36. opr. nieco późn. kart.
Niewielkie otarcia krawędzi okł., tablice 25 i 26 zamienione miejscami, poza tym stan dobry. Brak portretu autora. Atlas do dzieła R. J. Czerwiakowskiego "Narząd powszechnego opatrzenia chirurgicznego", cz. 1-6 (Kraków 1816-1817), wydany jako samodzielny tom bez osobnego tytułu. 
R. J. Czerwiakowski (1743-1816) - chirurg, anatom i położnik, twórca pierwszej w Polsce katedry chirurgii, określany mianem ojca chirurgii polskiej. Jego dzieło "Narząd powszechnego opatrzenia chirurgicznego" był pierwszym podręcznikiem chirurgii teoretycznej i praktycznej w języku polskim. "Praca wydana została drukiem w l. 1816-1817 w nakładzie 2000 egz. na koszt Autora. Nie ujrzała jednak przez długie lata światłą dziennego, gdyż wskutek czyjejś złośliwości albo niedopatrzenia spoczywała w magazynach drukarni, część zaś nakładu przeznaczono na makulaturę. Jeszcze w 1863 r. wzywano do 'ujawnienia' dzieła Czerwiakowskiego i wprowadzenia tej książki na półki księgarskie" (E. Grzelak "Wstęp" do "Chirurgii praktycznej" R. J. Czerwiakowskiego (War. 1969, s. 42)).
980.–
1270.
DOBIESZEWSKI Zygmunt – Przewodnik do klimatycznego leczenia, obejmujący stacje klimatyczne Włoch, Sycylji, Korsyki, Hiszpanji, Portugalji, Egiptu, Algerji, Francji, Szwajcarji, Tyrolu, Styrji, Bawarji, Górnej Austrji, Szląska, Węgier i Galicji; ich topografję, meteorologję, własności klimatyczne i zastosowanie lecznicze. Warszawa 1878. Nakł. autora. 8, s. [8], VIII, 565, [3]. opr. psk. z epoki.
Otarcia okł., wewnątrz stan dobry. Piecz. własn.
320.–
1271.
[FARMACJA, rękopis]. Odręcznie sporządzony wykaz stosowanych w l. 1647-1652 przez sekretarza królewskiego Hieronima Pinocciego środków leczniczych i ich cen.
Rękopis dwustronny na 8 stronach form. 29,7x19,3 cm. Tekst polski. W nagłówku: "Regestr Jego Mci Pana Hieronima Pinocciego Sekretarza y Assesora Sądow JKM". Poniżej, w tabeli, spisano stosowane specyfiki i zabiegi lecznicze wraz z poniesionymi kosztami. Każdorazowo podano datę dzienną. Przykładowe wpisy: za wódkę na głowę, za trociczki do kadzenia, za wódkę na serce i na pulsy dwa razy, za 46 emulsiones rannych i wieczornych, dekokt dwa razy warzony, za konfekt różany, trunek purgujący 5 razy, za wódkę poziomkową, za proszek na chrobaki, za olejek muszkatelowy, za trunek od gorączki dla syneczka JMCi, za pigułki aloesowe, za wódkę do picia, za płukanie, za pigwowe jąderka, za cathaplasmy dwa razy, za zioła do czapeczki, za mazanie na żołądek. Ślady kilkukrotnego złożenia, ślad zawilgocenia.
H. Pinocci  (1612-1676) - włoski kupiec, sekretarz królewski, dyplomata i pisarz, poseł nadzwyczajny Rzeczypospolitej w Anglii w 1659 r.; "pochodził z patrycjuszowskiej rodziny ze Sieny [...]. Do Polski przybył około 1638 roku [...], w latach 1645 i 1649 pełnił funkcję burmistrza Krakowa. Od 1645 był sekretarzem królewskim, odznaczał się wysoką kulturą i szerokimi zainteresowaniami intelektualnymi [...] w 1661 roku objął redakcję pierwszej gazety drukowanej w Polsce - Merkuriusz Polski Ordynaryjny. W służbie królewskiej brał udział w poselstwach dyplomatycznych, wykonywał również tajne misje [...]. W 1660 roku został mianowany zarządcą lwowskiej mennicy. Od 1651 roku był właścicielem wsi Dziećkowice, (dziś część Mysłowic)" (Wikipedia).
800.–
1272.
NOTHNAGEL [Hermann], ROSSBACH [Michael Joseph] – Farmakologija napisana przez profesorów ... Przekład [...] z upow. autorów dokonany staraniem współwłaścicieli Gazety Lekarskiej. Warszawa 1883. Wydawnictwo Gazety Lekarskiej. Druk K. Kowalewskiego. 8, s. [4], II, VI, 839, [1]. opr. ppł. z epoki.
Otarcia grzbietu, zaplamienie górnego marginesu części kart, drobne zabrudzenia. Zaw. m.in. rozdział "Środki działające podobnie jak makowiec", gdzie omówiono działanie konopii indyjskich i gruczołków chmielu.
320.–
1273.
SZOKALSKI W[iktor] – Hodowanie pijawek lekarskich pod względem utrzymania, sztucznego rozmnażania, połowu, przewozu, przechowania zapasów i najoszczędniejszego ich użytku, zwłaszcza w szpitalach i dobroczynnych zakładach. Warszawa 1860. H. Natanson. 16d, s. [8], 143
[orazKREMER Aleksander – Rozmaitości lekarskie. Wydał ... Petersburg 1862. Druk. J. Ohryzki. 16d, s. 139, [2]. razem opr. psk. z epoki.
Niewielkie otarcia krawędzi okł., tylna wyklejka pęknięta w grzbiecie, drobne zabrudzenia wewnątrz. Karta tyt. "Rozmaitości" nieco zakurzona. Piecz. własn. "Rozmaitości" zaw. m.in.: Wypadek wodowstrętu dobrowolnego, Rzecz o wściekliźnie, Historya świerzbu, O leczeniu gnilca zwiększonemi dawkami wina, Materyały do historyi prostytucyi i sądowej medycyny w Polsce w XVII i XVII wieku.
160.–
1274.
ZAKRZEWSKI Marian Florian Ritter v. Ogończyk – Medizinisch-literärische Geschichte des Weichselzopfes. Ein Versuch von ... Wien 1830. Druck und Verlag der Mechitaristen-Congregations-Buchhandlung. 8, s. VIII, 150, [2]. opr. wsp. psk.
Nieznaczne zaplamienia, stan dobry. Praca doktorska poświęcona kołtunowi polskiemu (plica polonica), chorobie objawiającej się spilśnieniem włosów na głowie. Autor książki, M. F. Zakrzewski (1803-1831), z pochodzenia Ormianin, był lekarzem i pisarzem, studia kończył w Wiedniu, tamże pomagał katalogować księgozbiór J. M. Ossolińskiego przed przewiezieniem go do Lwowa. W 1830 został ordynatorem Szpitala Głównego miasta Lwowa. Zmarł na tyfus.
700.–
1275.
ZAORSKI Jan – Podręcznik mieszenia leczniczego (masażu). Wyd. II. Warszawa 1949. Lekarski Instytut Naukowo-Wydawniczy. 8, s. 101. brosz. Biblioteka Pielęgniarki, t. 6.
Zabrudzenia okł., wewnątrz stan dobry. Ilustracje w tekście. Książka ukazała się po raz pierwszy w 1928 (jako "Podręcznik mięsienia leczniczego").
70.–